brief aan BaptisteLieve Baptiste,

Twee jaar geleden kwam je in alle snelheid ter wereld. Onmiddellijk veroverde je onze harten. En dat is nooit meer gestopt. Eén blik en mijn hart smelt, elke dag opnieuw. Ondertussen ben je niet meer dat kleine baby’tje maar weel een stoere peuter. Al zou je liever al in de categorie kleuter vallen want alles wat je zus doet, dat wil jij ook.

De laatste weken begin je conversaties met ons te voeren. Soms heb je geen flauw idee wat je zegt, en doe je wederom je zus eens na. Zo heb je door dat je stomme/domme/stoute zegt als je boos bent op iemand, maar verder heb je geen benul van wat je eigenlijk zegt. Zegt mama neen, dan volgt er sowieso een antwoord in de zin van ‘stomme mama’. De blik die je me daarbij geeft, is goud waard.

Kwaad worden op je is sowieso bijna onmogelijk. Om je blik, om je maniertje maar vooral om je liefheid. Huilt mama mee met kleine zus, dan kom jij je beer brengen. Soms kom je spontaan, uit het niks, een knuffel geven of mijn hand vastnemen. Dan moet ik met je mee en wil je mij je nieuwste ontdekking tonen.

Je bent helemaal in je sas als je met je auto’s kan spelen. Het is iets waar je helemaal zelf voor koos, uit al het speelgoed van je zus. Ondertussen heb je een volledige collectie. Uren kan je ermee spelen. En wanneer we op straat rond lopen of met de auto rondrijden, heb je alleen oog voor de vrachtwagens en bussen op straat. Het woordje ‘camion’ is allicht het woord van het jaar!

brief aan Baptiste

Verder ben je een wildebras en een ontdekker. Altijd popelend om ergens mee naar toe te gaan en de wereld te ontdekken. Gelukkig voor ons loop je niet weg. Dat is dan toch één zorg gespaard. Want in al dat ontdekken durf je al eens te botsen en/of te vallen. Dat je daar zelden een traan voor laat, toont alleen maar aan wat voor een straf kereltje jij bent. Dat moet ook wel tussen al dat vrouwelijk geweld.

Slapen, dat is zo je ding niet. Overdag sla je al vaak je dutjes over. Je bent gewoon te enthousiast om de wereld te ontdekken. En toen we op vakantie gingen, hield je iedereen wakker omdat je met je zus moest samen slapen. Durven we trouwens ‘s morgens vroeg stilletjes de trap afsluiten dan heb jij het sowieso gehoord. Maar gelukkig moeten we verder zelden tot nooit uit ons bed voor je. Enkel als je ziek bent maar ook op dat vlak hebben we geluk. Je bent namelijk een sterk kereltje.

brief aan Baptiste

Er is maar één iets waar ik helemaal gek van word en dat zijn je eetmanieren. ‘t Is te zeggen: het gebrek aan eetmanieren. Want hoe hard we ook proberen om je netjes te laten eten, met lepel en/of vork. Je lapt al onze advies steevast aan je laars en eindigt altijd met je handen in het eten. Proberen we je te helpen dan word je razend. Elke dag opnieuw is onze eettafel een ravage. Maar allé, dat is eigenlijk het enigste, dan mogen we niet klagen he?

Baptiste, je bent mijn mannetje, mijn middelste kind, mijn alles. Ook al ben jij nu het sandwich-kind, er is meer dan voldoende liefde in mijn hart voor jullie alle drie. Mijn dankbaarheid voor de twee jaar dat je in ons leven bent, is groot. Je bent tegelijkertijd mijn knuffeldier en mijn stoere man.

Gelukkige tweede verjaardag lieve, kleine vriend! Ik zie je graag.

Liefs, Mama!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

12 reacties