doorslapen Dat er iets in onze genen zit waardoor alles relatief voorspel is bij onze geproduceerde kinderen, dat moet zo zijn. Zouden we voor een vierde kind gaan (wat we dus niet gaan doen), dan loopt het parcours allicht soortgelijk. Weinig kilo’s bij, vlotte en vooral snelle bevalling, rustig kind en na 2 à 3 weken de eerste tekenen van verborgen reflux. Aan het rijtje zouden we dan allicht ook doorslapen kunnen toevoegen. Want zoals het er nu naar uit ziet, zal nummer drie dat ongeveer even snel doen als zus (op zes weken) en broer (op vier weken.) 

Erg veel speciaals kan je natuurlijk niet doen met een baby van die leeftijd. Baby’s worden nu niet bepaald geboren met een dag/nacht-ritme. Integendeel… Dat ritme forceren, dat heeft ook geen enkele zin. Al geloof ik rotsvast in een avondritueel. Dus ook bij kleine C heb ik dat al geïnstalleerd. Niet dat het kind nu al weet dat dat betekent, hé het is nacht. Maar op lange termijn loont dat wel. Maar het hangt natuurlijk nog van véél meer af. Allicht van zoveel dat je er hele boeken mee kan vullen. En dan mag je nog niet vergeten dat elk menselijk wezen weer net dat ietsje anders is…

Nu, dit bericht gaat niet over hoe je een kind leert doorslapen. Maar het gaat over Céleste, die de laatste dagen vaak al blokken van zes a zeven uren slaap maakt. Daardoor krijg ik het gevoel terug enigszins te beschikken over een nachtrust. Weliswaar eentje die beter past bij het gevoel dat je krijgt wanneer je veel te laat ging slapen voor de volgende werkdag dan bij dat heerlijke uitgeslapen gevoel dat je krijgt als je op vakantie bent.

Klagen ga ik echter niet doen. En mijn situatie verbloemen tot het perfecte baby-verhaal ook niet. Dat ik blij ben dat ik toch enige uren slaap krijg, daar ga ik niet dwaas over doen. Toch ben ook ik moe. ‘s Nachts slapen is ook niet alles. De gehele waarheid achter die lange blok slaap is wederom de reflux.  Helaas. Ik schreef er hier al over en ben na één maand bijna zeker dat het dat is. De kinderarts kon afgelopen dinsdag trouwens alleen maar mijn vermoedens bevestigen.

Nu vraagt u zich misschien af hoe reflux daarvoor zorgt? ‘t Is zeker geen exacte wetenschap en allicht zullen meningen omtrent mijn verhaal verdeeld zijn. Maar na drie reflux-kinderen mag ik toch zeggen dat ik best wat ervaring heb in dat monster. Typerend bij dergelijke kinderen is dat ze erg onrustig zijn. Erg onrustig vertaalt zich hier in extreem onrustig slapen tot hyper-allert zijn. De combinatie van beiden zorgt ervoor dat kleine Céleste soms uren na elkaar niet slaapt. Je zou haar wijd opgesperde oogjes soms eens moeten zien… Bij broer en zus was dat trouwens soortgelijk.

Dat niet slapen en heel allert zijn, deed mij ook nu weer als eerste denken aan verborgen reflux. Nog voor de huilbuien en de pijn kwam. Plots liet zij na een week of twee enkele slaap-blokken over. Kort erna kwam het krijsen. En al even snel daarna kwam de continue vraag naar extra voedingen. Tot op het punt dat we nu zijn. Vandaag was ze, op 20 minuten slaap na, wakker van 8u tot 14u30 deze middag. (U mag het gekrijs erbij denken…) En zo verloopt dat hier alweer dagen zo.

Dus ja, het ziet er naar uit dat ook nummer drie hier snel zal doorslapen. Maar het is doorslapen door het verdomde monster reflux. Als moeder ben ik blij dat ze ‘s nachts dan toch enigszins haar rust vindt en ga ik ze dus echt niet wekken om te drinken. (‘t Kind groeit namelijk als kool en mijn twee andere kids hebben al uitgewezen dat doorslapen niet leidt tot hersenschade.) Dat het inbakeren trouwens helpt bij het vinden van rust is een feit. Maar het is vooral, dat kind is ‘s avonds zo goed als compleet uitgeput. (De slechtste blokken vallen namelijk tussen 10 uur ‘s morgens en 20 uur ‘s avonds.)  Van de pijn, van het continu wakker zijn, van de alertheid, van alle prikkels, van het continu drinken, ….

Ik heb dus geen trucjes en goeie verhalen over hoe je een baby laat doorslapen. Moest ik kunnen kiezen, dan stond ik ‘s nachts wat meer op. Als dat zou betekenen dat zij pijn-vrij zou zijn. Helaas hebben onze genen daar anders over beslist en zal zij allicht een identiek parcours als zus en broer afleggen. U hoeft dus niet al te jaloers zijn op mijn situatie want je kind pijn zien lijden en bijna niks kunnen doen is vreselijk…

Dat doorslapen trouwens niet onbelangrijk is, daar ben ik van overtuigd. Ook al zijn we moeder en nemen we het weinig slapen erbij. Durven zeggen dat je verlangt naar slaap, is echt geen schande  en lijkt mij meer dan menselijk. Wil je meer lezen over doorslapen en hoe je daar een beetje kan aan werken? Lees dan even onze gastblog bij Speelgoed Kiki. Weet wel, mensen zijn geen exacte wetenschap en soms moet je het gewoon nemen zoals het is… 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

9 reacties

  1. Krijgt ze nu iets van medicatie?
    Hier dinsdag ranitidine gekregen om de pijn voor Ferre wat te verlichten.
    *fingers crossed*

    1. Ja, hetzelfde! Hopelijk slaat dat aan anders moeten we terug en gaan ze verder onderzoeken. Nu bij de andere twee heeft dat wel geholpen in combi met de osteopaat dus laten we hopen…

  2. Hier een soortgelijk kres-en doorslaapverhaal met als uitkomst (en oplossing) koemelkeiwitallergie. Soms denk ik dat ze daardoor ook een verborgen reflux had… Ze kwam maar 50 gram per week bij en at ‘meer dan aanbevolen’ als flesvoedingsbaby. Hier dus geen medicatie maar aangepaste melk…
    Zoonlief was kresvrij maar slaapt na bijna 2 jaar nog niet door, ook best pittig :-)

    1. Hier denken we nog niet dadelijk aan koemelkallergie omdat ze een identiek traject aflegt als haar zus en broer! Medicatie werd opgestart en binnen een goeie week evalueren we. Maar inderdaad het kan ook zeker een teken daarvan zijn.

      Dat niet doorslapen zal inderdaad best pittig zijn. Niet altijd evident hé om ze dat aan te leren.

  3. Hier ook eentje met verborgen reflux… Overdag weinig slapen, maar ‘s nachts wel klinkt bekend in de oren! In de draagmand van de kinderwagen sliep ze wel en in de maxi cosi, dus buitenshuis was het een modelbaby… ? Veel succes nog!!

  4. Bij de oudste was dat hier idem dito… Overdag nauwelijks slapen door de verborgen reflux en dus ‘s avonds zo uitgeteld dat hij als een blok door sliep tot de ochtend. Ook vanaf een week of 5. Zus die deed het beter: sliep door vanaf nacht 2, gelukkig zonder reflux ? maar moe… Dat ben ik nog steeds, al is dat geheel aan mijn eigen te wijten, niet aan mijn kinders!

  5. Oh zo herkenbaar jouw reflux verhalen! Alleen verslechterde hier dat doorslapen na enkele weken weer terug tot ongeveer 3 maand. En in de auto zitten is de hel.
    Ik vind het wel moedig van jou dat je na 2 refluxbaby’s nog voor een 3e bent gegaan. Dat zien wij helemaal niet meer zitten.
    Ohja ondertussen lukt het bij ons soms om hem een dutje te laten doen: in het donker en op de buik… Ja ik weet dat dat wordt afgeraden, maar zoals je schrijft: ze slapen zo onvast.
    En de draagzak is echt wel een beetje ons redmiddel geweest.

  6. Pppff die verborgen reflux, dat klinkt heavy! Hier een baby die helemaal nergens last van heeft maar wel al 8 maanden vrolijk elke 2 à 3 uur wakker wordt voor een borrel, haha… Ik heb er zelf maar wat mee leren lachen. Die reflux, ik hoop dat het snel mindert/betert/weg gaat..