Dat is de vraag die de afgelopen dagen door mijn hoofd gaat. Want ook nu we op reis zijn, lijk ik niet te ontsnappen aan de blik van mensen. Vaak eentje vol verbazing en ongeloof. Als die blik ook nog eens een stem krijgt, is het woord succes vaak hetgeen wat ik moet aanhoren. Niet zo vreemd dus dat ik me vragen begin te stellen en steeds vaker het gevoel heb dat mensen kijken. Want ja ik ben zwanger, maar wanneer ik met mijn gezin op pad ben is het duidelijk dat het niet over mijn eerste kind gaat…
Bij nummertje drie kreeg ik soms al eens vreemde opmerkingen en/of vragen. De vraag of het een ongelukje was, kwam toen het vaakst aan bod. Ondertussen wordt die vraag niet meer gesteld. Durven mensen het niet meer? Nemen ze al een besluit voor ze je iets gevraagd hebben? Of word je dadelijk in het hokje geplaatst van zij die zo zot zijn om voor meer dan twee kinderen te gaan? Want zo lijkt het wel: twee is duidelijk de norm. Drie dat is heel stoer. Vier is erover… en al helemaal als je nog met eentje rond loopt dat niet kan stappen.
Wanneer ik niet op stap ben met iedereen, spreken veel mensen me vaak aan over mijn zwangerschap. Als ik benoem dat het niet mijn eerste is, krijg ik standaard de vraag als het andere kindje dan een jongen of meisje is. Wanneer ik vertel dat het om nummertje vier gaat, verslikken sommigen zich. Weten anderen helemaal niet wat zeggen of krijg ik alvast veel succes gewenst. Geen vragen meer over ongelukjes en dergelijke meer, alleen maar verbazing.
Maar wat erger is, zijn soms de blikken. Eerst dacht ik dat het aan mezelf lag. Maar sommige mensen kunnen nu éénmaal niet goed wegsteken dat ze je aangapen. Soms durft er nog eens iemand iets te zeggen. Zoals vandaag op een marktje. Daar, een kroostrijk Nederlands gezin. Met een vette lach er aan toegevoegd… Dat ik hem verstaan kon, daar had die mens duidelijk niet aan gedacht. Maar ik reageerde niet en liep door. Voor het eerst liep ik niet trots rond met dat buikje van me. Hoe stom is dat?
`t Leven is te kostbaar om bezig te zijn met wat een ander doet. Zeker als die andere eigenlijk iets heel schoons doet.
De blik van een ander die je het gevoel geeft alsof je iets doet dat op de één of andere manier dezer dagen toch niet al te gepermitteerd is. Ook al is het eigenlijk het schoonste wat een mens kan doen: nieuw leven op de aardbol zetten.
Ik moest er dus wel over schrijven. Omdat ik wel fier en trots ben. En geen enkele andere dag in mijn zwangerschap nog wil rond lopen met het idee dat ik mijn buik moet verbergen. Omdat een ander daar een mening over heeft…
Wat mensen ook moge denken van zoveel kinderen, of zoveel kleine kinderen. Dat ze misschien hun meningen, ook al is dat maar gedeeld via een blik, voor zich houden. ‘t Leven is te kostbaar om bezig te zijn met wat een ander doet. Zeker als die andere eigenlijk iets heel schoons doet.
Vooruit steken en gaaaaan!
Ik ben ook (snel) zwanger van ons 2de kleintje en krijg ook opmerkingen: “wel snel hé? Amai dat gaat zwaar zijn! Nu al een 2de? …” En bovendien moest ik stoppen met werken op 12 weken (bijzondere jeugdzorg) én jawel hoor, ook daar gaven mensen voldoende commentaar op.
Eigenlijk, al van bij mijn vorige zwangerschap en de geboorte van ons zoontje, heb ik al zo vaak gedacht “hou je commentaar alsjeblief voor jezelf”. Maar dat is voor sommigen toch moeilijk precies.
Benieuwd wat ze bij nummer 3 zullen verkondigen, want die komt er zéker en een nummer 4 misschien ook wel! En vooral, wanneer WIJ willen. Ik ben nu eenmaal ook echt een moederke en ik vind mama zijn het allerzaligste wat er is!
Geniet van jullie vakantie!
T zal wel zijn. Geniet van je zwangerschap en het wonder dat jullie overkomt. En geef vooral niet om hetgene anderen denken…
❤️❤️❤️
Ik wou dat ik de liefde, energie, plek en het geduld had voor vier kinderen. Wat een rijkdom! (En mijn man kon overtuigen)
❤️❤️❤️
O helemaal niets van aantrekken hoor! Hier is vier de norm en zijn al die anderen het aangapen waard ?!
Mensen hebben altijd kritiek: geen is egoistisch, een is zielig, twee is saai, drie en meer is te veel… zolang het aantal ‘juist’ is voor jullie en jullie gezin is het ‘juist’ genoeg lijkt me !
De ‘ergste’ vraag die ik kreeg bij de zwangerschap van mijn vierde was of het kindergeld en belastingsvoordeel echt ao veel was bij 4 … ? ik kan je een ding garanderen van die vierden ga je – net als van die vorigen- niet rijk worden ?
Gewoon genieten! Je gezin is prachtig en wordt enkel mooier!
Knuffel van een andere onverantwoorde, als konijn-kwekende mama van 4 ?
Belastingen, dat kwam idd ook al ter sprake. En hoeveel ik nu ga krijgen wegens de nieuwe regeling ???
Zo herkenbaar als mama van vier ook. Maar oh zo trots dat ik het ben, het geeft me energie, liefde, geduld, warmte, genegenheid en zoveel meer. Laat je niet kennen door die blikken, ik durfde 7 jaar, laatste zwangerschap toen ;-) geleden een duidelijk antwoord te geven. Ze staan soms vaak verwonderd en met een mond vol tanden. En jij je je doet het toch maar! En je weet ook waarom!
Helemaal herkenbaar…. Toen ik hoogzwanger van nummertje vier in de supermarkt rondliep en er één van de oudsten een meltdown kreeg, zag je mensen gewoon denken ‘En daar komt nog eentje bij?’ Gewoon niets van aantrekken. Mensen denken nu eenmaal dat ze schaamteloos mogen oordelen over dingen waar ze geen zaken mee hebben.
Vier kinderen is gewoon de max!
(meestal… als ze slapen… en braaf zijn… en van de eerste keer doen wat ik vraag…) ?
Ik woon in de biblebelt in Nederland. Grote gezinnen met 6 of 7 kinderen komen hier regelmatig voor. Hoe die het allemaal klaar spelen?? Ook niet allemaal tegelijk gekregen ;-) You go girl
Probeer het je niet aan te trekken ! Wij zijn een nieuw samengesteld gezin en samen zijn het ook 4 kinderen, en ja, die 2 van mij hebben niet dezelfde vader, en ja, het is een hele bende en ook wij krijgen commentaar en opmerkingen …. Vaak krijg ik te horen dat ik toch wel heel veel geluk heb dat ze eigenlijk allemaal goed overeen komen. Geloof me, dat is hard werken en vraagt veel energie, soms te veel. En ooh, wat heb ik geluk dat ze er niet altijd zijn ? Echt ? Ik zou er veel voor geven om ze wel altijd bij mij te hebben …. Mensen staan altijd klaar met hun commentaar, en die raakt soms zo hard … Het is toch gewoon jouw keuze en jouw leven ? Je doet het zo goed, en je bent een top-mama, net zoals we dat eigenlijk allemaal zijn !
❤️
Maar dat is toch erg, in eender welke ‘richting’ trouwens. Ik word scheef bekeken want wij willen/hebben er ochot maar 1. Dat ze eens ieder voor zichzelf laten beslissen hoe of wat, zonder commentaar. Als we maar gelukkig zijn. Of dat nu zonder, met 1, met 4 of met een elftal is. Nah. ?
Erg vind ik het wel. Het is deze keer er soms echt over hoe mensen kijken of wat ze durven zeggen. Bij de andere drie was het idd ook altijd wat maar nu valt het echt kei hard op. Het is niet meer de uitzondering en dat maakt het niet altijd tof om over straat te lopen of ergens te komen.
Ik snap überhaupt niet dat men altijd hun mening moet laten blijken, vooral ala het om kinderen gaat.
Lekker genieten!!
Live and let live. Trek het je niet aan. Je bent een fantastische mama <3
Ik zou dat zeker niet persoonlijk nemen, die blikken! Je weet niet wat schuilgaat achter de mensen die kijken, net zoals zij niet weten wat schuilgaat achter jou he ? Misschien snappen ze het gewoon niet, misschien zijn ze jaloers, misschien hebben ze een onvervulde kinderwens, misschien is het een blik van respect, misschien is het herkenning (zelf een groot gezin),… Ik denk dat ik het onbewust zelf misschien ook zou doen, mijn blik even laten hangen. Meer dan 3 kinderen is nu eenmaal eerder uitzonderlijk, en uitzonderingen krijgen aandacht. Dat is gewoon menselijk, denk ik.
En for the record: wij kiezen bewust voor 2 kinderen. Eerlijk, ik snap echt niet waarom iemand meer dan 2 kinderen zou willen, maar wat doet dat ertoe? Dat is enkel mijn persoonlijke mening. Ieder kiest dat toch zelf, en je zou mogen denken zonder oordeel van anderen. Maar neen. De vraag komt érg vaak “En, nog een derde? Misschien een jongen? Wacht maar, zeg nooit nooit”. Euhm, no thanks, maar bedankt om even in mijn plaats te gaan beslissen daarover. Want 2 kinderen is zo saai, zo standaard. 3 lijkt tegenwoordig weer de hippe norm, 4 is dan weer te veel van het goede. En morgen is het weer wat anders. Dus er is altijd wel iets hoor, of je nu kiest voor geen of voor 10 kinderen. De meningen liggen altijd klaar. Lekker niks van aantrekken en genieten van jullie keuzes! Laat ze maar kijken, het is mooi om te zien, toch?
(Zolang stomme opmerkingen achterwege blijven ?)
Ik wil zo graag nog een derde. Mijn man iets minder ?. Kinderen zijn het mooiste wat er is. Dus wees maar erg trots ??.
Hier zou ik zo graag een derde hebben. Maar mijn man iets minder ?. Je mag trots zijn, kinderen zijn het mooiste wat er is ?.
oordelen hoort er helaas zo bij, ik vraag me écht af waarom! Wees maar lekker trots op je kroost van 4… ?
Hier wil ik zo graag een derde, mijn man iets minder ?. Je mag trots zijn, kinderen is het mooiste wat er is ?. Dikke knuffel!
iedereen heeft zo zijn mening, hier drie en toen ik zwanger was ook wel eens opmerking gehad van respect drie wordt van twee al gek?. Maar eigenlijk nooit onaardige opmerkingen. Ik moet zeggen in de klas van oudste van zeven hebben de meeste 2 kinderen maar in de klas van de jongste hebben er heel veel 3 kinderen. als ik een gezin zie van 4 of meer kinderen kijk ik ook maar meer van knap zeg ik heb mijn handen vol aan drie. Mijn man zegt altijd mensen denken altijd wat, het gaat erom wat jijzelf vindt!!
Heel stoer dat je het onder de aandacht brengt, want ik kan me voorstellen dat het vervelend voelt als mensen zo naar je kijken en er wat van vinden. We hebben te snel een mening over hoe een ander doet en ja ook ik doe er (vaak onbewust) aan mee. Ik zou ook kunnen zeggen succes, maar niet omdat ik het iemand niet gun, maar omdat ik het zelf niet zou aankunnen meer dan 2 en ik zou het positief bedoelen, omdat we weten dat kinderen groot brengen niet vanzelf gaat toch, want het slurpt zo nu en dan genoeg energie weg. Het is vooral belangrijk dat je inderdaad voor jezelf kiest en je niet druk gaat maken over wat een ander er van vindt.
Ik wens je vooral veel geluk met je gezin en ik hoop dat je zwangerschap fijn verloopt.
X Liza
Hier ook zwanger van nummertje 4 ( 24 weken) en nummertje 3 is net 1 jaar geworden. En inderdaad ik heb ook al de nodige blikken en opmerkingen gekregen. Daardoor heb ik soms ook de neiging om mijn zwanger buikje wat te verstoppen, maar de laatste weken denk ik ook maar: F*ck it.
Wij zijn gelukkig met onze 4 kids en thats all that count!
Ik heb alleen maar respect! Mijn oudste is ongeveer even oud als Baptiste en mijn jongste is nu 5 maand. En ik vind dat super zwaar, als fulltime werkende mama. Het idee van een groot gezin lijkt me heerlijk. Dat maakt mij, en dus duidelijk nog vele anderen (de gapers), dan ook heel erg nieuwsgierig naar hoe jij dat allemaal klaarspeelt, zowel fysiek, als organisatorisch. Gapers zijn misschien niet altijd oordelend, maar misschien ook gewoon benieuwd zoals ik. Je hebt trouwens een mooi buikje: steek hem trots vooruit en doe zo voort!!
Mensen hebben altijd een oordeel klaar. Heb je maar één kind, dan ben je egoïstisch en heb je geen recht van klagen, want één kind, dat is toch niet veel werk? Heb je er twee, dan moet er nog een derde bij… Laat iedereen dat eens voor zichzelf uitmaken…
Los daarvan heb ik wel heel erg veel bewondering voor jou als mama van een groot gezin!
niets van aan trekken en gewoon genieten!
Ah mensen moeten toch altijd een mening hebben. Zeker als het over kinderen gaat. En nog meer als het over andermans kinderen gaat. Onvoorstelbaar! Een beetje vriendelijkheid, leven en laten leven. En niet teveel een ander zijn rekening maken. Daar worden we allemaal gelukkiger van, me dunkt.
En o ja, als je nog op zoek bent naar een naam, ik vind Delphine wel mooi passen in het rijtje ;)
Leuk,geniet van jullie buikje !!!Ik heb er zeven….nu allemaal het huis uit,maar ik mis wel die gezellige bende
Heel herkenbaar. Hier zit er een aantal jaar tussen nummer 3 en nummer 4. Hoe vaak ik de vraag kreeg of het een ongelukje was, of het allemaal van dezelfde papa is, of ik het voor het kindergeld deed?! Van wildvreemden kon ik de blikken en de vragen nog verdragen. Van familie vond ik het heel erg.
Maar je kan trots zijn hoor: op je buik, je gezin en vooral ook op jezelf!
De vraag of het van dezelfde papa is… man dat is nu toch wel de ergste die ik al hoorde… mensen zijn echt niet beschaamd… kindergeld, yup… dat ken ik, of belastingen…
Och hoe herkenbaar! Je hebt staren, je hebt commentaar geven en dan heb je er die luidop tellen.. 1, 2, 3, 4, 5 … Huh? Echt vijf? En als het dan even allemaal tegen gaat dan heeft er ook vaak nog eentje het lef om te vragen of die dan ook allemaal van dezelfde vent zijn! Stel je voor zeg…
Ik ben nu twee jaar mama van vier (en als mijn vriend zijn kindjes thuis zijn zelfs van zes!) en ik begrijp je frustratie O zo goed… mensen staren idd, of geven ‘grappig’ bedoelde opmerkingen zonder er bij stil te staan dat die echt wel kwetsend kunnen zijn. In het begin stoorde mij dat enorm en werd ik er heel onzeker van, maar nu glijdt dat zo van me af. Ze doen maar, of denken maar, het kan me waarlijk niet schelen… Soms zie ik de blikken gewoon niet meer of doe ik alsof ik de opmerkingen niet snap.
Het went dus, echt!
Ik denk dat je misschien ook veel bekijks hebt omdat je er nog zo jong uitziet (en bent!), mensen rijmen dat niet, een jonge mama met een groot gezin.
P.s. Succes ?
herkenbaar … ik heb er “maar” drie en toch. Ik kreeg eerst een tweeling, iets dat al veel commentaar opleverde ( gaande van “amai, dat is geen cadeau” tot “zeker IVF ? ” ). En toen koos ik bewust voor een derde , terwijl mijn dochters nog niet konden lopen . Terwijl ik achter de buggy liep , hoorde ik opeens ” alle zeg, en die zit weer vol hé ” ). Nu zou ik weten wat zeggen, maar toen was ik zo verbouwereerd, dat ik gewoon met opgeheven hoofd voorbij wandelde. Laat het gewoon van je afglijden en geniet ! Soms worden die commentaren gewoon ingegeven door heel veel nijd en jaloezie.
Moet hierbij spontaan denken aan het verhaal van mijn dermatologe…mama van vijf…eentje dat ik leuk om lezen vond, is deze:
http://cultureminiclub.blogspot.com/2018/05/whow-were-going-to-ibiza.html?m=1
Oh, echt, mensen zagen altijd wel over iets, zenne. Ik zou me er niet teveel van aantrekken. Maar net zoals Celine zegt: sommigen kijken misschien omdat ze bakken respect hebben voor je keuze, kan ook ;)
Hier zijn we een nieuw samengesteld gezin met 3 kinderen (ik heb een zoontje uit een vorige relatie en mijn man 2 uit zijn vorig huwelijk), ge wilt niet weten hoe dikwijls ik al de opmerking ‘Amai, gij hebt ook wel een groot gezin, hè!!’ heb gekregen van wildvreemden die begot niet weten dat 2 ervan niet van mij zijn. Of als ze horen dat de oudste 14 is en ik 34, ze niet doorhebben dat ze mijn stiefdochter is en dan maar hun conclusies trekken dat ik vast wel per ongeluk zwanger ben geraakt op mijn 20ste. Want ‘alez, zo’n jonge mama en er dan nog 2 bijkrijgen?!’ en zo van die dingen. Echt, ik lach daar allemaal mee :D Wij spelen da gewoon allemaal mee. Zalig om dan hun blik dan te zien! :D
Pas sinds ik mama geworden ben, voel ik hoe zalig kindjes hebben is: meer dan ik me vooraf had kunnen inbeelden.
Maar eerlijk: wegens mijn leeftijd (beetje laat aan kinderen begonnen) en aangezien ik de helft van de tijd het gezin alleen moet combineren met voltijdse job ( mijn man reist heel veel en mijn (schoon)ouders worden zelf hulpbehoevend en kunnen dus niet bijspringen), durf ik geen groot gezin aan. Dus ik lees hier eerder met veel ontzag en een klein steekje jaloezie mee.
Zo herkenbaar je verhaal. Moet je nagaan welke blikken wij ondergaan met 6 meiden……
Wees dankbaar en trots!