Bijna niet te geloven maar we zitten al voorbij 34 weken… Iedereen die ik tegen kom vraagt me als ik al aan het aftellen ben. Tot grote schaamte moet ik dan bekennen dat ik dat nog niet doe. Nog teveel te doen… En hoe hard ik ook uitkijk naar de buikbewoner, ik heb liever dat hij daar nog een tijdje groeit!

De grootste lijstjes-stress is wel weg en ook al werd het de laatste week niet rustiger, in mijn hoofd ging het stukken beter. Deels omdat ik te horen kreeg dat ik blijkbaar een ijzertekort heb. Het uitgeputte gevoel beeld ik mij dan toch niet in, want daar had ik een beetje schrik voor. Geen idee als de supplementen zullen helpen om mij wat frisser te laten voelen maar een verklaring krijgen voor een vervelend gevoel is als de helft van de remedie…
En dan is er nog de angsthaas die in mij zit… Van tijd tot tijd komt die mij iets te uitgebreid begroeten. Vooral wanneer anderen vertellen over hoe moeilijk de aanpassing was van één naar twee. Ik ben dus best benieuwd naar jullie (eerlijke) ervaringen want ik heb altijd gedacht dat het moeilijker was van nul naar één dan van één naar twee… Nu ben ik daar niet meer zo zeker van…
Verder laat de buikbewoner mijn lijf ook bijna ontploffen ook al blijft de weegschaal stabiel. De rug wil niet mee, de blaas heeft geen plaats en die glaasjes melk zijn meer dan nodig… ;-)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

33 reacties

  1. Hier nog 2 maandjes te gaan en de zenuwen spelen hier ook soms op! Gaat dat wel lukken met 2 kindjes? Voordeel bij een 2e vind ik wel, dat je het allemaal al eens hebt meegemaakt, dus de onzekerheid die ik toen als mama had, gaat nu vele minder zijn (hoop ik lol)
    Mijn lijstje is nog lang niet af, nog beke stressen hier ?

  2. ik vond van 0 naar 1 een veel grotere aanpassing dan van 1 naar 2. Ik heb véél meer van de kraamtijd kunnen genieten de tweede keer omdat er een hele hoop stress wegviel dankzij de ervaring die ik intussen had. Het is iets drukker en natuurlijk zijn die eerste maanden weer wat vermoeiender door slaaptekort maar al bij al vond (en vind) ik het toch héél goed meevallen hoor van 1 naar 2 :-) Komt goed!

  3. Hier was de stap van 1 naar 2 ook veel rustiger dan van 0 naar 1. Je weet veel beter waar je voorstaat en de ervaring helpt echt ! Bij nummertje 3 was het nog relaxter, ook al heb je uiteindelijk wat meer was te doen en wat meer eten klaar te maken. De vermoeidheid de eerste weken wegens de nachtvoedingen zijn het zwaarst, want van 0 naar 1 kon je overdag wat rusten, maar nu is er al een kleutertje dat je nodig heeft hé ! Maar het is echt goed te doen hoor, en moest je het even niet zien zitten : hulp durven vragen !
    Jullie gaan dat goed doen lieverd !
    xxx

  4. zusje, ik had een overstap van 1 naar 3…weliswaar met een oudere leeftijd.
    en ja, het was aanpassen maar dat zal zeker wel lukken!
    het zal inderdaad wel aanpassen zijn, maar gewoon niet teveel in opjagen en voldoende rust voor jezelf zien te vinden…alles komt goed!
    en wij zijn er ook nog hé!
    liefs

  5. Ik vond dat best wel meevallen hoor, had dan ook twee flinke slapers en eters, wat ook alweer een hoop scheelde. Het is soms wat oplossingen zoeken, zo werd de oudste dochter( toen pas 14 maanden) hier wel eens in haar eetstoel voor de tv geplaatst zodat ik op mijn gemak borstvoeding kon geven. Mss niet zo pedagogisch verantwoord maar het hielp. Ik vind het lastiger nu ze wat ouder zijn en ze speelgoed moeten delen. Geniet er gewoon vooral van, komt helemaal goed!

  6. Ohh geniet, geniet, geniet van de laatste weekjes met je baby'tje groeiend in je buik!! Om eerlijk te zijn: van 0 naar 1 was voor mij veel meer aanpassen dan van 1 nr 2, ik was stukken relaxter, wist veel meer van borstvoeding en wist ook dat de nachten met weinig slaap voorbij gaan! Ondertussen hier zelf nog een derde dochter bij gekregen en ook dat ging heel vlotjes! Ze wordt binnen twee weken twee jaar en wil alles meedoen met de zussen, ze past zich overal heel vlot aan en gaat gewoon mee in ons ritme!

  7. Ik kan je geruststellen. De overgang van 0 naar 1 vond ik zonder enige twijfel véél moeilijker dan van 1 naar 2. Bij een eerste baby zat ik tegen de middag nog in mijn kamerjas en leek ik zelf maar niet te tijd te vinden om gekleed te raken. Bij een tweede zit de routine er al zo ingebakken dat het leven zijn gewone gangetje lijkt te gaan (en dan moet je nog weten dat mijn tweede een huilbaby was). Je kan gewoon veel beter relativeren. Alles is veel vertrouwder… Geen zorgen ;-) Geniet nog van de laatste weken (zonder al teveel hooi op je vork te nemen) om nadien met volle teugen te genieten van nummer 2!

  8. Ja die angsthaas, die ken ik… :-) Ik had wel een veel te abrupte en intense overgang van 0 naar 1 doordat Joanna een huilbaby was, dus ik reken erop dat ik op alles ben voorbereid en dat het niet veel slechter kan ;-) Vergeet niet: een mens is vaak veel flexibeler dan je denkt! Ik tel mee af, nog 9 weken en het wordt écht lastig. Vooral veel harde buiken (meer dan 500m wandelen is uit den boze), veel pijn in mijn bekken en heel zware benen. Alles is eigenijk lastig :-) Courage!!

  9. Bij de tweede gaat het meer 'vanzelf'. Je bent zekerder, je weet wat je te doen staat, panikeert niet meer bij iedere kreun of huilbui (dat was hier toch het geval ;) ) Je pikt sneller het leven terug op, …
    Had mijn tweede geen reflux gehad was ik door de kraamtijd gefladderd.
    Geniet nog van de laatste loodjes!

    1. Blijkbaar kom ik de verkeerde mensen tegen want iedereen zijn reactie hier is duidelijk helemaal anders en dat brengt wel rust! :-) Lang leve bloggers en mensen die blogs lezen :-)

  10. Oei, ga ik je nu teleurstellen met een reactie dat ik van 1 naar 2 juist pittiger vond. Bij de eerste had ik op een grote verandering voorbereid. Die tweede zou ik er wel even bij doen. Not! Maar als jij je nu op het ergste voorbereidt dan kan het alleen maar meevallen toch? ;)

    1. Je stelt me zeker niet teleur hoor :) De verhalen van de moeilijke overgang van 1 naar 2 hoorde ik namelijk al veel dus ik ben vooral blij dat er ook wat andere verhalen komen want dat nuanceert het geheel toch een beetje :-)

    2. Mss gewoon laten gebeuren wat moet gebeuren .. jouw baby is immers een ander zijn baby niet en jouw gezin is dat van een ander niet. Bij mij gingen alle overgangen (van o naar 1, van 1 naar 2 en tenslotte van 2 naar 3) achteraf bekeken vrij vlotjes, wellicht net doordat ik mezelf echt wel de tijd en de ruimte gunde om aan de nieuwe situatie te wennen en een nieuw ritme te vinden. Welke overgang nu eigenlijk het heftigst was, weet ik al niet meer en doet mi ook weinig ter zake, erdoor moet je toch :-) Maar ik herken wel het gevoel en de vragen :-)

  11. Het hangt volgens mij enorm af van de leeftijd die ertussen ligt. Mijn twee zonen verschillen maar 18m en dan is het best wel zwaar van 1 naar 2. De eerste drie maanden was het enorm genieten, want een pasgeboren baby slaapt nog heeeeel veel en lang, maar daarna was het soms zoeken hoe je twee pampers tegelijk ververst, twee melkjes geeft… Hoe dan ook, de liefde die je terugkrijgt, maakt alles goed… Heel veel genieten zou ik zeggen, af en toe eens goed vloeken en de boel de boel laten met momenten.

  12. Ik denk dat iedereen er een ander gevoel over heeft. Ik vond van geen naar één de grootste verandering. En van 2 naar 3 het zwaarste. Maar heb al heel wat verschillende meningen gehoord. Dus nog een zestal weken afwachten…
    Komt wel goed hoor! Heb vertrouwen in jezelf!

  13. Ik heb een dochter van 3 en een zoontje van 5 maanden. Ik had me voorgenomen nu meer te genieten van die eerste dagen/weken. Want bij het eerste zat ik regelmatig met de vraag in mijn hoofd of ik wel goed bezig was of het juiste deed. Een koemelkallergie heeft daar helaas wat roet in het eten gegooid. 2 maanden heb ik wel afgezien. Tot we met de aangepaste voeding begonnen. Toen kwam er rust en een vrolijke baby! Het is soms wel wat drukker zo met 2 maar soms is mijn dochter ook gewoon een super goede hulp. En het is zo geweldig om die twee samen bezig te zien!

  14. Ik denk dat de aanpassing afhangt hoe je tweede tov je eerst is. Mijn eerste was een zalig rustige jongen. Weende nooit, tenzij er echt iets was. Nr. 2 (you know who) krijste al van bij de geboorte en dat is precies nooit gestopt. Ze sliep altijd maar minidutjes en was heel vermoeiend. Van 1 naar 2 was gewoon dodelijk voor mij. Juist 14 maanden tussen en Stan die zijn eerste pasjes in het ziekenhuis zette bij de geboorte van Nel. Afgezien heb ik. Maar langs de andere kant ging de tijd wel sneller. Je twijfelt niet zo meer over alles en die tweede groeit gewoon mee op met de andere zonder dat je er zoveel bij stil staat.

    Bij andere bevriende koppels hoor ik soms het omgekeerde. Tweede veel rustiger. Slaapt goed,… Het zal er gewoon vanaf hangen…. Geniet er gewoon van en veeeeel relativeren :)

  15. Voor een eerste heb je veel meer tijd natuurlijk. Als hij/zij slaapt, kan je meeslapen. Met een tweede is dat echt niet meer het geval. Ik was heel blij dat er bij ons 3 jaar tussen zat, zodat ik tegen de oudste al eens kon zeggen dat het niet aankwam en dat ze even geduld moest hebben. Want natuurlijk net als jij in de zetel genesteld bent met baby en borst, moet zij kaka doen. Of laat ze een glas vallen. En als je niet perfectionistisch bent, valt dat allemaal beter mee dan wel denk ik :) Af en toe dus eens relativeren. Een huis dat overhoop ligt is niet erg; een kind dat 's middags nog in pyjama zit (of jij zelf) ook niet. Bij je kinderen zijn en er voor hen zijn, dat is wat telt. En als dat in pyjama moet, of zonder ontbijt, dan is dat maar zo.

  16. Ik vond de stap van 1 naar 2 veel makkelijker dan van 0 naar 1. De oudste was een veel moeilijkere baby dan nummer 2 en ik was zelf gewoon veel relaxter (je weet waar je aan toe bent he). En wat ik ook deed: kraamzorg inschakelen! Bij ons kwam er een dame, echt een schat! Ik heb zoveel aan haar gehad! Vooral niet te veel zorgen maken, je gevoel volgen en niet te streng zijn voor jezelf!

  17. Ik denk dat het voor iedereen anders is, omdat elk kind anders is. Als je eerste baby superbraaf was en de tweede een huilbaby is heel anders dan als de eerste een moeilijke baby was en de tweede rustig… Maar het is wel echt waar dat je bij de tweede veel relaxter bent. Bij de eerste baby wilde ik de mensen die zeiden "geniet ervan" een schop geven, maar bij de tweede kon ik er ook echt af en toe van genieten. Anderzijds vond ik het heel moeilijk om mijn aandacht te verdelen tussen de twee… Je zult het moeten nemen zoals het komt hé!

  18. Geen idee of ze dit in jouw ziekenhuis doen, maar ik heb een baxter gekregen voor mijn ijzertekort toen ik bevallen was. 2 uurtjes aan de baxter en geen vieze ijzerpillen moeten nemen.
    Heb je trouwens interesse om zelfgemaakte geboortecadeautjes te krijgen? Op facebook is er een groepje "swapperdeswap" waar "fairy godmothers" geboortecadeautjes maken. Daar zitten echte pareltjes van cadeautjes bij!

  19. Ik vond van 0 naar 1 wel ok, van 1 naar 2 was pittig. Maar nummer 1 was hier gewoon echt een super rustig kind. N viel overal in slaap, sliep ook vast en lang… L was en is een pittige dame. De overgang van 2 naar 3 ging hier als vanzelf. B is er gewoon ingerold. Ook al is hij ons grootste zorgenkindje, ik jaag er mij veel minder in op.

  20. Ik vond van 0 naar 1 wel ok, van 1 naar 2 was pittig. Maar nummer 1 was hier gewoon echt een super rustig kind. N viel overal in slaap, sliep ook vast en lang… L was en is een pittige dame. De overgang van 2 naar 3 ging hier als vanzelf. B is er gewoon ingerold. Ook al is hij ons grootste zorgenkindje, ik jaag er mij veel minder in op.

  21. Hier viel de overstap heel goed mee. Maar Mila was dan wel al 4 natuurlijk toen Nena werd geboren. Ik vond het bij Mila vermoeiender. Mila sliep door toen ze 11 weken was, maar eens ze tandjes kreeg rond de 6 maand was dat gedaan. Toen sliep ze maar weer door rond haar 2.5 jaar. Ik moest gemiddeld 5-6 keer op op een nacht. Nena is overdag een vermoeiender kind voor mij omdat ze erg hard aan mijn lijf hangt en veel aandacht eist, maar ik leg ie om 8u in bed en die maft de klok rond, gemakkelijk. Dus wat ik wil zeggen is: dat gaat afhangen van jouw vers babyvlees denk ik, hoe dat gaat meevallen. Maar onthou: This too shall pass. Alqs het even wat moeilijker is, vraag hulp. Daar is niets mis mee! Vraag even aan je mama of schoonouders ofzo of ze desnoods een nacht op de baby kunnen passen, of op Axelle, zodat jij het rustiger hebt. Ik ben bij nena bevallen op 6 juni en mijn ouders zijn mila vaak eens komen halen in de grote vakantie om een uitstap te doen. Eens naar zee, een speeltuin,… Zo had zij een erg fijne dag en kon ik wat meer rusten samen met Nena.