No images found!
Try some other hashtag or username

Subscribe to our Mailing List

Get the news right in your inbox!

Maand: februari 2017

Search by Topic

Search by Date

– Hi daar! –

– Hi daar! –

Not all who wander are lost! En al zeker niet als je dit met je gezin doet. Op Liesellove neem ik je mee in de zotte, soms grappige, maar vooral echte verhalen van een moeder van vier. Een moeder met duizend en één interesses maar vooral eentje die de wereld wil verkennen. Welkom op mijn wonder(lust)plekje! Lees meer

– Mijn boek –

Ik ga op reis en ik neem mee... de kinderen!

– Subscribe & Follow –

– Achter de schermen –

  • Mijn hart ontploft wanneer ik deze twee zie liggen. Sinds kort slapen ze samen en Axelle besloot dat heel letterlijk te nemen want ze ruilde haar bed in voor dat van Céleste. Sindsdien tref ik ze ‘s avonds dicht bij elkaar aan. Axelle zegt daarover dat zij altijd koud heeft en Céleste haar stoof is. 🔥 En, sinds ze samen slapen moeten we ook niet elke nacht meer uit ons bed voor Céleste en moeten we ook ons bed niet elke nacht delen met drie kinderen. Geloof me, voor ieders nachtrust is dit beter. En voor mijn hart is dit ook echt mega. 💓
  • Estelle test met plezier onze nieuwe lamp uit van @ecobirdy die gemaakt werd uit gerecycleerd plastic. Zot cool, al zeg ik het zelf. Om plastic niet zomaar langer weg te gooien lanceert @mustela.belgium vanaf vandaag een actie waarbij jij je lege flessen Mustela bij de deelnemende apotheken kan binnen brengen. EcoBirdy zal van die flessen (10000 in totaal) dan nieuwe voorwerpen maken zoals deze neushoorn-lamp. In totaal zullen er 500 voorwerpen gemaakt worden. (Naast lampen ook stoeltjes.) Zo krijgen de plastic Mustela flessen een tweede leven en zorgen we mee voor onze wereld. 🥰Een lijst van deelnemende apothekers vind je via de website terug!!! #mustelarecycle
  • Home again, na een ongelooflijk deugddoend weekend. Het is heerlijk terug herenigd te zijn met mijn gezin. Maar tegelijkertijd had ik na maanden van ziek zijn, verwerken van nieuws en rouwen om wat niet meer is en wat op mijn pad kwam zoveel nood aan dit. Lachen tot je buik pijn doet, genieten, mentale rust, verbondenheid en tijd voor mijn naaimachine. En bovenal merken dat in donkere tijden niet alleen staat. Dank je @zonen09 @b_l_a_n_c_h_e_85 @laura.villavicencio.fernandez @destoffenkamer @isabelledelaereYou know why! ❤️ 📸 @iso800.be
  • 💕💕💕 Explosie van liefde 💕💕💕 Eentje tekort op deze foto maar het toont wel waar ik van droom voor hen. Dat ze samen mogen opgroeien, verbondenheid met elkaar vinden en voelen en dat ze heel hun leven lang weten dat ze niet alleen zijn. Omdat hun familie er is, omdat tafels gevuld worden met vele stoelen en verhalen vertelt worden met een lach en een traan. Daar droom ik van. Daar hoop ik op. Daar geloof ik in.Toen ik gediagnosticeerd werd was dat trouwens één van de eerste dingen waar ik voor vreesde. Dat ik nooit een rijkelijk gevuld huis met een te kleine tafel en ongelooflijk veel geroezemoes niet zou mogen meemaken. Het is de essentie. Zij zijn mijn essentie. ❤️ En dan stop ik nu met melig doen. 🙃 #meligheidismymiddlename
  • Hoe je kind ultra happy maken? Speel een spelletje Dobble, doe heel erg je best en constateer nadat jij twee kaartjes kon leggen, je kind al lang uitgespeeld is! 😂 Ik weet niet hoe ze het doen maar mijn hersenen werken duidelijk net dat ietsje trager dan die van mijn zes-jarige! 🥰 . @asmodeebelgium @efluenz.be #ad #asmodee #dobble #boardgames #afternoonplaytime
  • Heel soms vergeet ik eventjes dat ik ziek ben, nooit voor lang maar het valt wel al eens voor. Dat mindere dagen daardoor een hardere smak zijn dan ervoor hoef ik je niet te vertellen. Afgelopen weekend gleed ik helemaal af richting fysiek op zijn. Opnieuw, net nadat ik verkondigde aan de wereld dat het beter ging. Alsof teveel positiviteit afgestraft wordt. Dat klinkt heftig maar dat was het nu eenmaal ook. De ziekte blijft een harde noot om kraken en terugval doet me automatisch panikeren. Hoe ik de afgelopen maanden was, dat wil ik nooit meer. En dat is moeilijk uit te leggen want je moet positief zijn en je mag niet denken aan. Het lot besliste echter anders en soms is het gewoon ff verzuipen. Verzuipen in eigen tranen. Uit angst en verdriet. Uit rouw omdat alles anders is geworden, je mensen verliest en botst op een muur van onbegrip. Maar ook tranen omwille van zoveel moois die door de ziekte op mijn pad kwam. Dit leukemie-ding bezorgt me een geheel ander leven, iets dat altijd op de loer ligt om me zowel negatief als positief te verrassen. Het is vermoeiend en hoe zeer ik ook een vechter ben. Soms wil ik alleen maar vastgenomen worden. Wil ik dat er gefluisterd wordt dat alles echt goed komt, dat het maar een nare droom was. Verlang ik naar een lang vervlogen tijd van zonder zorgen. Dromend van verhalen zonder angst en vrees. Zonder in blinde paniek wakker schieten en zonder tranen om wat niet meer is. Maar het is anders. Een nieuwe realiteit. Een duister randje in mijn hart. Heel soms vergeet ik het. Al ligt het op de loer om niet vergeten te worden. Verzuipen of vechten. Lachen of janken. Genieten en bevriezen. Allemaal tegelijkertijd.

Follow @liesellove.be

– Reisnieuws –

– Het archief –

×