7 maand terug: geboorte van het baby’tje. Axelle! Reflux-baby maar desondanks na zes weekjes: nachten van 8 uur! Een wekker moeten we zetten, anders te-laat-komerij gegarandeerd!
Baby Axelle laat zich overal mee naartoe nemen. Ze klaagt nooit, huilt nooit, is altijd geïnteresseerd en het snoezige babysmoelletje, waar iedereen instant verliefd op wordt, dat zet ze in no time op!
 |
| Baby ontdekt de speelmand |
Baby’tje is nu al pienter. Geen hond die gelooft dat ze ook een “karaktertje” heeft. Toen ze mee ging op blogdate, liet ze enkel en alleen haar liefste, braafste, schattigste kant zien. Idem dito bij vriendenbezoekjes, familiedate’s, onthaalmoedertijd… Volgens haar het braafste baby’tje ooit in haar crèche.
Blij met al die lovende woorden over ons baby’tje. Maar er is een maar… Achter al dat liefs en braafs en ooohs en aaaahs schuilt een eigen willetje. Vind ik best ok. Moet ik niet over klagen. Maar (ja, weer een maar) tegenwoordig heeft het zwarte kantje van baby beslist om zich wat meer te manifesteren. Wederom: vind ik best ok. ’t Kind moet zich niet laten doen!
Maar euhm…
“Jij geeft mij groentepap?!?”
“Ik dacht het even niet… Geef hier die lepel!!!”
“Jij wil dat ik nu eet?!?”
“Spuug ik het lekker uit.”
“Jij maakt vers eten voor mij?!?”
“Eet het zelf op: ik eet enkel Olvarit!!!”
“Vers fruit, mama?!?”
“Yeah right…”
Baby Axelle,
Mijn lief, klein bolletje,
Zelfs met zwart kantje en al zie ik je graag!
P.s.: zij die tips hebben om baby terug vers voedsel te laten eten, laat maar komen… (En weet: in de crèche eet ze het wel, de sloeber!)
Een schatje! Hier werd enkel vers gekookt/gestoomd. Toen vrienden met een leeftijdsgenootje op bezoek waren, wou onze kapoen (toen 8 maanden) ook eens Olvarit proeven. Maar de inhoud van dat potje werd meteen uitgespuugd.
Ook voorstander van vers maar nu is het bij gebrek aan … Tjah aan wat. Tot de vleesfase at ze alles op, nu niet meer…
Geen papjes geven ;) Maar gewoon lekker een stukje gaar gekookte groente = veeeeel interessanter! Bijv een worteltje, zo in de hand. Of een stronkje broccoli. Lees je anders eens in in de Rapleymethode.
Haha ik zou zeggen, 'leren koken';-) (als ze het in de crèche wel eet) :-)
De grootste tip: je er niet te druk in maken ;). Een kind laat zich niet verhongeren. Louise heeft tot haar 15 maand ofzo vooral op borst overleefd en eet pas sinds haar 2 jaar vrij goed. Desondanks een heel gezond kindje hoor ;).
Wij gaven wel bijvoeding op zijn rapley's, geen prakjes enzo, maar stukjes.
ik gaf haar ook al stukjes maar die wil ze dus ook niet ;)
Heel herkenbaar goed (eet)gedrag op een ander, maar als de mama erbij is complimenten verkopen, zoals wij dat hier zeggen. Zou het niet veel erger zijn als het omgekeerd was.
Gelijk hebt ge, omgekeerd zou erg zijn en niet fijn :)
Klinkt heel makkelijk maar geduld hebben, op deze leeftijd moeten ze nog leren eten. Ook al gebeurd het wel op het kdv. Zoveel hebben ze nog niet nodig. Belangrijkste is om het te blijven aanbieden, komt vanzelf een moment dat ze wel willen en dan vooral van jouw bord!
Ik maak me er geen zware zorgen in maar is beetje onhandig :) vooral omdat mevrouw dan 's nachts wil eten ;)
Als je de verse groentepap in een Olvarit-potje doet, daar trapt ze nog nier in, zeker? ;-)
Ik heb het ook voorgehad met Ina. Ze wou bij mij geen fruitpap eten. Ik heb vanalles geprobeerd. Frustrerend. Vooral omdat ze het in de creche wel at. Hele potten. Lol :) ik ben dan thuis gestrat met de puddingkjes van olvarit en heb vroeg petit gervais gegeven. Nu eet ze wel fruit bij mij. Stukken. :)
leuk te zien dat we wat gemeenschappelijk hebben voor ons meisjes. 12 januari zag ik dat je dochtertje hetzelfde kleedje aan had. Nu die mooie stokke stoel, met bijpassend kussen. Je hebt SMAAK!!! :-)
Misschien bij de Olvarit een beetje zelfgemaakte groentepap doen en dit telkens wat opdrijven zodat ze de smaak van de Olvarit 'verleert'?
Hier hebben we datzelfde probleem gehad en helaas het zijn nog steeds alledrie hele slechte eters, die niks lusten wat gezond en vers is.
In het begin gaf ik Olvarit of Hipp aan de oudste en geleidelijk aan vers, geprakt eten, wat ze toen vlot opat. Maar een jaar later kwam zusje en tja, toen zag oudste dat zusje Olvaritjes kreeg dus boem, madammeke wilde geen vers eten meer, maar ook weer olvaritjes.
Sedertdien, na de Olvaritfase, met allebei miserie om vers en gezond te eten. Enkele jaren later kwam broer, en die ziet hoe het helemaal niét moet: klagende , zagende zussen die nauwelijks een hap willen proeven als het verse groenten en vlees of vis is. Dus doet hij maar mee hé, met klagen en zagen en niet willen eten….
De twee zussen zijn intussen tienertjes en helaas, nog steeds geen verbetering: fastfood en pasta's vinden ze lekker, vers en gezond eten is bwèèkes…. Als we ze eens op school laten eten, is het simpel: ze laten hun bord onaangeroerd.
Hopelijk lukt het jou wel, want -diepe zucht-, hier is het elke dag strijd om te doen eten….
O ja, en die truc van vers eten in een Olvaritpotje doen of geleidelijk vers eten eraan toe voegen, lukte niet, hoor :(