Toen kind 1 kwam was ik onzeker, las ik honderden boeken en sites en had ik enigszins last om mijn buikgevoel te volgen. Want tja… wat als je toch mis zou zijn?
Net voor de geboorte van kind 2 hoorde ik allerlei verhalen dat het anders is, een tweede kind… Soms kreeg ik zelfs het gevoel dat velen het minder speciaal vinden! Mijn hoofd en hart verzetten zich daar enorm tegen! Kind 2 zou even speciaal worden als kind 1.
Ondertussen zijn we 10 dagen ver…
Dat ik heel wat zaken op een andere manier beleef, dat klopt… Zo heb ik geen uur meer nodig voor een badje en ben ik ‘s morgens om 11 uur wel al gekleed, wat bij kind 1 nooit het geval was. Ik lees ook veel minder boeken, zo goed als niks eigenlijk en heb geen behoefte aan kraamzorg.
moederschap
Baptiste, nog geen uur oud…
Maar,
Hoeveel zaken er ook makkelijker en vlotter gaan,
Hoe zeker ik mezelf ook voel in vergelijking met kind 1,
De geboorte van kind 2 blijft, voor mij, even speciaal…
Ik geniet er intens van, misschien zelfs meer dan bij kind 1…
want toen waren er veel meer zorgen en onzekerheden. Niet dat hier alles rozengeur en maneschijn is,
maar mijn moedergevoel is geüpdatet naar versie 2.0
Versie 2.0 heeft geen problemen met alle praktische kanten van het moederschap,
zelfs de overschakeling van één naar twee (waar ik toch veel schrik voor had) loopt momenteel vlotjes. (Al kijk ik nu al uit naar het moment dat die verdomde maxi cosi terug opgeborgen mag worden!)
Versie 2.0 geniet en is mentaal veel bewuster van dit alles…
Versie 2.0 huilt dan ook meer…
daar waar ik bij kind 1 geen ‘tijd’ had om stil te staan bij van alles en nog wat, heb ik dat nu wel, met alle gevolgen van dien! ;-)
Zo heb ik afgelopen maandag de hele dag lopen huilen. Baptiste 1 weekje oud…
Alle belangrijke momenten van zijn eerste levensdag overliep ik terug en ik werd verdrietig omdat de tijd zo snel gaat. Daar kan ik namelijk moeilijk mee overweg, die verdomde tijd die ons soms niet toelaat om maximaal te genieten. Die ervoor zorgt dat sommige dingen slechts één maal beleefbaar zijn en daarna voor altijd verdwijnen in een hersenspinsel…
Maar
Dat moederschap 2.0, bevalt mij wel heel erg…
Ondanks de drukte, de tranen en momenteel het mindere slapen is deze update het beste wat deze moeder kon overkomen! ;-)
Amen to that!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

21 reacties

  1. De geboorte van ons 2de ukje (ondertussen een flinke 12-jarige :) ) is weliswaar al eventjes geleden, maar ik herinner me nog zeer goed wat ik toen voelde en hoe dicht dit aansloot bij jouw bovenstaande woorden. Laat de tranen maar komen als ze komen, nestel je af en toe gezellig onder een dekentje met je kleine man dicht bij je en vooral: geniet, geniet en geniet! Lieve groet, V.

  2. Jahaaaa! Bij versie 1 heb ik tranen met tuiten gehuild van onzekerheid, overweldiging,… dat ik nu geen tranen meer over heb, denk ik, maar verder ZO herkenbaar :-) Vooral de zelfzekerheid vind ik heerlijk en doet mij genieten. En dat ik me niet met schuldig voel wanneer hij even alleen in de box ligt rond te kijken, daar had ik bij de dochter ook enorm veel last van…

    Mama van een dochter (feb '14) en een zoon (aug '15)

  3. Oh zo mooi (het manneke en het verhaal)!
    Ik merk dat ik nu in mijn 2e zwangerschap ook nog geen boek heb vastgehad. En buiten een snelle "zeg mij nu nog eens snel wat ik weeral niet mag eten?" bij de gyn heb ik helemaal geen behoefte aan informatie. We zien het wel :)

    Dus ik snap je gevoel heel goed, dat je meer zelfvertrouwen hebt, dat alles sneller routine is, dat je wéét dat je het kan en dat het zal lukken. Dat je het zo ook intenser beleeft omdat je er meer bij stil staat.

    Geniet er van, wat idd, het gaat zo snel!

  4. Hier is onze nummer 2 drie weken oud en ik herken je verhaal volledig! Ik kan er veel meer van genieten omdat ik veel zelfzekerder ben. Ik voel me ook niet schuldig om samen gewoon in de zetel te zitten genieten…

  5. Ik kreeg vanavond een krop in de keel en prikkende tranen…Stella zat breed naar mij te lachen vanuit haar wippertje…en toen dacht ik, damn wat gaat het snel, wat wil ik genieten van elke lach en traan. Maar helaas wonen we niet in Scandinavië en gaan we na 3,5mnd weer de baan op, jakkes. Het gaat inderdaad veeeeeeeeel te snel (en bweik, hier is het onze laatste baby en ik hoop echt dat ik alles glashelder bljf herinneren van die zalige bevalling) Jullie stralen in ieder geval! Tot binnenkort x

  6. Allereerst van harte gefeliciteerd! Wat een dotje!
    Er wordt met kind 2 gewoon een extra portie liefde aangeboren. Ik heb ook nooit begrepen waarom mensen denken dat je van je eerste meer zou houden of specialer zou zijn. Ik heb er 2 en ik houd van allebei evenveel.
    Veel geluk!

  7. Blij dat je geniet, dat mocht wel na de zwangerschap! Rn leuk om te lezen, je zorgt er voor dat mijn zorgen en 'angsten' plaats maken voor verlangen en uitkijken naar mijn update :-D.

  8. Wat een mooie tekst!! Ik had ook het gevoel dat velen precies een tweede minder speciaal vinden, maar ik denk dat het een soort verwarring is het wat jij nu al zegt: het gaat gewoon precies meer vanzelf, zonder zoveel poespas, boekskes, zorgen, … Maar ik vond een tweed zeker even speciaal en heb er ook meer bewust van kunnen genieten! Dus doe jij dat vooral zeker ook maar heel hard! Want idd, de tijd gaat veel te snel, daar word ik ook soms wel wat emotioneel van… Geniet ervan!!