Deze week was het van datte… Axelle op haar eigen kamertje… Voor elk middagdutje… En jawel, ook ’s nachts…
Voor zij kwam was ik absoluut van plan niet met die zwakkelingenij mee te doen… Ik, ik word een stoere mama… Eentje die haar kindje onmiddellijk apart legt te slapen… Eentje die niet emo gaat doen bij elke nieuwe stap… Gewoon dus… Geen zwakkelingenij…
Door vochtproblemen was echter haar kamertje niet af. Bijgevolg bij mama en papa op de kamer… Wonderbaarlijk had ik geen last van haar geluidjes en sliep ik al snel als een roosje… En zo gingen er weken voorbij… Het kamertje werd afgewerkt maar zij bleef naast mij slapen…
En toen gebeurde wat ik vooral niet ging doen: emo… Mijn hart werd week bij het idee dat zij spoedig verhuizen moest… Naar haar eigen kamertje… Maar kijk, de stap is gezet… De eerste nacht sliep ik niet maar nacht twee ging stukken beter… En zij… Zij maakte er niks van…
Vanaf nu hoor ik dus ook bij die zwakkelingenij maar he… Maar het zal me worst wezen… 😉
