Een feestje voor de geboorte van een boek, in een leuke omgeving, met schoon volk en voorzien van een lekker aperitiefje (of twee), meer was er een aantal weken geleden niet voor nodig om het creatieve beest in mijn hoofd helemaal wakker te maken. Lies hield die avond wel het hoofd koel (de barmhartige taak van een BOB op zich nemend, waarvoor dank!) en zag haar kans schoon om mij voor haar kar te spannen. Dat moest ze echter geen twee keer vragen, uiteraard wil ik een gastblog schrijven voor de meest veelzijdige madam die ik ken. Dat ik daarvoor eens mocht snuisteren tussen al dat moois, van haar, was al reden genoeg.
Deze keer vertrok ik niet met een patroon in mijn hoofd, maar deed de zaken in omgekeerde volgorde. Ik zocht naar kleuren en texturen die ik wel samen vond passen en ik ging wel zien wat daaruit volgde.
Een week later was er dit:
Let’s talk about this’ monkeystyle’ outfit
Mijn oog viel op de zwart-wit-grijze tricot van PaaPii Design en het oudroze nepleer. Ik combineerde deze kleuren (maar niet de texturen) al eens eerder, voor mezelf. De feedback die ik toen kreeg, ik schrik er nog altijd van! Voor herhaling vatbaar dus, maar voor de oudste dochter deze keer.
Ik begon met het roze nepleer. Liet het dagenlang door mijn vingers glijden (wat is dat soepel zeg). Ik had het al eens bepoteld en bekeken tijdens een naaiweekendje in de Ardennen, waar Liesellove en haar schatten ons een heel weekend probeerden te verleiden. Deze dame heeft er toen –terecht- aan toegegeven, ik dacht sterker te zijn. Wel. Niet dus 😉
And then it hit me. Dit ging een ontzettend stoere jas / sweater worden. Met zwarte metalen ritsen. Kwestie van een beetje te contrasteren met die zachte roze kleur. Ik vond een geschikt sweaterjasje in de Ottobre 04/2012, de Young Hero. Ik nam maat 104 voor mijn kleine, fijne vijfjarige. Dit was mijn eerste ervaring met een Ottobre-patroon maar ik had al meer dan eens horen waaien dat deze eerder groot uitvallen. De patroondelen waren echter al geknipt toen ik me realiseerde dat dit ook wel eens heel breed kon uitvallen. En te breed, daar ben ik geen fan van. Integendeel. De geknipte patroondelen aanpassen was natuurlijk de beste (en juiste) optie geweest, maar ‘tijdsefficiënt’ als ik kan zijn, besliste ik gewoon de rits wat meer naar de zijkant te verplaatsen. Daardoor is er geen zak in het rechtervoorpand, maar dit stoort niet. Asymmetrie is ‘IN’ ( 😉 ). De schouders blijven wel nog wat te breed. Ik troost me met de gedachte dat kleine zus wat breder uitvalt en deze dus zal kunnen doordragen.
1,2,3,… PIANO
De rest was ook meteen koekenbak, ik tekende een eenvoudig raglan T-shirt uit dat ik verlengde tot een jurkje. Met mouwen die wat ‘poffen’ op het eind en lange mouwboorden. De jurk zat in een wip in elkaar, ook al stikte ik eerst alle naden met de gewone naaimachine. Met de overlock alleen kan ook, maar ik vertrouw dat niet helemaal. Spring- en klimkinderen, begrijpt u?
Mama, vanaf nu is dit mijn ‘aapjeskleed’…
Ik haalde een zwarte gebreide legging (het is eigenlijk een kousenbroek, maar zonder voetjes, hoe heet zoiets?) uit de kast en haar Zecchino d’Oro laarzen maken de outfit compleet.
Dit is de meest comfortabele outfit in haar kast, dixit de dochter. Ik voorspel dat ze er deze winter dus nog vaak heel ‘monkeystyle’ zal bijlopen.
Laurence!
P.s.: vergeet niet eens langs te gaan bij Laurence haar blog want ze maakt werkelijk waar pareltjes!
