2017 zit er bijna op! Ik kan niet geloven hoe snel dit jaar gegaan is. Er kwam hier een derde kindje bij, ik volgde een opleiding en hield met met duizend-en-één dingen bezig. Normaal blik ik in de laatste maand van het jaar altijd terug op wat geweest is. Maar deze keer had ik nog geen tijd. Hoe zot is dat? Tijdens deze laatste dagen ga ik dat dus wel proberen doen. Verwacht u hier dus nog aan favoriete foto’s, favoriete blogposts, favoriete momenten etc. Vandaag neem ik echter even de tijd om openhartig te zijn over dit jaar. Daarom dus mijn jaaroverzicht 2017 in 10 bekentenissen.
Ergens in 2016 organiseerde ik mijn kleerkast Marie-Kondo-gewijs. In 2017 liep het echter weer helemaal fout. Ik liet haar manier van kleren opbergen los. Eind 2017 resulteert dit in een kast die letterlijk ontploft is en waar ik niks meer in terug vind. Te schaamtelijk zelfs om er een foto van te tonen. Ik zit op dit moment ook in een stijl-crisis en weet eigenlijk niet goed wat ik zelf wil. Het liefst van al doe ik in 2018 van date met Jani en kieper ik alles uit mijn kast. Helaas, budget, dat is een ander paar mouwen…
Ik blijf worstelen met gezonde voeding, vers koken etc. Daar waar ik vroeger zo graag bezig was met koken etc. kan ik nu soms echt de energie niet meer opbrengen. Al is er wel een positieve evolutie en werden afhaalmaaltijden etc. tot een minimum beperkt in 2017. Maar het kan beter, veel beter. Voor 2018 lijken er mij maar twee opties mogelijk om hieraan te werken: met regelmaat van tijd met maaltijdboxen werken en/of goed vooruit plannen. Lees bij dat laatste vooral: weten wat je in de supermarkt moet halen en jezelf kunnen voorbereiden. Nu is het al te vaak last minute…
Ik naaide nog nooit zo weinig als in 2017. Mijn liefde voor het naaien is zeker niet bekoeld. Ik doe het nog altijd ontzettend graag en voor mij is het mijn ultieme yoga. Maar een mens kan maar zoveel dingen doen in een dag als hij tijd heeft. Bovendien slaap ik sinds de geboorte van Céleste niet zo heel erg veel waardoor ik ‘s avonds vaak de energie niet meer heb om achter mijn naaimachine te kruipen.
Dat brengt me trouwens naadloos bij mijn volgende bekentenis. Slapen. Het is een dingetje geworden bij mij. De laatste maanden verwaarloosde ik mijn eigen slaappatroon. Skipte heel veel uren slaap. Zelfs nu ik ‘vakantie’ heb slaag ik er niet in om echt op tijd in mijn bed te kruipen. Mijn bioritme lijkt een beetje kapot te zijn. Echt wel iets waar ik moet aan werken want mijn lichaam geeft ondertussen wel duidelijk signalen dat een gemiddelde van vier a vijf uren slaap echt niet voldoende is.
Ik investeerde het afgelopen jaar te weinig tijd in de mensen die me dierbaar zijn. Vooral de laatste maanden dan. En ok, dat komt grotendeels door mijn opleiding maar toch voel ik me daar bijzonder slecht over.
Ik ben een emo-eter en door het slaapgebrek heb ik ook de neiging om naar eten te grijpen. Wat mogelijks nog erger is, is het feit dat ik nog steeds geen energie heb om echt bezig te zijn met koken. Omdat ik die overtollige kilo’s echt beu was, besloot ik daarom een maand terug om iets met shake’s te gaan doen. Ik krijg daarover veel vragen en vaak ook afkeurende blikken. Maar voor mij is in een kleinere broek-maat passen gewoon belangrijk. Kunt u mij dat vergeven?
Afgelopen jaar heb ik niet gesport. Als in helemaal niks, noppes, nada. Ok, ik doe ondertussen bijna alles met de fiets maar dat zijn noodzakelijke verplaatsingen. Echt sporten, dat zat er niet in. Voor mezelf zorgen liep dit jaar dus eigenlijk niet zo goed he? *bloos*
Mijn tijdskrediet loopt nog tot september 2018. Maar sinds een goeie maand stress ik daar enorm over. Ik weet, dat zijn nog vele maanden tijd en toch laat de gedachte wat ik erna met mijn leven moet, mij niet los. Dat Stefaan veel moet werken en ik er in de dagdagelijkse zorg van mijn drie kinderen vaak alleen voor sta, maakt het er niet makkelijker op.
Toegeven dat je het leuk vindt dat je veel bezoekers op je blog krijgt en/of likes op je Instagram, dat was dit jaar not done. Naar mijn gevoel schreeuwden velen uit dat ze het absoluut niet belangrijk vinden. En eerlijk? Ik geloof dat in vele gevallen gewoon niet (meer). Bovendien werd er met veel modder gegooid en dat maakte de social-media-wereld heel wat minder mooi om in te vertoeven. Voor het eerst in mijn online aanwezigheid werd ik geconfronteerd met die lelijke kant en dat vond ik best moeilijk. Zo erg soms dat ik deze zomer heel erg twijfelde aan dit alles en overwoog om ermee te stoppen. Maar ik besliste uiteindelijk om toch mijn ding te blijven doen en te focussen op mezelf. Niet altijd makkelijk en soms met enige paranoia. Vergeef mij dat.
Enneuuh… bekentenis nummer 10: ja, ik vind het wel héél leuk de vele lezers die hier komen en de likes op Instagram! *knipoog* Maar bovenal vind ik het superleuk dat jullie dit jaar weer met mij hebben meegelezen! Bedankt daarvoor, alsook voor alle fijne, hartverwarmende en lieve reacties. Op naar een nieuw blogjaar!
Ik deel haast al je bekentenissen… 2017 kreeg hier onverwacht een grote wending door het “impulsief” geven van mijn ontslag in augustus. Enkel en alleen al daardoor vind ik 2017 voor mij een topjaar. 2018 wil ik de lijn door trekken door opnieuw energie te steken in gezonde voeding, sporten, leuke dingen doen met de mensen die me na staan,… En die likes en views, das idd dikke zever als men zegt dat dat niet van belang is. Sowieso vind ik het hele sociale media gebeuren en het bloggen minder en minder een leuke wereld. Ik kan er moeilijk de vinger op leggen met het lijkt alsof de meeste dingen al gezegd zijn, dat alles een herhaling wordt,… Soit, das een discussie voor een ander moment ? ik wens je allesinds voor 2018: veel slaap, wat orde en structuur en tonnen energie om alles te doen wat je graag doet!
Ik heb vooral het gevoel dat het heel erg is beginnen draaien om persé willen krijgen en verdienen en dat is jammer. Want zo krijg je een kopie van wat er al is. Zelf blijf ik wel heel graag schrijven en foto’s maken. Eigenlijk zelfs liever en liever. En de dagboekfunctie eraan vind ik geweldig. Ik kijk zo vaak terug en dat vind ik echt leuk. De negativiteit en de mottigheid probeer ik dus in 2018 wat te negeren en gewoon mijn eigen ding blijven doen :-) en gezond leven en al die dingen die ik mij al tijden voorneem ;-)
Prachtig verwoord! En ik blijf je grootste fan dat weet je!
En je moet zo streng niet zijn voor jezelf want je doet meer dan je best!
Je bent te lief, lieve Lobke X
Dikke zoen meid! Je zegt wat ik denk en kan dat alleen bevestigen. Maar blijf wie je bent want daarom heb ik jou net zo graag ?. Doe je ding
Dat proberen we en je bent te lief :-)
Feel you on a lot of the above ? Maar in 2018 gaan we dat keihard goed maken ?? En ik ben blij dat je blijven bloggen bent ?
❤️?
Yes hier staat zelfzorg ook terug hoger als in gezonder eten en bewegen, we kunnen het!
toch een heel belangrijke he
Heel mooi en zo herkenbaar! Misschien moeten we wat meer leren loslaten en komt er dan een antwoord op veel van onze vragen? Maar dat loslaten is zo moeilijk, hé..
Ik zou wel wat meer willen weten over die shakes, want ook hier een emo-eter (biggest emo-eter ever, zeker weten!).
Ik blog er zeker nog over maar je moet de site shakeplus eens checken :-)
Haha, dat van die bezoekers daar geloof ik ook echt niets van, anders zouden we niet openlijk bloggen, toch? Ik schreef er bij mijn laatste “As we speak” nog over dat ik toch altijd graag kijk in die statistieken. En vers eten laat dat nu net één van mijn stokpaardjes zijn, maar ik hou het enkel vol door een weekmenu op te stellen en dat steevast op maandag te bloggen, het is mijn stok achter de deur, elke week opnieuw (behalve in de vakanties). Misschien helpt jou dat ook wel? Een fijn eindejaar!
Aha! ik moet dat eens komen checken wat jij daar dan over blogt :-) en het is mijn doel in januari om zo iets op poten te krijgen maar we zullen zien als het lukt
Er zijn heel veel van die bekentenissen die ook op mij slaan hoor: 0% sport, wekelijkse Deliveroos enz, te weinig tijd investeren in dierbaren. Maar ‘k voel me er in feite niet schuldig om, ‘k ga er echt vanuit dat dit een fase is van paar jaar met peuters/kleuters in huis en dat alles langzaam aan weer betert (enfin…wat impliceert dat dit geen goeie fase is in mijn leven en da’s incorrect). Ik heb maar later kinderen gekregen waardoor ik al veel vrienden heb met tieners enz en ik zie hoe bij hen veel meer me-time vrijkomt enz. Me-time die ik meer had toen zij in de pampers zaten. Dus voila…nu zit ik in die fase en daar kom ik wel weer vanzelf uit. Ik doe wat ik kan, probeer alles wat in evenwicht te houden maar wat niet lukt of waar ik geen zin of energie in heb, gebeurt niet.
aha het wordt dus beter ;-)