Het aftellen is stilaan begonnen, al mag de buikbewoner van mij best nog even blijven zitten. Papa heeft nu een erg drukke werkperiode dus als hij nog een weekje of twee zou kunnen wachten, dan is dat mooi meegenomen.
In alle andere gevallen ben ik sneller verlost van mijn zwanger lijf dat ik meermaals per dag vervloek. Schoenen dicht doen lukt niet meer, langdurig zitten is een marteling voor de ribben, langdurig staan zorgt dan weer voor harde buiken, eten ligt al snel op mijn maag en zorgt dagelijks voor maagzuur en zo kan ik nog een tijdje doorgaan.
Het ijzertekort is geen pluspunt, de vermoeidheid weegt extra zwaar door
Deze keer was ik ‘echt’ zwanger met alles erop en eraan, maar ondanks al het geklaag en gezaag, hebben we het er voor over, want straks komt er een wondertje, die me alle ellende van deze zwangerschap doet vergeten.
Mijn angsten heb ik bovendien wat meer onder controle. Als een ander erin slaagt, dan zal dat hier ook wel lukken zeker!?! Desnoods door een hulplijn te bellen…
