Het verhaal van de gebroken enkel, de luxatie, 20 weken zwangerschap… en vele maanden later een zware factuur voor het vervoersbedrijf. Omwille van de frustratie en de kwaadheid schreef ik me in bij Inspecteur Decaluwé op Radio 2.
En vandaag…. vandaag kwam ik op de radio. Met ziektekiemen en al rolde ik vroeg uit mijn bed! Na serieus knipwerk in mijn verhaal, werd de vraag gesteld: wanneer draai je zelf op voor vervoerskosten en wanneer niet?
Dringendheid is blijkbaar alles. Dringend ziekenvervoer krijg je enkel terugbetaald als het via de 112 is aangevraagd. “Let op: Als diezelfde ingreep ook kan in het ziekenhuis waar je eerst binnenkwam, en jij wil toch naar een ander ziekenhuis, dan is het ziekenvervoer niet meer dringend.”
In mijn geval moest het dus niet-dringend zijn. Een raadsel voor mij is nog altijd waarom het ziekenhuis, die naar ons ziekenfonds vroeg, niet naar het correcte nummer heeft gebeld. In geval van de CM is dat 078 15 95 95. Want ziekenfondsen betalen in geval van niet-dringend ziekenvervoer enkel terug als zij het vervoersbedrijf erkennen.
En waar je dan zelf aan moet denken als ze je komen ophalen?
Zelf duidelijk vragen naar de kostprijs van het niet-dringend vervoer en nagaaf of dat bedrijf wel samenwerkt met je ziekenfonds. Een kleine bedenking: toen ze mij kwamen ophalen had ik amper nog besef van tijd en ruimte door de pijn. Geen idee hoe ik toen deze vragen had kunnen incalculeren.
Maar allé, Inspecteur Decaluwé heeft uiteindelijk nog eens bevestigd wat ik al lang dacht: als patiënt moet je er gewoon zelf aan denken… Op hulp van ziekenhuizen moet je niet rekenen. En wanneer zij fouten maken, laat uw ziekenfonds u ook in de koude staan! (Let op: ik weet dat er ook goede artsen zijn, die hun werk heel goed uitvoeren… je moet dus alleen geluk hebben waar en bij wie je terecht komt.)
Ikzelf zie mijn centen niet meer terug maar ik hoop dat jullie, in geval van nood, weten wat te doen en niet met dezelfde frustraties geconfronteerd worden als ik.
Noot: ik vind het zonde dat er zoveel van mijn verhaal werd weg geknipt… het feit dat ik uren met een luxatie heb gelegen en de dokter in Limburg ons amper informeerde en mij onderzocht zijn toch factoren die zwaar hebben meegespeeld in de beslissing om mij naar Gent te laten overbrengen.
