“Het is tijd voor tijd, ook op de politieke agenda.”
Kristof Calvo, federaal fractieleider van Groen, deed op de laatste dag van oktober deze straffe uitspraak. Niet geheel on-toevallig trok het artikel op de site van ‘De Morgen’ mijn aandacht. Zelf worstel ik met het gegeven tijd, al een tijdje…
Ik zie mensen denken: “Gaat ze nu weer zagen en klagen?”
Neen.
Alvast dat is niet mijn intentie om te doen.
Maar zwijgen is toestemmen en dat zit niet in de aard van het beestje.

tijd zelfzorgVerzuipen
Ik citeer:
“5 tot 20 proces van de werknemers krijgt tijdens de loop van de carrière te maken met burn-out. Eén op de drie of 640.000 werknemers ervaren de stress op het werk als problematisch. Het antwoord van de nieuwe regeringen…? Het wordt de komende jaren langer, harder en meer werken voor minder loon. De strijd tegen stress en burn-outs is werkelijk geen issue.” 
Dat baart me zorgen. Eerst en vooral: ik klaag niet. Ik heb een fantastische job waar ik elke dag graag naar toe trek. Van mijn baas mag ik 4/5de werken en, op een permanentie-regeling na, kan ik elk jaar vlotjes vakantie nemen. Overuren worden niet gestimuleerd en ik krijg voldoende ruimte om mijn eigen ding te doen. Ik hoop dat ik nog lang op deze manier kan werken ook al krijg ik steeds meer bedenkingen als ik de besparingen in de gezondheidszorg zie.
Net zoals Kristof Calvo ben ik het er mee eens: werken is belangrijk! Niet alleen voor de staat en de portemonnee maar ook voor jezelf. Mijn thesis ging er ooit over. Daaruit bleek dat het belangrijk is een evenwicht te vinden tussen tijd voor zelfzorg, tijd voor werken (in de ruime zin van het woord) en tijd voor ontspanning. Maar net zoals tijd voor werken erg belangrijk is, is tijd voor ontspanning en zelfzorg levensnoodzakelijk. Raakt dit uit evenwicht dan liggen ziektes op de loer, waar de één al sneller vatbaarder voor is dan de ander.
Tijd is een gegeven waar veel mensen mee worstelen. Ondanks mijn leuke job(s) doe ik al lang een worstelgevecht met tijd. Ik zal niet de enige zijn.In mijn geval is het grofweg mijn eigen schuld. Ik wil teveel en vind dat perfect normaal.
Het is wanneer mijn lichaam stop zegt dat ik besef dat er in 24 uur echt niet meer tijd kan en tijd ook vrije tijd mag zijn! Tegenwoordig zie ik her en der in blogland berichten over werkstructuren en organisatie verschijnen. Zelf lees ik gretig het blogboek van Kelly en ik steek daar veel van op… Voor het bloggen maar vooral ook voor mijn leven…
U weet het al: ik ben bezig met tijd! Denk aan mijn 30 day challenge waar je nu verdacht weinig van hoort! (Ik beloof het: er komt binnenkort nog eens een post over hoor…) Het is me wat die tijd: waarom willen we zoveel? Waarom proberen we wanhopig 48 uren in 24 uren te proppen? Na al die jaren heb ik nog steeds geen goed antwoord gevonden!

Tijd tekort

Echter, wanneer je jezelf een tijdstekort aandoet (zoals ik) kan je er best iets aan doen. (Lijstjes, dingen uit handen geven en al, ik ben er mee bezig.) Maar al te vaak kan dat niet en draait iedereen maar mee in ons geraas om wat eigenlijk te bereiken?
Een ander tijdsklimaat is nodig. Want steeds meer burn-outs en depressies, dat zegt toch genoeg? Ondanks het afgenomen suïcide – cijfer in ons land blijven we in vergelijking met elders hoog scoren. Niet alles valt te reduceren tot tijd maar ik vind zeker menig anderen die zullen bevestigen dat er een tijdsprobleem is.  
Tijd voor tijd, en dat op de nationale stakingsdag. Er kan alleen gehoopt worden dat tijd om moeder te zijn, vader te zijn, man/vrouw, vriend/vriendin, grootouder, kind, speelvogel… ook op de politieke agenda staat!
Tijd nemen,
Tijd om mens te zijn,
Tijd om te zijn.
“Echte vrije tijd is geen luxe of ondeugd. Het is net zo belangrijk voor ons brein als vitamine c voor ons lichaam. We kunnen het goede leven best aan, als we er maar de tijd voor hebben.” 
-Citaat Rutger Bregman-

Het volledige artikel lees je hier!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

20 reacties

  1. Misschien moeten we maar eens meer"neen" zeggen… En onszelf niet zoveel meer onder druk zetten om al die "moeten" te doen. Ook proberen content zijn met wat minder… Gewoon wat meer"foert" zeggen en ons niet meer opjagen in wat anderen over ons denken. Ik probeer dat zoveel mogelijk en hoofd vaart er zeer wel bij.

    1. Dat schrijft Dirk De Wachter heel mooi in zijn laatste boek: wees blij met het gewone! Dat vind ik een goeie levenswijsheid. Daarom vind ik het ook wel jammer dat de laatste tijd alles maar specialer, meer en beter moet zijn. Ik wortel dan weer soms met het feit dat anderen het nog niet begrijpen dat het gewone de nieuwe trend is. Als ik niet 'mee' wil, ben ik 'out'. Wel, ik denk daar dus anders over. Het gewone als de nieuwe trend! M

  2. helemaal mee eens…enkele jaren geleden ben ik bijna volledig ingestort. te veel, te druk, te weinig slaap, te veeleisend…(ik zat ook .in de gezondheidszorg)
    mijn enige oplossing die ik toen zag was: stoppen met werken en huisvrouw worden. al snap ik wel dat niet iedereen dat ziet zitten, voor ons (en mij) was dit de beste oplossing.
    maar zelfs nu is 'tijd' nog altijd een aanwezig thema

  3. Zo herkenbaar en blij dat ik niet in die tijdrush zit. Ik heb namelijk ervoor gekozen om enkel in het weekend te werken en er in de week volledig te zijn voor mijn gezin en kindjes. Een bewuste keuze en de perfecte combinatie. Want mijn job is een beetje een hobby en valt niet onder de noemer werken. Waarmee ik wil zeggen dat mocht ik ooit de lotto winnen ik hem nog zou doen. Daarnaast kan ik vrouw zijn, mama zijn, vriendin zijn en tijd nemen voor mezelf en alles wat ik belangrijk vind, En niks moet. Soms leg ik bij mezelf nog de druk hoog, maar dan vraag ik mezelf af of het echt wel moet, bv dat rokje af hebben tegen morgen, een dure vliegtuigreis, een perfecte uitziende tafel voor een verjaardag. Hier geen dure smartphones, hier reizen met vrienden en huisjes delen omdat het goedkoper is, geen kledij van dure merken, maar eerder zelfgemaakt en klaar om te spelen in het bos. En een hond die de stress wegneemt, die je mee naar buiten neemt, je laat uitwaaien en doet denken.

  4. Ik kwam hier omdat ik Liesellove op facebook voorbij zag komen; grappig want ik heb het nooit iemand zien gebruiken en de vrienden van mijn vriendje noemen me altijd Lieselove. Anyway, wel goed blog dit! Heel herkenbaar; ren mezelf ook vaak voorbij en ondanks dat ik allemaal dingen doe die ik leuk vind en wil, moet ik mezelf ook dwingen om écht vrije tijd te nemen.

  5. hmm, ik denk dat ik ook daarom graag naai (dat en omdat ik graag mooie dingen maak). Eens echt tijd nemen voor iets dat je alle dagen gebruikt. Echt aandacht geven zonder het rap van een winkelrek te plukken.
    Ik vind het probleem met tijd dat er zoveel leuks te doen is en te beleven valt. Ik ben altijd zo rap enthousiast..