voorkeur geslacht babyHet zal één van de meest gestelde vragen zijn tijdens een zwangerschap: “Heb je een voorkeur over het geslacht?” “Een jongen of een meisje?” Samen natuurlijk met de vraag: “En weet je al wat het wordt?” Die nieuwsgierigheid is zo typerend voor ons als mens, al probeer ik er zelf op te letten zwangere vrouwen niet met die vraag te overspoelen. Heel wat mensen kiezen er nog steeds voor om het geslacht te verzwijgen en dat is helemaal ok. Maar is het ok om een bepaalde voorkeur te hebben? En durf je daar dan openlijk voor uitkomen? 

U hoort mij echter al afkomen, bij nummertje één had ik wel degelijk een voorkeur.

Dat er heel wat type mensen bestaan, dat weten we ondertussen al. Bijgevolg zijn er ook heel verschillende gedachten over het mogelijke geslacht van een ongeboren baby. Ik geloof oprecht dat het voor heel wat mensen niet uitmaakt en zij gewoon geduldig afwachten tot het antwoord komt. Zo maakte het bij mij bij nummertje twee helemaal niet uit. De enige voorkeur die ik toen uitsprak was uit praktische overwegingen omdat ik nog zoveel stapels meisjesgerief had liggen. Een beetje dom misschien maar wat moet een mens altijd antwoorden als hij weer eens die vraag krijgt?

U hoort mij echter al afkomen, bij nummertje één had ik wel degelijk een voorkeur. En ik vond het in die tijd niet makkelijk om daarvoor uit te komen. Het belangrijkste is uiteindelijk dat je kind gezond is. Geslacht is uiteindelijk maar bijzaak. Maar toch… toch droomde ik al jaren van een babymeisje. Eén, omdat ik dan helemaal loos kan gaan in het aankopen van kleertjes en hebbedingetjes voor mijn meisje. (Want ja, ik vind nog steeds dat dat bij een jongen veel moeilijker is.) En twee, omdat ik hoop ook zo een goeie dochter-moeder-band te krijgen als ik zelf heb met mijn eigen moeder.

Dat laatste kan natuurlijk ook met een jongen. Maar in mijn hoofd zat het nu éénmaal zo. En wat in mijn hoofd zit, tjah…. haha. Uiteindelijk werd nummertje één een meisje. De euforie die ik voelde toen dat nieuws kwam kunt u zich allicht voorstellen. Geen idee hoe ik gereageerd zou hebben als het een jongen bleek te zijn. Wat ik hoor van andere moeders, die ook een voorkeur hadden, is dat het eventjes slikken is. Maar dat in de meeste gevallen men zich de volgende dag volledig in dat andere geslacht smijt. Uiteindelijk kijk je toch zo hard uit naar dat ongeboren kind en heb je nog enkele maanden de tijd om je voor te bereiden op dat andere geslacht. Of zie ik het verkeerd?

voorkeur geslacht baby

En dan is er hier natuurlijk nog nummer drie. Ik weet al heel lang dat ik een derde kind wou. Toen Baptiste nog maar net geboren was, sprak ik mijn derde kinderwens heel snel uit. Bij het nadenken over het geslacht had ik op dat moment echt geen voorkeur meer. Ik had namelijk al alles, een koningswens. Bovendien zie ik ook de vele voordelen en geweldige positieve kanten van een jongetje hebben sinds ik zelf mama van een jongen ben. Dus, het maakte mij niet uit.

Zo heeft elk kind, ook het sandwich-kind, een specifieke functie.

Tot ik op een dag met vriendinnen samen zat. Eentje ervan had een specifieke redenering achter het geslacht in een gezin van drie. Het komt erop neer dat het middelste geslacht het unieke geslacht in de familie moet zijn. Zo heeft elk kind, ook het sandwich-kind, een specifieke functie. Nummer één is speciaal doordat het als eerste werd geboren, nummer twee is speciaal door zijn unieke geslacht in de familie en nummer drie is dan weer speciaal omdat het de kleinste van de hoop is. 

Misschien vind u deze redenering een beetje grof maar ik kon ze helemaal volgen. Want ook al zie je u kinderen even graag (dat is hier toch zo), die gastjes kunnen al eens met iets in hun hoofd gaan zitten. Met de uitleg van mijn vriendin kan ik elk van mijn kinderen perfect wijzen op hun unieke functie. En ja, ik weet het, ze zijn echt wel om meer dan dat uniek. Maar u snapt het plaatje wel zeker?

“Maar ah, als het gezond is, dat is uiteindelijk het belangrijkste.”

Na deze uiteenzetting veranderde plots mijn gevoel omtrent het hebben van een voorkeur. Sterker nog, bij nummer drie heb ik uiteindelijk het hardst van al gehoopt op een meisje. Vooral dan omdat mijn kleine Baptiste dan dat enige schattige jongetje in ons gezin blijft. Verliefd worden op twee jongetjes, dat zou ik misschien wel niet kunnen, haha. Het nieuws dat nummer drie een meisje wordt, was dan ook een gigantische verlossing. Want we hadden echt geen idee wat het worden zou…

Ik kan dus niet meespreken over hoe het is om te moeten omgaan met teleurstelling omtrent het geslacht. Mijn droomplaatje heb ik. Al ben ik best benieuwd als er onder de lezers mensen zijn die hiermee hebben moeten leren omgaan en hoe moeilijk/makkelijk dat dan wel niet was? 

Durven/durfden jullie openlijk voor jullie voorkeur uitkomen? Of vond je het net als ik best moeilijk? En vertelde je er ook steeds bij: “Maar ah, als het gezond is, dat is uiteindelijk het belangrijkste.” 

Wat ik alvast wel weet is dat je je helemaal niet hoeft te schamen als je een voorkeur hebt. We zijn mensen en ons brein doet gewoon dingen met ons waar we zelf weinig controle over hebben. Het belangrijkste is uiteindelijk dat we, eens het kind geboren wordt, dat met veel liefde omarmen en in ons hart sluiten!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

25 reacties

  1. Ik had ook een sterke voorkeur. 2 dochters, snel op elkaar. Het werd een zoon en natuurlijk ben ik heel gelukkig ermee! Ik heb ook nooit het gevoel gehad dat ik ontevreden ben ermee. Maar als ik toch zou mogen kiezen bij een volgende baby vrees ik opnieuw een voorkeur te hebben. Maar dat is misschien wel voor een volgend leven :)

  2. Ik had een zoon en bij nummer 2 wou ik nog een jongen want ik ben helemaal geen rokjes en staartjes mama…. toen ze zeiden dat het een meisje ging zijn heb ik zwaar gevloek en verschoot zodanig van mijn reactie toen. Ondertussen is onze oudste stoere ridder de beschermer van 2 huppelende zusjes met staartjes en rokjes want zelfs als mama kan je erin groeien :-)

  3. Ik wou heel duidelijk een meisje. Zo een dramatische huppeltrut, perfect iets voor mij :-) Is ook de hoofdreden dat ik het geslacht echt niet wil weten. Wat als het een jongen is… Nu ik 6 maand ver ben heb ik me zo voorbereid op een jongen dat het raar gaat doen als het een meisje is.

  4. Voor de eerste zwangerschap maakte het helemaal niet uit. We waren super in de wolken dat we vlot zwanger werden. De gezondheid primeerde op het geslacht. Baby twee kwam onmiddellijk na baby één en dat was een volledig ander verhaal. Ik wou een dochter: rokjes, staartjes, shoppen, … ik zag het helemaal voor mij. Gejankt heb ik toen we vernamen dat we een tweede zoon verwachtten. De hele week was ik van mijn melk en ik ben thuis gebleven van mijn werk. Toen anderen vernamen dat er een tweede baby kwam, zei iedereen: nu hopelijk een meisje. Telkens een steek door mijn hart. Rondom mij werden er dan precies ook enkel meisjes geboren. Het piekte eventjes maar tegen de geboorte was ik super trots dat ik een echte jongensmama was! En toen kwam de wens voor nog een boeleke. Mijn vriend dacht dat die wens vooral voortkwam uit mijn wens naar een meisje. Dat was het helemaal niet! Toen de dokter ons had meegedeeld dat baby 3 een meisje werd, dacht ik eventjes: oei, een meisje? Toch raar hé, dat menselijk brein. Nu Denise geboren is voel ik me ‘gezegend’ om beide geslachten in huis te hebben. Ik kijk nu alvast vol spanning uit om verschillen / gelijkenissen te ontdekken. Het begon eergisteren al met de eerste luierwissel. Geen plassertjes die helemaal natplassen ?

  5. Ik wou graag als eerste een jongen. Ik heb zelf een oudere broer en vind dat erg leuk. Mijn man komt uit een gezin van 4 jongens, en hij wou graag een meisje. Het werd uiteindelijk een jongen! Voor het tweede kindje had ik (dacht ik) niet echt een voorkeur. Toen het op ieuw een jongetje bleek, was ik in eerste instantie heel eeg teleurgesteld. Ik wou, zoals het perfecte plaatje, van elks eentje. Maar na een paar weken ben ik helemaal omgedraaid. Ik wou zelfs helemaal geen meisje meer en. En nu dolblij met mijn stoere ravottende jongens :)

  6. Hier trotse mama van 3 jongens en 1 meisje – in die volgorde ook. Ik heb nooit een voorkeur gehad. Mijn man daarentegen zei bij de jongens iedere keer, ik hoop dat het een jongen was, bij ons meisje, zei hij, nu mag het een meisje zijn (denk ik dat het een meisje is).
    Na de 1ste kreeg ik idd regelmatig de vraag, en nu een meisje? Iedere zwangerschap opnieuw en iedere keer moest ik zeggen, nee hoor.
    En toen kwam ons meisje en heb ik idd moeten wennen aan het ‘meisje’ – idee en ook toen ze geboren was.
    En zelfs het ‘als het maar gezond is’ – verhaal is relatief natuurlijk, want ook als er wat-dan-ook is met je kleintje denk ik dat als het moment daar is, je je kindje graag ziet.

  7. Hier een meisje en een jongen. Geen van beide keren had ik een voorkeur. Wat ik wel – nog steeds – jammer vind, is dat wij het geslacht vooraf wisten. Mijn man wou dat absoluut weten (en kon dat sowieso niet stilhouden). Ik vind dat de verwachting dan nog groter zijn…

  8. Ik wou heel graag een zoon en dat werd het ook. Ik had ook dat voorgevoel toen ik zwanger was. Nu ben ik 19 weken zwanger en over 2 weken weten we het geslacht. En ik ga dat niet verklappen. Het maakt me nu niet zoveel uit. De papa wil graag een dochter. Ik wil graag van elks nog eentje. Graag 3 kindjes waarvan 2 jongens en een meisje. Gelijk welke volgorde. Wie weet, ooit. We gaan beginnen met dat tweede erbij ?

  9. Geen voorkeur, ik hoefde het op voorhand ook niet te weten. Met twee dochters in huis voel ik me echt wel een meisjesnaam. Had er een derde gekomen en had ik kunnen kiezen, dan mocht het opnieuw een meisje zijn :)

  10. Een paar jaar geleden had ik een lichte voorkeur voor een meisje, zei zelfs “ze” en “haar” als ik het over mijn eventuele toekomstige baby had… Maar op het moment dat ik probeerde zwanger te raken maakte het me oprecht niets meer uit… Een gezonde baby, dat vond ik het allerbelangrijkste. En nu mijn zoon bijna een half jaar oud is denk ik dat als er een tweede zou komen ik opnieuw een lichte voorkeur zou hebben… voor een jongen! Want jongens zijn zo leuk! :-)

  11. Ik had helemaal geen voorkeur, maar hoopte zo voor mijn schoonmama op een meisje… Ze heeft 3 kleinzonen en had helemaal niet gedacht dat haar zoon nog aan kinderen zou beginnen… ? Mijn eerste reactie bij de gyne was dan ook ‘mama zal blij zijn’… Voor een tweede zou een jongen leuk zijn… Maar je toch niet kiezen hé, dus ik vind dat je je niet te hard mag vastpinnen op een geslacht…. ‘Mama had liever een meisje’, dat wil je als kind toch niet horen…

  12. Ik ben zelf het middelste kind en het enige meisje, en ik kan bevestigen wat je zegt. Precies om dezelfde reden die jij aangaf, voel ik me ook een beetje speciaal. Mijn oudste broer was de eerste, mijn jongste broer is het ietwat verwende kakkernestje en ik ben het enige meisje :)

    1. Ik heb 2 jongens, en de wat de derde w weet ik nog niet. Ik hoop dat jullie theorie niet zaligmakend is, want mijn 2e kereltje is voor mij even speciaal hoor! Door zijn karakter, zijn eigenheid etc..

  13. Ik heb twee jongens en mij maakte het helemaal niet uit. Wij wisten het bewust Ok nooit van tevoren. Ik kom zelf uit een gezin van vier meisjes, en had een twintigtal nichtjes, dus ik voelde niet echt de nood aan een dochter. Ik geniet intens van mijn twee lieve en knappe zonen. En nu ze groter zijn, voel ik me vaak trots als ik met mijn drie mannen op stap ben en in de watten gelegd wordt. Heerlijk!

  14. Ik had bij mijn eerste zwangerschap geen voorkeur, maar ik wist wel dat ik twee kindjes van het zelfde geslacht wilde. Bij mijn tweede zwangerschap was ik dus dolgelukkig dat het opnieuw een meisje was.

  15. Alweer leuk geschreven! Ik heb er ook een blogje over geschreven, want ik had ook een voorkeur. Ik zag mijzelf meer als een jongensmama. De baby bleek een meisje te zijn en ik ben duidelijk een meisjesmama nu. Ik vond het geweldig. Als ik nu op een jongetje moet babysitten vind ik dat zelfs “raar’ :-)

  16. Bij mijn eerste wou ik stiekem eerst een meisje, maar ik vond van mezelf dat ik dat niet mocht vinden, en dus bereidde ik me voor op een jongen (die hersenkronkels toch). Een nacht voor de echo droomde ik van een meisje en wilde ik dus toch graag twee streepjes zien. Ik zag helemaal niets ?, maar het werd een zoon.
    Voor mijn tweede wilde ik dolgraag een broer, dat leek mij zo leuk, maar kijk, weer besliste het lot anders, en kreeg ik een dochter.
    Nu wil ik opnieuw graag een jongen (want die zijn zo makkelijk) dus ik gok op een meisje ? Al weet ik helemaal nog niet of ik op voorhand het geslacht wil weten, dus feitelijk denk ik dat het me helemaal niets uitmaakt. Alstublieft, nog een gezondje, als we daarmee al eens gezegend zouden kunnen zijn.

  17. Wij hebben al 2 zoontjes en nu zwanger van een tweeling en we weten het geslacht niet omdat het voor mij ook echt helemaal niets uitmaakt. Mijn wederhelft heeft enkel broers en neven, dus ik denk dat het voor hem (en vooral voor mijn schoonmama) misschien wel leuk is als er deze keer een meisje bij is. al zie ik mezelf eigenlijk ook wel eerder als een echte jongensmama :-) We zullen zien, nog max. 5 weekjes geduld hier…

  18. Bij mijn eerste zwangerschap had ik echt een voorkeur voor een meisje.. en wat was ik blij toen het een meisje bleek te zijn. Vanuit de idee van een moeder-dochterband, en dat meisjes mischien toch eerder wat naar de mama trekken later, ook als er kleinkindjes komen…Ik dacht dus al ver vooruit. ;-) Bij het tweede dacht ik dat het een jongen zou zijn en had ik niet echt een voorkeur, beiden zouden goed zijn voor mij.. Het bleek terug een meisje te zijn.. Met haar temprament maakt ze het gebrek aan een jongen zeker goed. Het was vooral mijn man die veel reacties kreeg..in de zin van..”ocharme, allemaal vrouwen onder zijn dak”.. kan je je voorstellen toen het derde kindje ook opnieuw een meisje bleek te zijn. Iedereen dacht dat die derde zwangerschap er was gekomen specifiek om te proberen een jongen te hebben .. WAT EEN IDEE ZEG. Ik ben blij met mijn drie madammen..het derde scheelt ook wat in leeftijd dus ben blij dat ze, omdat ze een meisje is, misschien toch wat meer aansluiting zal vinden bij haar zussen. Mijn man die vindt het geweldig, al die meisjes rond zich ;-)

  19. Ik vind er niks mis mee dat ouders een voorkeur hebben, maar het is natuurlijk wel best dat je er rekening mee houdt dat het ook anders kan zijn en dat het niet zo erg is. Gezond is belangrijker dan het geslacht, maar zelfs boven gezondheid primeert gewoon de liefde…

    Goh, die theorie, enerzijds snap ik wel dat je elk kind kan vertellen dat hij/zij iets speciaals is, maar doe je dat niet sowieso met karaktertrekken of talenten? Ik ben de middelste van 3 en met 2 meisjes, maar ik ben wel gekend thuis en daarbuiten als degene die veel te vertellen had… en zoiets lijkt mij veel specialer dan “het enige meisje”…

    Ik had (opnieuw) geen voorkeur… 2 jongens leek me leuk en sinds de eerste merk ik ook dat jongensmama zijn me erg ligt. Natuurlijk leek het me wel leuk ook eens voor meisjes te kunnen naaien. Maar toen ik het geslacht hoorde vond ik het gewoon prima, al keer ik weer minder naar meisjesnaaisels :D

  20. Ik herken me super goed in je verhaal en in je redenering. Alleen is hier na een meisje en een jongen nog een jongetje gekomen. En hoe doodgraag ik hem ook zie, ik voel het daardoor nog niet echt aan als ‘compleet’. Maar een nummertje 4, dat ziet mijn man dan weer niet zitten (en ikzelf miss ook niet)😉

    Het zal voor altijd een beetje een gemis zijn, de zus die ik zo graag had willen schenken aan mijn meisje. Maar 3 gezonde en gelukkige kindjes, dat is veel waard!