Lieve Baptiste,
Op 21 september werd jij alweer 3 jaar! Hierdoor werden we nog maar eens met de neus op de feiten gedrukt: tijd gaat véél te snel. Ik kan me de tijd van toen nog goed herinneren. Je was een schattige baby al had je veel last van verborgen reflux. De eerste drie maanden van je leven heb je dan ook vaak gehuild maar daarna werd je een vrolijk kind.
En dat ben je gebleven. Een lief, vrolijk kind. Super enthousiast om de wereld te ontdekken. Helemaal zot van auto’s en zo blijkt, een echte jongen. Heerlijk wild, niet bang, overal op klimmend en klauterend. De laatste weken bleek dat echter enigszins te veranderen. Plots werd je helemaal anders en dat verontrust ons natuurlijk.
Van dat vrolijke, lieve kind bleef thuis eigenlijk niet meer heel veel over. Vaak ben je kwaad, heb je driftbuien en barst je uit in tranen. Het woordje stomme zit standaard in je zinnen en vooral mama krijgt het soms hard met je te verduren.
Want ja, er kwam een klein zusje bij en dat vind jij toch moeilijker dan wij aanvankelijk hadden gedacht. Je moet duidelijk nog even je plekje vinden in ons gezin maar eigenlijk hebben we er wel alle vertrouwen in dat dit zal gebeuren. Al hopen we natuurlijk dat je niet te lang te veel nachtelijke feestjes houdt, want die wegen wel door.
Ik kan me wel voorstellen dat het niet eenvoudig moet zijn. Drie jaar, plots nog een zus bij en die andere twee domineren je soms al heel erg. Gelukkig weet jij duidelijk wel je mannetje te staan en anders leer je dat nu duidelijk dus wel.
Vanaf nu proberen we dan ook wat meer Baptiste-tijd inlassen. Gewoon omdat we denken dat het goed is voor je. Een fietstochtje naar een autowinkel vind je trouwens al meer dan voldoende. Want ja jij wil later graag met een grote ‘koersauto’ rijden. Je leert nog wel dat je daar wel héél veel centjes voor gaat nodig hebben, maar ach droom nog maar een beetje verder. Op drie jaar mag dat nog!
Wat in al die tijd niet veranderde, is je kwebbeltje. Je vertelt elke dag opnieuw en opnieuw, eindeloos lang. Je kan eigenlijk gewoon niet zwijgen en dat levert soms de grappigste situaties op. Hopelijk blijf je zo spontaan en zal niemand ooit je spraakzaamheid afnemen. Want dat maakt je echt tot wie je bent.
Mama en papa zien je alvast super graag! Ook al zijn er nog drie zussen in het spel!
Liefs!
Mooi geschreven, ontroerend ook! Ik hoop dat Baptiste snel zijn plekje vindt binnen jullie gezin tussen zijn drie zussen. Het is niet leuk als je kind veranderd van een vrolijke jongen in een boze kleuter… maar zoals vaak zal het wel een fase zijn die hopelijk snel terug voorbij is. En die extra Baptiste – tijd is een super idee. Misschien moeten wij ook eens nadenken over wat extra Tijs tijd want zijn leven met twee zussen is ook niet altijd even vanzelfsprekend ;)
Ze zijn zo ontwapenend op die leeftijd! en die spraakexplosie is fantastisch.
Hopelijk vind hij snel zijn draai terug.