Yip, het magische getal in mijn hoofd is bereikt: 34 weken. Waarom dat voor een magisch getal is? I have no idea… Ik ben een nogal neurotisch wezen, misschien daarmee dat ik mij op allerlei cijfertjes focus? Nog iets van een zes weken te gaan. We hopen vooral niet op meer en daar waar ik vorige keer niet aan het aftellen was, kan het nu niet snel genoeg gaan.
Ik ben een nogal neurotisch wezen, misschien daarmee dat ik mij op allerlei cijfertjes focus?
Niet dat er niet meer van alles moet gebeuren. Mijn plan om mijn laatste zes weken (of minder) lijstjes-vrij in te zetten, is niet gelukt. Zo moet ik nog heel wat dingen echt afwerken, denk maar aan kraamgeld aanvragen en het geboortekaartje finaliseren. Maar, het belangrijkste, op dit moment heb ik daar geen stress van. (Moeilijk te geloven zeker voor zij die mij kennen? haha) Mijn plan is om dat vooral nog de komende twee weken te doen. De laatste maand mag het allemaal nog iets relaxer zijn.
Bovendien wordt het lichaam wel langzaam (maar behoorlijk zeker) gedwongen tot het nemen van extra rust. Wederom heb ik last van zwaar ijzertekort en spier-gewijs willen de buikspieren al dat extra gewicht niet meer dragen. Soms lig ik dus hele middagen te knorren, samen met mijn kinderen, en dat zonder enig schuldgevoel. Mag ook wel hoor want van een volledige nachtrust is hier geen sprake meer. Het is of 10 keer uit bed moeten met een volle blaas of overvallen worden door slapeloosheid. Dus middagdutjes, check check check. Tjah, het voordeel hé van verplicht van je werk te moeten thuisblijven, haha.
Elke dag stilzitten, dat is nu eenmaal niks voor mij.
Anderzijds zijn er ook dagen dat ik er helemaal voor ga. Elke dag stilzitten, dat is nu eenmaal niks voor mij. Zo heb ik nog heel wat naai-deadlines, spreek ik regelmatig af met vriendinnen, brengen we de kinderkamers (en de rest van het huis) nog wat op orde, ga ik af en toe shoppen en leef ik me op blog-vlak helemaal uit. Allicht zal ik mijn dagen dus perfect weten te vullen tot baby beslist piep te komen zeggen. Zolang het allemaal ontspannen aanvoelt is het oké zeker?!?
Ik kan bijna niet meer wachten, ben zo ontzettend benieuwd en denk dat ik iets te vroeg zal bevallen. Of misschien is dat gewoon waar ik op hoop? Er zit alvast geen lijn in want Axelle kwam te vroeg, Baptiste te laat. (En van Baptiste dacht ik ook dat hij te vroeg ging komen, haha.) Hadden jullie dat gevoel op voorhand ook: te vroeg, op tijd, te laat? ‘t Is gewoon super spannend. Maar we kijken er dus echt naar uit en zijn heel benieuwd als de overgang van twee naar drie even vlot zal gaan als van één naar twee.
Ik heb ook altijd een groot ijzer tekort gehad. Gepofte kikkererwten deden wonderen om het te kort een beetje aan te vullen. Ze zijn lekker en gezond! Nu gaat het heel snel gaan!
Oh, ik weet heel goed waarom 34 weken zo’n belangrijk moments is! dan zijn die mini’s eindelijk echt af, met longetjes die zelfstandig kunnen ademen. Met 3x een vroeggeboorte en bij de laatset 2 na weken/maanden platliggen, tel je de dagen echt af en is elke dag dat die baby in de buik zit een gewonnen dag. 34 weken was telkens mijn belangrijkste deadline. Proficiat dus, die kaap heb je gehaald! Bij baby 1 had ik geen flauw idee, maar toen ik die op 32 weken al in mijn armen had (en vooral 5 lange weken in een couveuse moest zien liggen), zat de angst er goed in bij nr. 2 en 3. Weeënremmers, baxters, ziekenhuisopnames en heel veel platliggen deden hun werk, maar 37 weken heb ik nooit gehaald. Maar 3 gezonde prematuurtjes zijn ook goed, ik ben er zotcontent mee! (al ben ik toch een tikkeltje jaloers op je onbezorgde zwangerschap, geniet er kei hard van, niet iedereen maakt dat zo mee!)
Fijn dat je zo staat te popelen! Ik ben benieuwd wanneer de bevalling begint!