Yup, u leest het goed, voor Axelledief hadden we al een eerste oudercontact. Een beetje onwennig stapte ik binnen, want tjah ook voor mama is dat schoolgaan nieuw. Maar na drie weken school zeg ik het nu al: we hadden ons geen betere school kunnen kiezen.
Oudercontact Freinet school

Ook al is Axelle nog maar drie weken in de klas, juf Carine nam toch de moeite om al heel wat over haar te vertellen. Ze is graag creatief bezig en luistert in de praatronde al naar anderen. Verhaaltjes vindt ze top. Een kind die vol initiatief zit en alles probeert te doen wat haar wordt voor gedaan.

Zo fijn om te horen hoe ze het daar doet want uiteindelijk, schoolgaan voor zo een kleintje is best heftig. En niet alleen voor dat kleintje… ;-)

Oudercontact Freinet school

Het contact met andere kindjes is nog pril. Soms is ze afwijzend en dat baart me wel zorgen. Ook al wordt er op school nog geen probleem over gemaakt. Herkennen jullie dat? Axelle roept vaak naar andere kindjes ‘neen’ (en best vaak naar volwassenen ook). Ze kan zo kwaad zijn als zij haar ding niet kan doen. Dat gaat dan bijvoorbeeld over situaties waarin een ander de deur voor haar open houdt… Razend wordt ze als zij in haar hoofd had dat zij die door ging open doen.

Ze kan ook als de besten kindjes wegduwen, wederom omdat ze niet begrijpt wat zij willen doen of omdat zij gewoon haar ding wil doen. Ik weet, geen abnormaal gedrag, niet persé iets om jezelf zorgen over te maken, maar toch…
Mijn moederhart heeft schrik dat ze geen vriendjes zal maken, altijd de ambetante van de groep zal zijn, die waar iedereen schrik van heeft omdat ze anderen pijn doet, of die waar niemand mee speelt. We zien dus wel hoe dat evolueert daar op school maar ons hart dat houden we sowieso een beetje vast! Maar misschien ligt dit alles aan mij want dat oudercontact was voor zo een kleintje best oké.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

11 reacties

  1. Wie wil nu geen vriendjes zijn met zo'n schatje als Axelle?!
    Zoals je zelf zegt, geen zorgen over maken! Ze weet gewoon wat ze wilt, denk ik dan, en dat is prima! Beter dat dan dat ze zich laat doen! :)
    Komt vast en zeker goed!

    Liefs!

  2. Geen zorgen over maken. Ze moeten hun plaats vinden in de klas. Peuters zijn niet bezig met anderen, alleen met wat ze zelf willen. Dat zei de juf ook bij mij. Ik maakte mij daar ook zorgen over toen mijn zoon in de kleuterklas zag, maar hij heeft vrienden genoeg hoor ;-)

  3. Geef haar wat tijd ;) Zoals je al zei: het is nog pril! Ik zie dat zo vaak met onze schatjes van de onthaalklas. Tegen het einde van het jaar zal dat al helemaal anders zijn ;)

  4. Ik vind dat ze het geweldig doet, zo na drie weken! Timo is net een jaartje ouder, en had toch wat problemen om zijn weg te vinden.
    Nu, een jaar later, krijg ik dezelfde opmerking mee. Op een andere manier -minder wild, maar even hard de eigen wil opleggen- willen kindjes niet met hem spelen. Het was met kerst al gebeterd ten opzichte van november, dus ik ga eet ook van uit dat het een fase is. Ze zijn nog zo klein… geef ze tijd om te groeien!
    Dat ze een felle zal blijven, staat redelijk vast, maar heel haar schoolcarrière zonder vriendjes lijkt mij toch straf.

    Minder zorgen maken, gewoon genieten!

  5. Ik vind dat ze het geweldig doet, zo na drie weken! Timo is net een jaartje ouder, en had toch wat problemen om zijn weg te vinden.
    Nu, een jaar later, krijg ik dezelfde opmerking mee. Op een andere manier -minder wild, maar even hard de eigen wil opleggen- willen kindjes niet met hem spelen. Het was met kerst al gebeterd ten opzichte van november, dus ik ga eet ook van uit dat het een fase is. Ze zijn nog zo klein… geef ze tijd om te groeien!
    Dat ze een felle zal blijven, staat redelijk vast, maar heel haar schoolcarrière zonder vriendjes lijkt mij toch straf.

    Minder zorgen maken, gewoon genieten!

  6. Wat herkenbaar! Onze dochter mag pas in september starten en ik maak mij nu soms al zorgen: zullen de anderen haar tof vinden? Zal ze flink zijn? Zal ze de opdrachten begrijpen? Zal ze even en lief en zorgzaam zijn als thuis? En ga zo maar door…
    De bezorgdheid over de vriendjes het grootst en vertaalt zich nu soms al in tranen. Zoals ik hier eerder al las, had jij vroeger (net als ik) ook met pesters te kampen. Ik denk dat we daardoor ons hart misschien nog net iets meer vasthouden, hopelijk onterecht: Ze zijn perfect zoals ze zijn en wie dat niet ziet, is hen niet waard!

    S.

  7. Maar Lies toch! Quasi elke tweeënhalfjarige heeft dat! De pedagoog-in-opleiding in mij denkt meteen aan allerlei studies die aantonen dat de hersentjes van peuters nog niet in zoverre ontwikkeld zijn dat ze zich kunnen verplaatsen in anderen, maar dat ze eerst moeten leren om bij zichzelf te blijven en te voelen wat ze zelf willen voor ze in interactie kunnen gaan met anderen. De kleuterjuf in mij (3 jaar lang deed ik dagelijks vrijwilligerswerk op een kleuterschool) denkt aan al die kleintjes die eerst in hun eentje de nieuwe omgeving wilden verkennen voor ze konden beginnen denken aan de anderen, en later de grootste sociale beestjes bleken. Ik zal het dus nog maar eens zeggen: dat is normaal Lies, elke peuter is zo, al valt dat bij die met een eigen willetje harder op dan bij diegenen die zwijgen en afwachten ;-) Ik heb er het volste vertrouwen in dat dat helemaal goed komt!

  8. Maak je geen zorgen! Deze leeftijd is het nog heel normaal dat hun wereldje rond henzelf draait. Tussen deze leeftijd en ongeveer 4 jaar ga je dat enorm zien veranderen. Ze gaan meer en meer beseffen dat delen bestaat, dat er geven is en nemen, dat er beurten zijn, …. Hun wereldje wordt op die manier ook groter en groter.

    Komt helemaal goed ;)