“Waar is die verslaafde-internet-vrouw?” vraag ik me af wanneer ik nog eens naar mijn blog surf.
’t Verstand zegt: “Verdwenen.”
Het hart roept echter: “Ze neemt gewoon een pauze.”
Een blogpauze, instagrampauze, pinterestpauze, facebookpauze…
De afgelopen weken verdween ik een beetje van de internetwereld. Niet makkelijk hoor als je een webshop te runnen hebt. Maar ik deed het, zelfs privé-berichten op Facebook werden/worden met grootste vertraging beantwoord.
Wat ik tot enkele weken nooit durfde was er even de stekker uit te trekken.
1000 redenen had ik om het niet te doen tot dan…
Een naturelle digital detox zonder verlof ofzo.
Een blogger, ik?
Nope, even niet; op een beperkt aantal berichten na.
Genoeg afgewerkte naaisels hier om te fotograferen maar de goesting ontbrak.
Best wat te vertellen, maar nope I did not care!
Dat existentiële waar ik een tijdje geleden over vertelde is wel voorbij. In mijn hoofd is er terug rust en dat is een hele verademing. Even kon ik alleen maar denken: ik ben een depressie nabij. Dat klinkt zo groots en misschien overdreven maar het voelde zo.
Dus ik kon niet anders dan tegen alles foert zeggen en voor mezelf en mijn gezin te zorgen. Axelle die blijft sukkelen met de gezondheid. Laatst had ze nog een longontsteking. Nu ze terug naar de crèche gaat houd ik al mijn hart vast voor wat binnenkort weer komen zal…
Maar ik vooral wilde zeggen.
Doe dat wat je hart in je oor fluistert, ook al lijkt het gek of beangstigend.
Het is bevrijdend.
En ’t laat de goesting weer aanwakkeren.
Dus bij deze hopelijk tot snel! 😉
