Zindelijkheidstraining Kinderen panisch voor kaka

De grote boodschap, niet mijn idee van leuke blogvulling. Toen ik ooit startte met deze blog had ik nooit kunnen denken, laat staan voorspellen, dat op een dag mijn blog over het toiletbezoek zou gaan. Maar kijk, wat er al niet kan gebeuren en veranderen op een paar jaar…

Een tijdje gelezen las u al de ontwikkelingen in Axelle haar zindelijkheidstraining. Ik mag en kan zeggen: ‘t kind is zindelijk: halleluja! Naar school moest ze niet met een pampertje, ook al is dat het einde van de wereld niet, en ze slaapt er helemaal pamperloos. Soms is er nog eens een accidentje daar, maar dan gaat ze zo op in haar spel dat ze het vergeet. Perfect toch, niet?

Helaas, het verhaal is minder rooskleurig, want de grote boodschap, ‘kaka doeeeeen’ zoals ze zelf zegt, dat lukt niet. Niet lukken als in ophouden tot ze niet meer kan, dagen lang. Axelle is panisch en wanneer de ‘kaka bijna komt’ huilt en tiert ze omdat ze niet op het potje wil. Bieden we haar een pamper aan dan slaat ze die ook af. Misschien niet de beste zindelijkheidstraining-oplossing maar wij denken dan: het is er beter uit dan dat ze het nog een dag langer ophoudt.

Helaas, ook de pamper biedt geen verlichting. De paniek stopt dan wel maar ze doet helemaal niks. U zou denken, dan komt het toch ‘s nachts, maar neen, ook dat niet. Ze houdt het op tot ze echt niet meer kan, verstopt zich dan en blijft dan zitten zonder iets te zeggen, zelfs zonder te bewegen, tot we haar betrappen. Daarna is het drama tot de ‘kaka’ in’t wc ligt en voor eeuwig verdwijnt door het buizengestel van ons huis…IMG_6797 (1)Panisch voor kaka? Ik dacht het ook…

Wat we ook proberen, we krijgen haar niet gekalmeerd. Wanneer ze dezer dagen meldt dat ze moet, pas ik een nieuwe techniek toe: broek af, in haar blootje dan maar. Woest is ze, ook al slaagde ze er gisteren daardoor in toch op het potje te gaan. ‘t Is te zeggen: te hangen boven het potje omdat ze echt niet meer kon. Blij was ze dan wel, eens de kaka weg was! Ze vertelde het zelfs met fierheid aan papa. Maar toch, ‘t probleem zal zo simpel niet opgelost zijn.

Ik maak me dus zorgen.
Zorgen omdat dagenlang ophouden mij niet gezond lijkt.
Zorgen omdat ze er helemaal panisch van wordt.
Zorgen omdat ik er een big thing van wil maken waardoor ze er later problemen door krijgt…
Dus,
Pretty Please,
Wie herkent deze situatie? Wie heeft tips? En oh ja, ‘t is niet dat ik niet wil wachten tot het vanzelf over gaat: maar die paniek bij haar, dat lijkt me gewoon niet goed…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

42 reacties

  1. Onze dochter was ook panisch tijdens de zindelijkheidstraining. We hebben haar nog moeten vasthouden met 2 om haar toch op het potje te laten zitten. Vreselijk is dat.
    En ja, de kaka was ook nog erger. Die was uiteindelijk steevast in haar broek omdat ze niet naar het toilet wou, niet op het potje wou en geen pamper meer wou.
    Maar met veel belonen (chocolaatje telkens als het gelukt was) is het toch gelukt. Misschien is snoep niet de beste methode ever maar ik was blij dat ik van die panieksituaties vanaf was want dat leek me ook niet goed. Eén nadeel, ze is nu 3,5 en al ongeveer 1 jaar zindelijk maar ze wil nog steeds een chocolaatjes als ze kaka heeft gedaan. Soit, als je de snoep enkel op dat moment geeft en anders niets, hebben ze ook niet meer dan hun normale portie binnen. Tenzij ze net als de onze, opeens de kaka in 3 keer kon splitsen want dat bracht meer op :-)
    Veel succes ermee, het zal echt wel een keertje lukken!

  2. Ik heb jammer genoeg geen tips… ik weet wel dat ik als kind ook erg veel moeilijkheden had met “kaka” doen (nu nog). Misschien eens aan de kinderarts vragen ofzo? Wie weet heeft ze pijn ? Ik denk maar mee ;-)

  3. Herken het helaas ook, net na de zindelijkheid begon het. Dagen niet poepen en dan hadden we een halve dag een onherkenbaar vervelende dochter, van net 2. Totdat ze het echt niet langer op kon houden en het er met veel gehuil uit kwam. Wij zijn er vrij snel mee naar de huisarts gegaan en hebben zakjes Forlax gekregen. Dat laxeert en zorgt er voor dat de poep eerder en regelmatiger komt. Dat doorbrak bij haar de vicieuze cirkel, door het niet meer poepen werd deze zo hard dat het heel zeer deed, waardoor ze het nog langer op ging houden, etc. Na paar weken was het panische eraf en ging het steeds beter en kon met de Forlax ook snel gestopt worden.

  4. Bij vrienden van ons was er ook een panische angst voor kaka, ze kon enkel kaka doen met een pamper aan. Jaren heeft het daar geduurd en uiteindelijk heeft ook daar laxeermiddel geholpen. Had ze na 2 dagen (of zoiets, herinner mij de details niet meer) geen kaka gedaan, kreeg ze een laxeermiddel waardoor ze wel moest gaan en een pamper was streng verboden. Geen fijne fase maar uiteindelijk zijn ze er wel uit geraakt.

  5. Oooh wat vervelend voor d’r…. Er zijn echt heel veel kindjes die hier last van hebben. In NL zijn er zelfs speciale poeppoli’s! Dus je staat zeker niet alleen.
    Onze oudste heeft dit ook gehad. Het begon een tijdje voordat we met zindelijkheidstraining begonnen en heeft tot en met ergens in de 4 jaar geduurd. Iedereen stelde mij gerust dat ieder kind er wel overheen groeit . En dat klopte dus ook. (Met 18 jaar slapen ze een gat in de dag en poepen ze op het toilet ;)… ) Maar tot die tijd is het heel sneu en vaak hartverscheurend. Wat hier heeft geholpen is heel alert zijn op voldoende drinken en vezels. En hier ook dagelijks gebruik van Forlax een heel onschuldig middel zonder gewenning, in NL te krijgen via de huisarts. Ik merkte heel duidelijk dat het hier stress gerelateerd was en daar konden geen water en vezels tegenop. Dus: vakantie, eerste periode school, drukke weekenden en verjaardagen met veel bezoek. Dit soort stress is niet altijd te vermijden en daarom hebben wij gekozen voor medicatie. We wilden vermijden dat de kaka zo’n trauma zou worden dat het uiteindelijk een veel groter probleem zou worden/blijven dan noodzakelijk. Op den duur konden we de Forlax schrappen en gaven we het enkel als er een stressvolle dag of periode was. En nu heeft ze het helemaal niet meer nodig
    Op het moment heeft onze jongste (3) er veel last van en krijgt zij nu de Forlax. Gelukkig gaan kindjes hier ietsje later naar school en kan ik de zindelijkheidstraining uitstellen tot de kaka wat soepeler gaat.

  6. Herkenbaar!! Helaas :( vreselijk he. Hier is het fel verbeterd door elke dag Lactulosesiroop te geven (in overleg met de huisarts maar het is geen echte medicatie dus geen gewenningseffect): dan blijft de kaka zacht en doet het dus geen pijn meer. De angst ebt langzaam weg. We geven dit nu sinds januari, Nina was zindelijk sinds augustus. Nu hopen we te gaan naar een situatie waarin ze elke dag probleemloos kaka kan doen, en dan kunnen we de siroop afbouwen.

  7. Trouwens, voor ik een kindje had, had ik ook nooit gedacht dat ik mijn slaap zou laten over kaka… En toch lag ik soms s nachts te piekeren over wat ik de volgende dag zal koken, of ik een glicerinesuppo zou geven,… Vreselijk als je kindje pijn of angst heeft.

  8. Herkenbaar als kleuterjuf van de kleintjes :-)
    Al geprobeerd te belonen als ze dan wel eens kaka doet? De druk hierom niet te veel leggen op het kaka moeten doen maar gewoon naar het toilet gaan en als er kaka bij is groot feest?
    Wat misschien ook kan helpen is afstappen van het potje en op het “grote mensen toilet” zetten. Natuurlijk kan ze hier ook bang van hebben dus zul je eens moeten afwegen.
    Nog iets dat ik probeerde was aan de hand van een verhaaltje duidelijk maken dat het niet zo gezond is voor het buikje om het op te houden.
    In elk geval veeeel succes en begrijp zeker die bezorgdheid!

  9. Hallo,

    been there, done that. Ik ken er alles van.
    Mijn oudste dochter heeft veel problemen achter de rug ivm zindelijkheid. Zindelijkheidstraining was de hel! ik zag andere kindjes flink op het potje gaan, bij ons lukte dit voor geen meter. Wij hebben jaren! gesukkeld. We zijn een paar jaar in behandeling geweest hiervoor bij Dr. Bael in het paolakinderziekenhuis, vooral voor plasproblemen, en nu sinds november is zij droog, vanaf dat ze 1 jaar droog is overdag en ‘s nachts, kunnen we zeggen dat ze de eindstreep gehaald heeft. Thumbs up. (Ze wordt volgende maand 11.)
    Ook kaka was een serieus probleem. Mijn dochter hield dit soms 10! dagen op met alle gevolgen vandien. Ik heb ook alles geprobeerd, appelsienen, pruimen vers en purees, hepar water, lactulose, supoos…
    Ik heb eigenlijk een hele simpele truk geleerd bij de dokter, op 14 dagen had mijn dochter een schema voor haar stoelgang! Zo simpel dat het bijna belachelijk is. Je moet ook rekening houden, niet iedereen heeft dezelfde spijsvertering, meeste mensen gaan 1 keer per dag, maar sommige mensen maar 1 keer op de 2/3 dagen, als dit jou patroon is, is het ok.
    Dus elke keer na het eten, moet je dochtertje op het toilet gaan zitten, dit voor 5 à 10 minuutjes, ze moet rustig zitten en wat ook belangrijk is, is dat haar benen kunnen staan in een hoek van 90°. Desnoods een plankje of bankje onder haar voeten. Wat ook belangrijk is, zelf niet in paniek geraken, het komt in orde, geloof mij. Wij hadden van de dokter ook een kalender gekregen waarop we moesten noteren dat ze naar het toilet was geweest en of er kaka was uitgekomen of niet. Onze dochter was al ouder, maar omdat jou kindje klein is, kan je misschien met een stickerkaart werken, elke keer ze flink op het potje gaat (met of zonder kaka) mag ze een sticker kleven. Zo kan je ook beter bijhouden hoe lang het geleden is wanneer ze nog kaka gedaan heeft. Belangrijk is dat iedereen rustig is, komt de kaka niet, dan misschien volgende keer wel. Niet op fixeren, dit maakt het voor haar ook moeilijker. Op de duur is iedereen gestresst en is het al kaka dat de klok slaagt. Als het bij ons 3 dagen of langer geleden was, moesten we lactulose geven. Hier wordt de stoelgang terug zacht van. Want als de kaka er niet uitkomt wordt die super hard en maakt dit het probleem erger. Je zit in een vicieuze cirkel. Voor de lactulose, vraag eventueel raad aan je huisarts. Je kan dit vrij krijgen bij de apotheker. Wij gaven onze dochter altijd een boekje mee om te lezen op het toilet.
    Ik wens je veel succes en hopelijk komt het snel in orde.
    Groetjes.

    1. Stickers werken hier, maar niet voor dat… ze moet ze niet als het kaka betreft… ‘t is een hardnekkige mijn dochter ;)
      al liet ik ze vandaag voor de tweede dag op rij in blote poep rond lopen toen ze aangaf dat ze kaka wou doen en jawel ze ging op het potje, dus ik denk dat ik even voor die manier ga (in de hoop dat de paniek wegblijft) en ga ondertussen uitgebreid oefenen op allerhande beloningstechnieken ;-)

  10. Ook hier heel herkenbaar bij Jade. We hebben eerst Lactulise gegeven maar dat deed niet echt iets. Nu, in overleg met de huisarts, geven we Forlax. Speciaal voor kindjes en niet schadelijk. Het zorgt ervoor dat de stoelgang zacht blijft en alles veel vlotter verloopt. Een succes bij ons. Jade is niet meer hysterisch als ze de grote boodschap moet doen en de pijn (of eerder verwijzing naar) is weg. :)
    Veel succes.

  11. Als kleuterjuf zie ik héél véél kindjes met hetzelfde probleem (ook onze dochter Stella hield dagen lang haar stoelgang op).
    Raad gaan vragen aan de dokter, bijscholingen via mijn job…been there, done that!
    Wij zijn het enige land waarbij kindjes op de leeftijd van 2,5 jaar naar school gaan. Velen zijn er klaar voor maar de zindelijkheidsleeftijd ligt gemiddeld op 4 jaar (biologisch gezien). Dat is dan ook de reden waarom andere kinderen vanaf 4 jaar naar school laten gaan. Maart dat is allemaal bijzaak nu!
    Ik doe in de klas het volgende:
    Allereerst lees ik héél veel verhaaltjes over kaka en pipi doen, voor. Ik zing liedjes over kaka en pipi, doe dansjes over protjes….ja, we gaan uit den bol!
    Ik benoem ook alles wat ze doen (wow, deed jij pipi of kaka!!),
    De ouders raad ik aan om hun kindje mee naar het toilet te nemen als zij gaan en ook te benoemen wat zij doen (kijk, mama, heeft kaka gedaan!).
    De peuter mag ook een speelgoedje, knuffel of popje meenemen naar het klastoiletje en op een speelgoedpotje zetten. (Ik doe dan alsof dat popje kaka doet–vinden ze erg grappig–)
    Wanneer een peutertje in de klas, op het toiletje kaka heeft gedaan, geven wij een groot applaus en krijgt iedereen een letterkoekje. (Op die manier zijn ze allemaal gemotiveerd…KOEKJES!!!)
    Telkens wanneer een kleuter kaka doet , mag hij/zij een stickertje kleven op een spaarkaart in de klas, waarop iedereen spaart. De kaka-poster!!
    Is de kaart/poster vol, houden wij een “kaka-feestje” met kaka-koning-kronen.
    Het is een full-time bezigheid maar ik heb op deze manier mijn ganse klas van 22 kleuters zindelijk gekregen.En dit na 14 dagen!!
    Dus heel veel succes!!
    Nathalie

    1. dat van die pop, dat ga ik toch hier ook eens uittesten
      en yup we proberen te belonen maar mss is het uitgebreider belonen naar niet alleen haarzelf een betere manier , ik probeer het toe te passen :)

        1. Dag Nathalie

          Ik weet dat het al enkele jaren geleden is, maar zou ik eventueel mogen vragen welke bijscholingen je hebt gevolgd? Dit omdat ik hierover ook heel graag een bijscholing wil volgen.

          Alvast hartelijk bedankt.
          Kim

  12. Ik weet niet of jullie dat al doen – en eerlijk gezegd was dat ook echt niet iets wat ik plezant vond – maar je kind meenemen wanneer je zelf gaat, normaliseert het hele gebeuren… Mama gaat kaka doen, wil je komen kijken? Wil je ook op het potje? Kijk eens in het toilet, goed van mama he! Kom, we gaan het papa vertellen :p Giel die bijna zijn hoofd tussen mijn benen stak om het allemaal te kunnen volgen, niet mijn topmoment van de dag… maar als ze dan stilaan toch gaan begrijpen dat het iets gewoons is, gaan ze het bij zichzelf ook makkelijker toelaten…

    Ik hoop dat de tips die je hier allemaal krijgt kunnen helpen, want heel erg gezond is ophouden natuurlijk niet…

    1. we proberen het heel normaal te doen, nooit te zeggen dat het vies is en ze gaat vanzelf mee naar het toilet ;) (zo een kind die je geen enkel moment alleen laat…)

      als we haar vragen waar we onze kaka doen zegt ze ook op potje of toilet, maar als we haar vragen waar zij het doet zegt ze altijd niet potje, in broek!

  13. Hey Lies

    spijtig genoeg kan ik hier ook over meespreken. Mijn zoontje heeft het ook zeer lastig gehad met het hele kaka-gedoe.
    Omdat hij waarschijnlijk vies was voor zijn kaka, is hij opgehouden met kaka te doen. Ik ging ervan uit dat hij dit deed op school. Niet dus. Op een dag ging hij naar het toilet en begon hij plots te krijsen, echt te krijsen van de pijn. Ik schrok, liep naar het toilet en ik dacht in het begin dat hij misschien wel appendicitis had of iets anders ergs. Toen hij me zei dat zijn poep pijn deed, keek ik en er kwam echt een GIGANTISCHE kaka uit zijn poepje. Hij schreeuwde het uit van de pijn en ik kon hem alleen maar proberen te kalmeren tot het voorbij was. Een heel erg traumatische ervaring voor hem en voor mij. Ik kon mijn eigen wel doodslaan omdat ik nooit aan de juf had gevraagd of hij op school naar het groot toilet ging. Maar wie denkt daar ook aan?
    Enfin, sinds die dag is mijn strijd begonnen. Het heeft bij hem toch een dik jaar geduurd vooraleer hij naar het groot toilet kon gaan zonder er echt tegen op te zien. Tot op de dag van vandaag blijft hij kaka vies vinden, zijn poep deftig afkuisen lukt nu gelukkig ook al. Want eenmaal hij van de schrik van het kaka-doen vanaf was, moest ik hem nog overtuigen om zijn poep af te kuisen. Vaak ging hij dan naar het toilet en kuiste het niet af. Hij wachtte tot ik dat deed na de school.
    Maar gelukkig zit je nog niet in die fase. Ik denk dat de grootste tip dat ik kan geven is om ze zeker niet te forceren of om op het potje te laten, urenlang. Ofwel zijn ze wat bang omdat ze al eens een harde kaka hebben gehad ofwel zijn ze er vies van.
    Het laatste kan je oplossen door kaka bespreekbaar te maken, boekjes lezen, eventueel eens te laten meegaan met u op het toilet,…
    Het eerste is vervelender, de schrik wegkrijgen is niet evident. Het belangrijkste is ervoor zorgen dat de kaka geen pijn meer doet. Ik heb van de pediater ook zo van die poedertjes gekregen om door de yoghurt te draaien. Maar die heb ik niet lang gebruikt, want mijn zoon proefde dit te fel- zei hij. Ik heb ook een olie voorgeschreven gekregen, die had niet echt een smaak dus dat nam hij wel. Dit zorgde ervoor dat de kaka wat zachter werd. Ik gaf hem veel vers fruitsap, alles wat de stoelgang wat losser maakte. Ik hield ook bij wanneer hij naar het toilet ging, zodat ik zeker was dat hij weer niet alles ophield.
    Ik heb zeker niet dé oplossing, bij mij heeft het zeer lang geduurd, maar ons geduld wordt beloond!

    1. de pijn die veroorzaakt wordt door zo lang op te houden helpt inderdaad niet, na de reacties hier houd ik dus in gedachten dat als het niet snel betert we toch ook eens voor een middeltje moeten gaan

  14. Je zal het misschien bijna niet te geloven, maar ik heb net NU, als in ècht NU, woorden gehad (allez, 5 minuten geleden dus…) over het ‘kaka-probleem’ van onze jongste. Ik heb dit dus met héél veel interesse gelezen, alsook de reacties. Begon al toen ze nog geen jaar was, was toen ook opgestopt. Ze had (dachten we? zal altijd beetje een vraag blijven…) verborgen reflux, en stilaan begon het moeilijker te worden om kaka te doen. Rond 11 maanden echt heel erg, en toen zijn we naar de osteopaat gegaan. Eerst ook wel bij de pediater, maar daar konden ze eigenlijk niks echt vinden en zo. Na enkele osteo-behandelingen èn de start met probiotica, leek het beter. enkele maanden geleden begon het echter opnieuw. Ze is eigenlijk al redelijk goed zindelijk, al hoeft dat met haar 2 jaar en 1 maand nog niet en gaat het heel erg op ‘t gemak. Maar de kaka wordt echt een probleem. De osteopaat hielp telkens eventjes een beetje. Vorige week naar de homeopatische arts gegaan, die ook wel dacht dat het eerder psychisch zal zijn. Gaf iets en we hopen op effect nu. Maar vandaag was alweer dag 5. We gaven haar movicol, vandaag wel 2 zakjes, en nog kreeg ze het er niet uit. vandaag duwde ze zelfs zo hard, dat ze ervan moest overgeven. Echt ongelooflijk zielig en lijkt me ook echt niet normaal. Het wordt ook een vicieuze cirkel. de kaka wordt zo hard, dat het heel erg pijn doet en misschien zelfs wondjes veroorzaakt, waardoor het enkel erger wordt. Als ze begint te duwen, moeten we allemaal weg, en staat ze soms in het zweet. Pfff… Ik ben ook wel een beetje ten einde raad hoor. Maar ik lees hier over nog een medicament, dus misschien nog eens opnieuw naar de pediater. Als het zich wat zou normaliseren, hoop ik dat dat haar zindelijkheidstraining zal vergemakkelijken, want op deze manier zie ik dat echt niet goedkomen… Ik ben dus hééééél blij met een post als deze!!! Dankjewel!! :-)
    PS. Doordat de afgelopen 1,5 week nogal druk was, had ik nog niet de kans je vernieuwde blog te bekijken, en ik moet zeggen: ziet er echt keigoed uit!!!

    1. in jouw geval zou ik idd toch ook eens naar de pediater stappen en polsen naar een middel want het is lastig hé, en je raakt in een straatje zonder einde

      wij proberen sinds gisteren haar te laten rond lopen in blote poep als ze aangeeft dat ze kaka moet doen, en wonder boven wonder ging ze vandaag op het potje, met eerst een beetje drama maar plots riep ze kaka en was ze niet in paniek… ik hoop geen toevalstreffer maar een effectief middel en anders wordt het hier ook de dokter…

  15. hier is dat ook een probleem van jewelste geweest, o.a. ook een zuiver motorisch probleem er bovenop (richting geven aan die spieren, leg dat eens uit aan een peuter…) . Hij hield het ook dagen op tot wij een pamper gaven, dan wou hij wel kaka doen. Bij ons kroop zoon altijd onder tafel met een pamper aan, dan wisten wij dat het kwam… op een gegeven moment heeft manlief vooraf een gat in die pamper geknipt en hem terwijl de kaka onderweg was op de wc gezet…!! Vanaf dan heeft hij de klik gemaakt en vond hij het ok! Nog steeds blijft het een aandachtspunt: op school gaat hij niet, en thuis is de avond soms snel om voor je het weet.
    Medicatie hebben we nooit moeten gebruiken, maar wel alle soorten potjes, wc-brilverkleiners enzo uitgetest (je hebt er ook met trapje, is ergonomisch wel interessanter voor een goede houding)

    Succes!!!

  16. Ach, wat sneu.

    Ze “moeten” in België ook al zo vroeg ivm het naar school gaan met 2,5 jr, toch? Maar goed, in NL zijn er ook kinderen die voor hun vierde verjaardag alsnog onder die druk staan, hoor :(

    Ik ken idd alleen de aanpak met mild laxeermiddel. Hopelijk is dat iets. Overigens kan het zijn dat vers sinaasappelsap of kiwi een laxerend effect heeft als ze dat nog niet veel krijgt.

  17. Wij hebben met onze dochter krak hetzelfde voor het gehad. De volgende tips werkten uiteindelijk voor haar:
    – een rollenspel met haar knuffel: 2 knuffels aan elkaar laten vragen waarom de ene knuffel geen kaka wil doen en hier een verhaal rond maken
    – een feestje bij elk groot toiletbezoek van alle gezinsleden, ook dat van bezoek. ;)
    – Ava zei altijd dat het ‘haar’ kaka was. Hier werd dan een verhaal rond gebreid dat de kaka liefst in zee wou zwemmen met de kaka van haar vriendinnetjes. Ava gooide de kaka dan altijd mee in de wc waarbij we uitgebreid afscheid namen van de kaka en heel blij waren dat de kaka nu eindelijk kon gaan zwemmen bij zijn vriendjes. Misschien raar, maar dit werkte voor haar.
    Sterkte!

      1. Ook al gelezen, dat het een soort verlatingsangst is. Pipi is herkenbaar als drinken dat eruitkomt, kaka is niet zo herkenbaar als je eten dat je gegeten hebt… Het zou dus zomaar een deel van jezelf kunnen zijn dat je kwijtraakt. Dat is voor een peuter geen fijn idee en voor sommigen een echt issue. De kaka die gaat zwemmen is een prima verhaaltje :)

  18. Hier een beetje een gelijkaardig verhaal – mijn zoontje is bijna 2.5 en zou na de paasvakantie naar school gaan, dus we hebben hier stilletjesaan het potje geïntroduceerd. Dat ging vrij goed, na wat oefenen toch in 9 van de 10 gevallen een plasje op het potje. Op een morgen was er onverwacht ook kaka bij, en hij is daar blijkbaar toch van geschrokken. Vanaf dan is hij het een tijd gaan ophouden, waardoor hij geconstipeerd geraakte. Ik heb hem toen vaak meegenomen naar het toilet, heel vaak verteld dat kaka beter niet in de buik blijft zitten, en intussen (enekel weken verder) vindt hij het al veel minder vies. Hij wou ook altijd in zijn pamper kijken (dolenthousiast doen bij elke kaka, en zeggen dat het niet vies is). Intussen heeft hij geen schrik meer om kaka te doen, hoewel we hem er wel aan moeten herinneren en wat aanmoedigen. Wat ook grappige situaties kan opleveren: mama die dringend naar de grote wc moet (en zoonlief dus meeneemt), en zoonlief die luid en enthousiast aanmoedigt: “komaan, mama, duwen! duwen” – dat was een primeur, naar het toilet gaan met een supporter :-p) – het leuke was dat hij daarna supertrots leek op me, en ik een grote sticker kreeg voor op mijn trui (dat krijgen zij in de crèche ook, als ze kaka op het potje doen). Ik denk dat dat een beetje de ommeslag geweest is.
    Het probleem is dat hij intussen niet meer pipi wil doen op het potje, terwijl dat hiervoor geen probleem was. ik ga stilletjesaan terug beginnen met hem er geregeld op te zetten – ik heb de indruk dat de ergste schrik weg is, dus na een tijdje oefenen komt het wel weer goed, denk ik.
    Hopelijk heb je wat aan mijn ervaringen :-)

  19. Je hebt al heel wat tips gekregen…
    Wat ik onthouden heb uit een aantal meer ‘alternatieve’ zindelijksheidsboekjes:
    – Elke keer na het eten op het potje zetten met een boekje of liedjes zingen is zeker een goed idee. Dit is het meest natuurlijke moment om naar toilet te gaan. Komt er iets: goed! Komt er niets: ook goed…
    – Een laag potje gebruiken, zodat de knieën beduidend hoger komen dan de billen. We zitten allemaal in een foute houding op toilet en bij die kleintjes kan dat echt problemen geven. De meeste ‘chique’ potjes zitten nogal hoog.
    – Samen naar toilet gaan, maar dat doe je al.
    – Iets van ‘medicatie’ om het allemaal wat zachter te maken, lijkt me inderdaad geen slecht idee om de cirkel te doorbreken.

  20. Bij onze oudste van 4 ook meegemaakt. Wij dachten dat het angst was voor de kaka, maar bleek na bezoek aan osteopaat angst te zijn voor de pijn tijdens de kaka … hij drinkt nu opnieuw melkpoeder en aangevuld met bepaalde schilfers die de osteopaat voorschreef en hij kan nu dagelijks gaan …

    Veel succes in je zoektocht. Ik weet hoe pijnlijk het is om je kind op het toilet te zien afzien …

  21. Hier ook heel herkenbaar. Opgelost geraakt met hulp van de kinderarts. Onze zoon moest dagelijks movicol nemen, dit hield de stoelgan zacht. Want het verhard door het ophouden en doet dan pijn. Hij mocht kaka doen niet meer linken aan pijn, door movicol lukte dat. Wij gaven ook bachbloesem druppels tegen angst. En veel geduld… op 1 maand was het op die manier opgelost.

  22. Ik heb helaas geen nieuwe praktische tips toe te voegen, je hebt er ook al hele mooie gekregen hé. Misschien wel nog een tip voor een fijn boek, de magische wereld van het kind van Selma Fraiberg, ze schrijft op een heldere en herkenbare manier over hoe kinderen de wereld zien ( zoals inderdaad dat ze bij kaka doen het gevoel hebben dat ze een stukje van zichzelf verliezen, of hoe monsterachtig akelig zo’n luid toilet met een diepe put en magisch verdwijnend water wel niet kan zijn)…. Een aanrader voor als je er even helemaal niets meer van begrijpt ( mij overkomt dat nogal vaak ;-) )

  23. Mocht het toch blijven duren en je denkt dat er een onderliggend probleem zou zijn, zou ik eens een afspraak maken bij een kindergastro-enteroloog.
    Ik heb dit 2 jaar geleden ook gedaan met onze zoon van 6 toen omdat hij geconstipeerd geraakte door de stress van het eerste leerjaar en niet durven gaan van de pijn.
    Zakjes movicol en een dagboek waren hier de oplossing.
    Na een klein jaartje was hij ‘genezen’ verklaard, maar de movicol hebben we standaard in huis vermits hij het af en toe toch nog eens heeft bij stresssituaties.
    Hopelijk is het bij jullie maar een fase en doet ze het binnenkort gewoon flink op het potje :-)

    1. We volgen het zeker op! Maar met alle tips die we hier kregen en ons eigen gezond verstand ging ze vorige week al drie keer op het potje… ze houdt wel nog op maar ze was niet meer panisch op het moment dat ze op het potje zat… dus ik hoop dat we in de goeie richting evolueren

  24. Hey Liesellove, ik vond je blog na een Google-zoektocht en ben alvast blij te zien dat mijn dochter niet alleen is.

    Helaas is dat het enige waar ik blij van word … Wij hebben namelijk àlle hierboven staande tips al uitgeprobeerd en niets, niets, niets werkt.

    Ik word er gek van en het begint een enorme druk op ons gezin te leggen.

    Probleem begon zoals blijkbaar bij velen: deze zomer in functie van de eerste schooldag concreet met potjestraining begonnen. Op een paar dagen was ze zowel overdag als ‘s nachts droog. En dat is ze nog steeds! Tot daar het goede nieuws. Enkele dagen nadien begon het hele kaka-gedoe, al 2.5 maand lang nu. Ze wil niet op het toilet, niet in de pamper, niet op het potje, … Ze wil alleen de hele tijd ‘rusten’, gepakt worden, op haar poep zitten of ergens tegen staan. Alles om het op te houden. Ze nam twee dozen Movicol uit maar ook tijdens de behandeling geen beterschap. Uiteindelijk zijn we er op doktersadvies mee gestopt en werd het, zo mogelijk, opnieuw erger. We hebben al gewerkt met koekjes, chocolaatjes, cadeautjes, een stickersysteem, andere beloningen. Er is al gedanst rond de kaka, er zijn al verhalen rond verteld en ze gaat altijd mee als wij naar het toilet gaan. Intussen zijn we in behandeling bij een kinderpsycholoog maar ik heb de indruk dat ze hier gewoon zelfs nog te klein voor is (ze wordt volgende maand drie). Ik weet echt niet meer wat te doen … Het geeft ons allemaal zo’n stress dat zelfs mijn man en ik er regelmatig ruzie over maken omdat de ene niet deed wat de andere op dat moment dacht te doen. Knet-ter-gek word ik ervan …

    Hoe doet jouw dochter het intussen? Ik hoop van harte dat het voor jullie achter de rug is …

    1. Hoi Nele,

      Jouw berichtje is van 2016,. Momenteel zit ik met mijn kleuter van 2.5 in deze zelfde fase. Maar ook alles wat hier vermeld staat hebben we geprobeerd. Alle soorten beloningen, dulcosoft, er bij zitten, boekjes lezen, stickers,… Noem maar op. Momenteel ben ik gewoon zelf gecrasht na de zoveelste huilbui van dochter lief, wetende dat ze net ervoor in de winkel gewoon heeft gekakt. Net voor de winkel moest ze zoizo eens op potje om te plassen en eventueel Kaka te doen. Want we zitten aan dag 5… Ik ben hopeloos, radeloos en ik zie geen uitweg. Ik denk dat het psychisch is, maar wat kan nu doen. Ik ben echt aan het einde van mijn Latijn. En ik denk dat de zwangerschapshormonen niet veel goed doen op zwakke momenten. Nu zit ik hier een potje te wenen, en zegt de dochter tegen papa ‘mama droevig’ ik weet er gewoon niet meer.
      We zijn nu drie jaar verder in jouw geval, hoe is het gelukt?

  25. Ik heb leren loslaten…om zo ook het helpen los te laten voor mn zoontje. Het plassen lukt maar kaka met voorkeur in een hoekje in de pamper…en dit nu al een jaar. Soms een paar dagen duwen tot we happy zijn als het eruit is. Een arts zei me heel eerlijk, wij pakken het enkel medisch aan, dus met medicatie. Ik koos ervoor om ons voedsel stevig aan te pakken, veel kiwi, geen banaan enz. En hoe lastig het ook is, ik denk onze druk ligt soms te hoog want net zoals hier te lezen….hebben veel kindjes veel meer tijd nodig en wij meer geduld om zindelijk te worden. Net zoals mijn Jack xxx

  26. Toch even ook een goede reactie doen. Na het lezen van deze post sloeg de schrik mij om het hart want dochterlief hield de kaka ook vast bij het begin van de potjestraining. Ik heb haar dan maar snel het verhaal van de kaka die wil zwemmen naar zijn vriendjes verteld en de kaka kwam gelukkig. Niet in het potje maar in bad. Mij gelijk, ik was al lang blij dat het gelukt was zonder luier!

  27. Hoi Lies,

    Ik kwam uit op dit stukje van 2016 omdat ik ook de woorden “panische angst voor kaka” intikte.
    De situatie die jij aan de hand had met Axelle is zo herkenbaar nu en ik vroeg me af hoe jullie er nu door zijn geraakt? Ik sta op het punt dat ik naar de dokter wil gaan gezien hij het 3 dagen (en nachten) heeft opgehouden(en dit ook niet de 1e x is). Dus alle tips zijn welkom!
    Groetjes