Lieve Céleste,
Ik ben hier alweer met een brief aan je. Je werd nog maar net 10 maanden en toch vierden we vandaag al feest. Feest voor je eerste verjaardag. Mama was eigenlijk veel te ziek om echt feest te vieren, maar omdat we straks in Australië zitten wilde ik het toch absoluut laten doorgaan.
Ik voelde me niet helemaal top en het feestje werd tot het minimale gereduceerd maar het bevatte wel de kern van waar elk feestje uit zou moeten bestaan. We vierden samen met onze dierbaren je eerste verjaardag. We lachten, we genoten, we klonken en we aten. Dat alles met het nodige rumoer want ondertussen zijn er even veel kinderen als volwassenen in de zaal.
Maar het was zo leuk, kleine C., om te zien dat je bij zoveel mensen in hun hart bent opgenomen. Niet alleen bij familie maar ook bij vrienden. Vrienden die bijgevolg ook een beetje familie zijn. Ondanks dat ik eigenlijk in mijn bed moest liggen, zou ik het vandaag niet anders gewild hebben.
We vierden namelijk feest. Omwille van jou, omwille van je prachtige lach en je ogen waar iedereen kan in verdrinken. En we vierden allemaal samen, als een echte familie. Wat kan een mens, een kind nog meer verlangen. Je bent dan wel nog geen jaar, ik had voor geen geld van de wereld deze dag willen missen. En zo kon iedereen je ook nog eens als baby vastpakken, voor we 7 weken naar de andere kant van de wereld trekken.
Soms mogen alle toeters en bellen achterwege blijven, zolang we maar samen aan die tafel zitten.
Gelukkige, vroege, eerste verjaardag klein C.’tje!
Mama!
Gelukkige vroege verjaardag aan C.! Samenzijn met mensen die van belang zijn, meer hebben we niet nodig!