Brief aan Estelle

Lieve Estelle,

Een jaar ben je al in ons leven ook al lijkt het alsof je pas gisteren geboren werd. Het afgelopen jaar vloog voorbij en soms vergat ik te genieten. De eerste twee weken van je leven staan echter op mijn netvlies gebrand. Ik kroop in mijn eigen coconnetje en je sliep uren en dagen op mij. Dat deed je dan ook veel: slapen. Erna bleef je een plakkertje maar dat heb ik nooit erg gevonden, nu nog steeds niet. Ik kan alleen maar hopen dat je je nog lang blijft gedragen als een baby’tje nu je een peuter bent.

Toen je op drie maanden in het ziekenhuis belandde, stond onze wereld eventjes op zijn kop. Maar gelukkig ben jij sterk en ben je erna nooit meer ziek geweest. Vanaf dan bleek eten je ding echter niet te zijn dus de maanden die volgden waren op dat vlak best pittig. Tot je van de één op de andere dag terug vlotjes melk dronk en enthousiast werd over vast voedsel. (Al zal fruit allicht nooit je ding zijn.)

Als een gek ontwikkelde je je motorische vaardigheden. Rollen, zitten, kruipen… alles ging snel en daar genoot je zichtbaar van. Voor je eerste verjaardag kon je al een aardig potje stappen en sinds dit weekend wandel je echt lange stukjes. Kwestie om ons niet te laten vergeten dat jij graag alles wil kunnen doen, net zoals je broer en zussen. Ook brabbelen en communiceren doe je al als de besten. Dat je gericht mama zegt, vind ik heerlijk. Eindelijk een kind die als eerste woordje mama zegt. YES!

Lieve Estelle, je bent ons vierde kindje maar daarom niet minder speciaal. Je kwam terecht in een hectisch en groot gezin maar de liefde is er niet minder om. Soms is het hier al eens te druk en moet je wat langer wachten op je broodnodige aandacht maar je lijkt met alles goed om te kunnen. Je weet duidelijk hoe je je aandacht moet opeisen en ook al is dat soms pittig, het is anderzijds ook geweldig om zien.

De laatste weken voor je eerste verjaardag stond ik extra stil bij dat levensjaar. Dat mama in dat jaar geconfronteerd werd met een vreselijke diagnose maakte het er niet makkelijker op. De ziekte, die al zo lang sluimerend aanwezig was, heeft ervoor gezorgd dat sommige dingen van je leven aan mij voorbij zijn gegaan. Ze waren vanzelfsprekend en ik had er niet de nodige aandacht voor. Ik liet dan ook al de nodige tranen omdat ik spijt heb, ook al kon ik er niet zoveel aan doen.

Voor heel eventjes zou ik terug in de tijd willen gaan om sommige dingen extra met je te beleven. Helaas, dat gaat niet. Maar op dit eigenste moment probeer ik voor ons goed te maken want de afgelopen maanden soms fout liep. Je bent een plakker en ook al komt het vaak even niet zo goed uit, met plezier neem ik je toch eventjes extra op. Dat je nog lang een plakkertje mag zijn. Dan maak ik de afgelopen maanden goed. Dan maken we ze samen goed.

Maar zonder enige twijfel kan ik wel zeggen, ondanks alles, ik zie je ontzettend graag. Je bent onze kers op de taart en je maakte dit gekke gezin compleet. En ook al was het soms te druk of te zwaar, je maakte een mooi eerste levensjaar mee. Omring met veel liefde. En dat is wat telt.

Nog een late gelukkige verjaardag mijn liefste Estelle.

Liefs, mama.