huismoederHuismoeder zijn, dat zit in u of net niet. In mij lijkt het niet te zitten, als ik mijn moeder moet geloven. Al te vaak zegt zij: “Zo heb ik jullie (ik en mijn zus) niet opgevoed!” Want mijn mamaatje was dan wel geen huismoeder, ze runde het huishouden wel als een ware queen. Spijtig genoeg heb ik haar huishoudelijke skills niet echt geërfd. 

Het is hier soms zo erg dat ik stress krijg van mezelf. Soms verzuip ik gewoon in al het werk en wil ik schreeuwend wegrennen van wasmand 736. Of van de rommel. Te vergelijken met hoe konijnen kweken. Dag wegrennen is trouwens meestal naar de winkel want oh zo vaak moet ik constateren dat al mijn eten op is. En natuurlijk ontdek ik dat ook altijd net te laat waardoor een collect-&-go’ke niet meer gaat. Met een hoop kinderen naar de winkel dan maar. Waardoor de bankrekening altijd veel te veel geplunderd wordt. En dan denk ik telkens weer opnieuw: het moet anders! Maar dat anders, het zit precies niet in mij. Ik blijf vechten met mijn was en sinds nummer drie hier rond loopt (technisch gezien ligt) is dat precies vertienvoudigd.

Soms ben ik zelfs een gigantische jaloerse tik. Jaloers op die huizen die altijd netjes en ordentelijk zijn. Hier is het al te vaak alsof er een bom ontploft is. Ik weet, het kan vele en vele erger. Maar dat hoofd van mij snakt soms naar rust. Rust in de fysieke ruimtes waarin ik vertoef. Ik deed dus al allerhande pogingen, maar tot nu toe eigenlijk nooit met een blijvend effect. Pas op, de bommen situeren zich vooral in mijn kasten en garage. Ik zie ze dus niet altijd maar mijn hoofd weet wel dat ze er zijn…

Geen huishoudelijk wonder, geen huishoudelijke skills van mijn moeder geërfd. Soms vind ik dat eigenlijk serieus balen want serieus; ik zou geld geven voor een huis dat altijd op orde is. Daarom zeker dat ik een kuisvrouw heb? Zonder haar was ik niks. Zij de wekelijkse vaste klusjes, ik al de rest die erbij komt.

Maar serieus nu, ik kan echt vloeken als ik vergat mijn middelste een Kruidvat-luier aan te doen voor hij gaat slapen. Want in bed met een luier van Pampers betekent in 90% van de gevallen een machine was draaien. Deze week heb ik dan ook echt gebaald omdat ik drie keer ‘s avonds aan dementie leed.

‘t Is dat mijn moeder mij ervoor had gewaarschuwd. En damn vrouw, ze had helemaal gelijk…

 

P.s.: wie fantastische tips kan geven, laat u compleet gaan in de reacties? Deze vrouw zal jullie dankbaar zijn. Af en toe giet ik de mijne eens in een blogje, zoals bijvoorbeeld hier

P.s.2: ik vermeld hier enkel de vrouwen, maar eerder omdat dit makkelijker schreef dan dat ik van het principe ben dat alles voor de vrouw is! Het is maar dat je het weet, haha. 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

24 reacties

  1. Geen tips, enkel een fist bump en ‘kop op je doet het goed mama!’
    Heb het hyishoudelijk tament van mijn mama ook niet meegekregen en sinds zoonlief er is (10 maanden) heerst er een continue staat van huishoudelijke chaos, hoewel het wel lijkt alsof ik er voortdurend mee bezig ben.
    Blij te horen dat ik niet alleen ben! Toi toi!

  2. Ik zou het artikel zelf kunnen geschreven hebben…. Hier ook 3 kids in huis – als gezin van 5 blijft de was precies maar komen. De wekelijkse huishoudhulp zorgt ervoor dat alles toch zijn beurt krijgt, maar een goede dag later is het soms nauwelijks nog te zien…
    Ook hier zijn het vooral de kasten, de wasberging en de garage die chaotisch zijn. Ik probeer er orde in te scheppen, héél geleidelijk aan, maar soms laat ik het ook gewoon los en gun ik mezelf een klein beetje “me-time”.
    Dus “cut yourself some slack” – wees niet te hard voor jezelf – je bent moeder van 3, dat is al een full-time opdracht op zich, niet?

  3. Ik ben dankbaar dat instagram en bloggen pas kwam nadat mijn kinderen al groter waren. Voorheen zag mijn huis er uit als een kleuterklas. Dat wit en ordelijk komt als als de kroost groter wordt, Lies. En als je wit wil tanken, kom dan eens op de koffie! ;-)

  4. Rust, ik zoek er ook naar. Ik probeer al veel te relativeren, maar betrap er me soms op dat mijn stem toch iets luider klinkt dan bedoeld, mijn woorden iets meer kortaf zijn dan gepland, … Opruimen werkt helend, maar als de ene plaats oké is, dan is er elders wel iets ontploft, dus het probleem blijft zich verschuiven. Dus relativeren, en ne keer bij ons langskomen, dan zal je zien dat je zeker niet alleen bent!

  5. ik ben echt slecht in het huishouden. Ik ben niets zonder kuisvrouw … Na 10j uit het huis weet ik nog altijd niet welke kleuren nu samen te sorteren voor de was. Ik plan wel standaard iedere donderdag ochtend een momentje in voor de online boodschappen en ga die braaf iedere vrijdag afhalen. Maar dat is het dan ook… Het goede nieuws? Als je ouders en schoonouders het op hun zenuwen krijgen van je manier van wassen of de hoeveel in de droogtrommel of hoe slecht de kleren gestreken zijn, slaan ze zelf de handen uit de mouwen. Amen :-)

  6. Hier was geen talent te erven want mijn moeder is ook geen fan wassen en kuisen. Maar de tips en tricks die zij gebruikt om alles onfer controle te houden, die gebruik ik ook: elke dag 1 was draaien ( lukt meestal om op dezelfde dag droog, gestreken en in de kast te leggen) en 1keer in de week k8mt de poetshulp grondig poetsten en de rest van de week is het bijhouden met de “franse slag”. En hier moeten de kinderen voor ze hun pyama aan doen, alles terug op z’n plaats leggen. Hun rommel overheerst anders en maakt me onrustig. Oh ja, het is niet omdat ik dat allemaal zo mooi schrijf dat het hier alles netjes is. Het blijft een oefening in volhouden en 100 keer zeggen alles komt oke. ?

  7. ik werk best veel, en ik merk dat het huishouden vlotter loopt als ik alles op een vast tijdstip doe. Zo bijvoorbeeld maak ik op vrijdagavond het weekmenu, en gaat man op zaterdag met de kindjes alles inkopen (goede deal, vind ik dat). Ik heb ook wat extra poetshulp ingeschakeld die ook een deel van het plooien en wegleggen van de was voor zich neemt. Want met drie kindjes is dat quasi niet bij te houden. En verder is onze rommel beetje verminderd sinds de kindjes groter zijn (6 en 2×4). Ze kunnen intussen ook zelf opruimen. Dat gebeurt dikwijls met grote tegenzin, maar het gebeurt wel. En voor de rest is het een kwestie van loslaten…

  8. Ik ben ook verre van een ‘femme de ménage’ en mijn mama’s talent heb ik evenmin geërfd. De enige plek waar rommel echt toegestaan is, is mijn bureau. De rest ligt er behoorlijk bij, al zal ik nooit uitblinken in orde… Onze dochter haar speelgoed wordt iedere avond in een bakje gelegd, ik probeer de was een beetje te plannen wat redelijk lukt met mijn bujo. Af en toe doet mijn mam de strijk. Blijft natuurlijk wel een never ending story. Ik heb het geluk dat manlief iedere dag kookt. Iedere vrijdag maakt hij een weekmenu en bestelt hij de collect&go die ik op zaterdag ophaal. Iedere zaterdag wordt er gedweild door de dweilrobot (wij hebben geen kuisvrouw, wel een robot), iedere dag wordt er gestofzuigd ook door een robot. Met kat en kind niet overbodig. De rest probeer ik zelf zo goed mogelijk te doen.
    We moeten wel zo veel mogelijk plannen, want anders raakt er niks gedaan. Eenmaal ik zit na een lange werkdag, krijg je me nog moeilijk uit mijn zetel…
    Ik kan me niet voorstellen wat een puinhoop ik ervan zou maken mocht ik drie kinderen hebben, dus wees een beetje lief voor jezelf. Je doet het heus prima! En de ene dag is de andere niet, iedere dag heb je een nieuwe kans.

  9. Ik blijf fan van het weekmenu en de collect&go, altijd op hetzelfde moment, ergens op zondag. Ik bedenk wat we zes dagen eten (want die 7e dag is voor wat er allemaal fout loopt op die 6 andere dagen) en bestel onmiddellijk alles wat ik nodig heb bij Collect&Go. Ik doe dat nu al enkele jaren zo en het is een gewoonte geworden en het bespaart ons gigantisch veel gedoe tijdens de week, een pak geld en een pak eten dat we niet moeten weggooien. Ik doe het wel bewust niet tijdens de schoolvakanties om de eenvoudige reden dat consequentie de doodsteek is van elk goed initiatief ;) en ik al keitrots ben dat het al die andere weken wel lukt!

  10. Wat Marlies hierboven zegt: vaste tijdstippen! Het eerste weekend van de maand alle douche- en zwemhanddoeken, alsook alle beddegoed. Elke donderdagavond weekmenu maken, elke zaterdagvoormiddag naar Colruyt, elke zondagavond alle vuilbakken leeg en afval naar buiten en de weekplanning maken. Elke maandag mijn strijk wegdoen naar het atelier, in de namiddag komt de poetsvrouw en elke woensdag rijdt de stofzuigrobot rond. Dat lijkt misschien ‘saai’, en ja op bepaalde momenten heb ik daar dan ook geen zin in om ‘dan’ ook ‘dat’ te doen, maar ik weet dat het anders in het honderd loopt. En dan loop ik alleen maar ambetant rond :)

  11. Na heel veel jaren rommel in huis,hadden we een aantal jaren een opgeruimd en net huis.Dat was toen oudste zoon ging samenwonen en jongste zoon op kot ging. Alles bleef netjes en proper met alleen in het weekend een bergje was van de kotstudent.En nu hebben we sedert de geboorte van onze kleindochter weer een huis met rommel en veel leven! En ik vind dat helemaal niet erg! Ik had de gezelligheid van kleine kindjes in huis wel een beetje gemist!

  12. Geen tips… herken het zelf vooral het huishouden en de speelgoedontploffingen thuis… Vooral als je op zaterdag thuiskomt van het werk en denkt effe rustig thuis te komen… NOT!

  13. Ik heb moeten toegeven: het ging niet meer. Een huishouden in je eentje, voltijdse job, dochterlief elke dag op school/vakantieopvang/kamp en net niet elk vrij moment naar de opa thuis/ziekenhuis/revalidatiecentrum/thuis kachelen. Heb deze maand opnieuw een kuisvrouw gevraagd, om de 2 weken. En ook al had ik mijn best gedaan om alles relatief opgeruimd te krijgen (open de kasten echter niet), kon dat mens het toch niet laten om er vet in t wrijven hoe vuil mijn huis er wel niet bijlag. “Euh, daarvoor kom jij dan ook” was mijn reactie toen ik haar briefje las. En ik was nochthans toch al een beetje trots op mezelf omdat er dezer dagen een stoomgenerator in huis is waarmee ik vlotter door de berg strijk kom.
    En toen had ik mijn foertmoment. Ja ons raam staat zomers wijd open en we lopen vrij in en uit naar de tuin. En we hadden de week ervoor een kleuterverjaardagsfeestje met 10 koters. Stofzuigen lost niet alles op maar ik vertik het om elke dag te staan poetsen. Niet dat daar veel kans toe was en ik meestal alleen nog goed was om uitgeteld onder een ronkende poes een nieuwsaflevering uitgesteld te zien.
    Het hoeft ook echt niet smetteloos te zijn. En niet elke dag of week draait uit zoals we die in gedachten hadden. Soms gaat het wat moeizamer en weet je wat: dat is ook ok.
    En naar het schijnt kan je wasmanden strijk binnenbrengen en laten doen. Of morgen doen, of overmorgen. Al gemerkt dat de tshirts onderaan dan al wat geperst zijn en je ze gewoon kan opplooien?
    Ach foert.
    Ik heb dan toch even een zielgelukkig moment met mijn dochterjes armen rond me tijdens Paw Patrol. Ook al staat die wasmand naast de zetel

  14. Gho! Enorm herkenbaar. Ik sta perplex, vol bewondering kijk ik naar die vrouw die ik ‘mama’ mag noemen. Wat zij allemaal kon/ kan! Met 4 kinderen waren we thuis… en toch kwam ik steeds thuis in een piekfijn opgeruimd en proper huis. Mijn vriendinnetjes kwamen spelen in een ‘net’ huis en konden nog eens aanschuiven voor een heerlijk en versbereide avondmaal. Zelfs daar had ze tijd voor, om altijd dat ietsje meer te koken ‘in het geval dat’.

  15. Mijn ouders zijn nogal perfectionisten en ik herinner van mijn kindertijd dat mijn moeder altijd bezig was in het huishouden en nooit een moment rust had. Op kerstavond zaten we cadeautjes open te maken maar moest zijn op dat moment al dringend aan de afwas beginnen. Altijd is er strijk, was, poetswerk, grote kuis, koken, … te doen maar de borden die in de vaatwas gaan moeten eerst afgespoeld worden en worden nadien manueel met handdoek weer afgedroogd want een afgedroogde druppel zou een probleem zijn enz. Je kan het huis niet verlaten als er nog een vuile tas in de afwasbak staat enz. Ze heeft in haar leven nog nooit tijd gehad om tv te kijken. Mijn moeder is ALTIJD gestresseerd.

    toen ik mijn huidige man leerde kennen, merkte ik hoe hij daar allemaal veel flexibeler in stond en hoeveel opportuniteiten je krijgt als je het allemaal wat minder strict maakt: zie je opeens dat het zonnetje doorbreekt dan kan je toch gewoon eerst een leuke herfstwandeling in het bos gaan maken en laat je die afwas gewoon staan tot ‘s avonds. En weet je wat ik leerde: er gebeurde niets ergs als ik dat deed.

    Ik denk dat onze generatie ook geen zin meer heeft om na ons werk al onze tijd in ons huishouden te steken. We hebben andere prioriteiten, we hebben hobbies, we willen quality time met ons gezin enz. Ik in elk geval. En daarom ben ik er stiekem soms wat trots op om de rommel rond mij te zien terwijl ik me even neerzet om eerst even op adem te komen voor een tv programma of zo. Ik hoop dat mijn kinderen me niet als iemand gestresseerd herinneren , maar als iemand die relaxer door eht leven gaat, tijd neemt om af en toe met hen te spelen, tijd heeft voor gezinsactiviteiten…en dat ze dan misschien ook maar herinneren dat ons huis er niet perfect bij ligt. Zolang het niet de spuigaten uitloopt is wat rommel ok, een paar weken strijkachterstand ook, een poetsvrouw nemen is geen blaam en 1 à 2 keer eten laten leveren per week is toch gewoon fun? Ik zou niet willen het huishouden als een queen runnen, ‘k voel me er gewoon niet toe geroepen. Er zijn belangrijker zaken in het leven.

    dus mijn tip: geen perfectie nastreven, maar loslaten zonder jaloezie

  16. Oh, het lijkt wel alsof je in mijn hoofd zit! Ik erger me enorm aan de rommel in huis en de lege (enfin zonder iets deftig althans) frigo! Maar toch vooral de rommel! En ik hoor ook precies mijn moeder spreken als ik het ‘zo heb ik jullie niet opgevoed’ lees! Ze zegt het niet altijd zo, maar ik zie wel dat ze dat denkt. En dan begint zij vanalles op te ruimen en was in te steken en dan kan ik me daar dood aan ergeren of zelfs kwaad worden op haar maar achteraf bedenk ik: ze wil helpen en alles wat zij doet, moet ik niet doen! En dan voel ik mij nog meer schuldig! En idd, gelukkig bestaan er kuisvrouwen!

    1. Hahah ik word ook boos als mijn mama begint op te ruimen of godbetert te KUISEN als ze op bezoek is. Dan voel ik mij zo’n slechte huisvrouw. Terwijl mij dat helemaal niet boeit!! Dus nu denk ik maar gewoon: als jij dat wil doen, dan doe je maar :)

  17. Ik schreef er onlangs ook over (toen ook niet de eerste keer hoor haha) en het is een kwestie van aanvaarden wie je bent en vooral wat je niet bent (in mijn geval dus een goede huisvrouw) en dan komt de rust ook.

  18. Heel herkenbaar! Steeds kom ik met nieuwe plannetjes, to do list, systeempjes en hoop ik het vol te houden maar helaas… Je hebt het huishoudgen of je hebt het niet.
    Ik heb eerder het chaotische, creatieve, ik wil het even niet zien gen meegekregen!

  19. Wie zegt jou wat over die perfect opgeruimde huizen?? Vast ook alleen voor de prijs van Social Media ;-) ik geloof daar niet zo in bij moeders met kinderen en ook buitenshuis werken.

  20. Er is denk ik geen pasklaar antwoord voor je ‘probleem’. Maar zoals ik hierboven al las, probeer ik ook zoveel mogelijk vaste momenten in te bouwen. Het begin en eind van de maand zijn makkelijke tijdstippen om dingen te onthouden (huh, zijn we al oktober…). Ik heb een lijstje met dingen die iedere week/maand/jaar vast moeten gebeuren. En uiteraard vergeet ik ook regelmatig iets. Zo stond ik gisteren in de collect&go om mijn bestelling op te halen, maar toen bleek dat ik alles had ingegeven en dan vergeten was de bestelling te verzenden. Kak natuurlijk want plots was heel mijn dag schema overhoop. Tsja, dan maar eten uit de diepvries en ‘s avonds op het laatste moment naar de Colruyt.
    En opruimen proberen we zoveel mogelijk onmiddellijk ‘s avonds te doen. Als je speelgoed dagen laat liggen moet je alles zitten uitzoeken. Hier wordt ‘s avonds (nu ook niet altijd hoor) opgeruimd dan ligt alles nog min of meer bij elkaar en moet je geen kwartier zoeken naar dat ene ontbrekende puzzelstukje. Alles de vaatwas / wasmachine in en op nachttarief met timer aan zodat het ‘s morgens klaar is.
    Als ik het hier zo lees, is het voornamelijk een vaste routine die bij ons werkt. Al zou ik graag een huis willen met een aparte speelkamer zodat de deur gewoon dichtkan en dat speelgoed ook gewoon eens kan blijven liggen.

  21. Het is grotendeels social media die ons drik oplegt. Alles moet altijd pictureperfect zijn. Al moet ik toegeven dat ik ook rust in mijn hoofd krijg in een opgeruimd huis. Maar het is echt ok dat alles eens blijft liggen. Wij zijn gewoon een andere generatie dan onze moeders. Wat baat t om te gaan vergelijken. Waarschijnlijk ligt er nu meer druk op werknemers in het algemeen, moet er steeds meer. Vaak werkten onze ouders deeltijds, vaker dan nu. Mijn moeder had ook geen tijd, was ook altijd maar bezig… zonde toch…? Zij doet 20 minuten over t strijken van een hemd, ik neem al genoegen met het resultaat na 5 minuten. Het enige stramien waar ik aan vasthou is op zondag om de 2 weken de lakens verschonen omdat maandag de poetsvrouw komt en de vuilbakken allemaal leegmaken. Af en toe zetten mijn man en ik een timer op en in die tijd vliegen we door het huis om zoveel mogelijk binnen de tijd op te ruimen. Misschien kan er wel een spelletje of competitie uit komen. O ja, minder social media en gsm in het algemeen, zou voor velen (ook voor mij) prima werken. Maar al dat vergelijken, ik word er soms gewoon moe van. Meer moe dan van een rondje opruimen tegen de tijd….