De warmste december ooit, dat moet het zo ongeveer zijn zeker? Nood aan een winterjas is er niet echt. Niet dat het kind überhaupt een nieuwe winterjas nodig heeft (drie versies hangen al aan de kapstok), maar toen ik begin dit naai-schooljaar opdracht kreeg een jas te maken kon ik niet anders.

Met tegenzin ging ik aan de slag: naaien omdat het moet, dat is zo mijn ding niet maar allé gaandeweg kwam de goesting wel. Enkel en alleen omdat ik naar het vertrouwde patroon der vesten greep: de ‘Jackie’ van ‘Ienemiene.’

Ondertussen kent ge mij wel al? Ik verander niet snel het vertrouwde recept, houd wel van wat naairoutine. Toch slopen er twee foutjes in. De linker-zak-opening naaide ik iets te nipt toe en merkte dit pas op toen de jas helemaal af was. Balen, maar allé dat kinderhandje kan er wel nog in en ’t valt niet echt op.

Vermoeidheid lag allicht aan de oorzaak van deze onnozele fout… 😉