Een goeie 30 weken… zo ver ben ik al.
Met andere woorden: het aftellen is een beetje begonnen.

In mijn hoofd lijkt het alsof babyman elke dag al kan komen terwijl mijn to-do-lijst nog ellenlang is.

Ik noem het babystress en ondanks het feit dat het mijn tweede is, is het nu niet beter dan bij Axelle. Integendeel… 
Ik voel en denk dingen die ik bij baby nummer 1 nooit gehad heb. De paniek en angst die mij soms overvallen, zijn ongekend. 
Gek, want er loopt hier al een exemplaar rond dus ik kan het en het komt wel goed. En toch lig ik ‘s nachts wakker en heb ik een knoop in mijn maag. De praktische kant, daar kan ik me nog in gerust stellen want het is geen ramp als de kamer of de doopsuiker niet helemaal klaar is. Fijn als het zo is maar geen catastrofe als het toch niet zo is… 
Maar hoe gaat het straks met twee? Kan ik dat wel aan? 
Baby 2 kan op geen slechter moment komen. Manlief heeft op werkvlak in september nogal wat verplichtingen en hoe je het nu draait of keert, we leven nu éénmaal in een land waar dat werken toch belangrijk blijkt te zijn. Ik zaag hem de oren van zijn kop maar ik besef ook wel dat hij het liever anders zag. 
Wat zullen mensen zeggen als ze op kraambezoek komen en ik moet zeggen “Oh, hij is nog op zijn werk.” Of nog erger, wat als ik moet bevallen en hij het op tijd niet haalt. (De vorige keer was ik nogal snel met bevallen.) ‘t Beste scenario is dat ik enkele dagen over tijd ga… werkelijk! Maar wat als ik dat niet doe en zoals bij Axelle twee weken te vroeg beval? Dan valt dat in zijn drukste werkperiode van het jaar!  
En als dat dan zo is en baby 2 is een huilexemplaar, kan ik dat dan wel aan? Hoe breng ik Axelle dan naar de crèche want mijn auto is te klein? 
En hoe regelen we de webshop? Hoe lang moeten we sluiten? Doen we dan een actie? Wat met de nieuwe collectie? Om nog maar te spreken over de beurzen waar we altijd aan deelnemen. Wanneer doen we dan een babyborrel? Ga ik daar wel zin in hebben? 
Heb ik eigenlijk wel genoeg tijd voor een tweede? Krijgt baby 2 wel evenveel aandacht en liefde als exemplaar 1? 
En hoe en wat…??? 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

34 reacties

  1. Ooh zo normaal die paniekaanvallen. Ik had die ook hoor en ben ondertussen aan weekje 16 van nummerke 4 ;) Het werk gaat niet lopen en baby 2 werd hier veeeel gedragen. Doe niets waar je geen zin in hebt en Oooo wat gij je nummerke 2 even graag zien. Anders, maar even graag. En er komen andere mini-kwaliteitsmomentjes voor jou en Axelle waar ze zo van zal genieten en natuurlijk zal ze het heerlijk vinden om een fiere grote zus te zijn! Het komt goed en op de momenten dat het even minder lukt roep je om wat extra handen, die komen met plezier. Maar je moet ze vragen (en DAT heb ik ook moeten leren!) Geniet nog van je laatste weekjes!

  2. Ik kan me heel goed voorstellen dat je hier allemaal mee zit. Ik ben nu 31 weken zwanger van ons eerste kindje en bij mij wisselen de gedachtes zich af. Ik wil alleen maar even zeggen, het komt allemaal goed! Denk lekker aan jezelf, aan Axelle en je man. De kleine komt vanzelf en zal ook zijn ritme weer vinden. Ga altijd maar van het positieve uit ;-). Liefs, Anne-Co

  3. Je verhaal is ontzettend herkenbaar. Hier ook ong 30 weken ver. Wel mar van het eerst maar ons verbouwingen zijn nog niet klaar! Wat als hij geboren wordt en de vloer in de living ligt nog niet?
    Mijn ventje heeft het de week dat ik uitgerekend ben ook ontzettend druk, mag maar max 3 dagen thuis blijven na de bevalling, ikke alleen…??

    Volledig herkenbaar dus!
    Maar piekeren helpt niet dus ik heb lijstjes gemaakt, to do, prioriteiten, aankopen,… En met vriendinnen getettert.
    Dat helpt wel een beetje.
    Hopelijk vinden we allebei snel terug een beetje rust!

    1. erover babbelen met anderen, en bloggen dus, helpt wel een beetje want dan kom je zo te weten dat alle gevoelens heel herkenbaar zijn en alles wel goed komt ;-)

  4. Je verhaal is ontzettend herkenbaar. Hier ook ong 30 weken ver. Wel mar van het eerst maar ons verbouwingen zijn nog niet klaar! Wat als hij geboren wordt en de vloer in de living ligt nog niet?
    Mijn ventje heeft het de week dat ik uitgerekend ben ook ontzettend druk, mag maar max 3 dagen thuis blijven na de bevalling, ikke alleen…??

    Volledig herkenbaar dus!
    Maar piekeren helpt niet dus ik heb lijstjes gemaakt, to do, prioriteiten, aankopen,… En met vriendinnen getettert.
    Dat helpt wel een beetje.
    Hopelijk vinden we allebei snel terug een beetje rust!

  5. Je verhaal is ontzettend herkenbaar. Hier ook ong 30 weken ver. Wel mar van het eerst maar ons verbouwingen zijn nog niet klaar! Wat als hij geboren wordt en de vloer in de living ligt nog niet?
    Mijn ventje heeft het de week dat ik uitgerekend ben ook ontzettend druk, mag maar max 3 dagen thuis blijven na de bevalling, ikke alleen…??

    Volledig herkenbaar dus!
    Maar piekeren helpt niet dus ik heb lijstjes gemaakt, to do, prioriteiten, aankopen,… En met vriendinnen getettert.
    Dat helpt wel een beetje.
    Hopelijk vinden we allebei snel terug een beetje rust!

  6. Je verhaal is ontzettend herkenbaar. Hier ook ong 30 weken ver. Wel mar van het eerst maar ons verbouwingen zijn nog niet klaar! Wat als hij geboren wordt en de vloer in de living ligt nog niet?
    Mijn ventje heeft het de week dat ik uitgerekend ben ook ontzettend druk, mag maar max 3 dagen thuis blijven na de bevalling, ikke alleen…??

    Volledig herkenbaar dus!
    Maar piekeren helpt niet dus ik heb lijstjes gemaakt, to do, prioriteiten, aankopen,… En met vriendinnen getettert.
    Dat helpt wel een beetje.
    Hopelijk vinden we allebei snel terug een beetje rust!

  7. Ik herken de paniekaanvallen ;-) Heb je familie of vrienden die je kan inschakelen om je die eerste weken extra te ondersteunen wanneer je man werkt? Misschien kan er al iemand anders met jullie dochter naar de crèche rijden en als er al iemand voor wat maaltijden etc kan zorgen dan is dat ook weer een extra last die wegvalt. Ook een babyborrel kan je uit handen geven. Je spartelt er wel door eens het zo ver is, wie weet valt het allemaal wel goed mee en heb je dé perfecte baby :-) De webshop en alles er rond zou ik in die drukke periode van uw man misschien sluiten om toch ook daar al een stukje stress uit te sluiten. Je kan dan toch meteen openen van zodra het weer gaat :-) Alé zo zou ik het doen, je moet daarom naar mij luisteren ;-) Uiteindelijk komt het allemaal wel goed! Geniet nog van je laatste zwangerschapsweken en de bijhorende rust ;-)

    1. o en nog een tip: na de drukke periode kan je man misschien eens een maand ouderschapsverlof opnemen? Mijn man deed dit vorig jaar en ik vond dat echt een zalige periode. Zo sta je er toch enkele weken niet alleen voor.

  8. Vreselijk zo'n piekerend hoofd. Ik had er bij beide zwangerschappen last van. Ik kon echt dagenlang en dus nachtenlang vastlopen op of ik nu korte of lange rompertjes moest hebben en hoeveel dan……Vreselijk! Het komt goed! Vraag op voorhand alvast wat extra hulp mocht dat nodig zijn (en maak ook de afspraak dat je ze mag wegsturen wanneer jij dat wil… ;)….), zeker voor de periode dat je partner waarschijnlijk druk is met werk. Met die liefde komt het wel goed. Voor de rest zal er een nieuwe balans gevonden worden, dat gebeurt gewoon, soms makkelijk, soms moeilijk, wees vooral niet te streng voor jezelf. Ik zou graag je webshop tijdelijk overnemen, maar dat is niet echt haalbaar vanuit nederland ;) Maar misschien is er meer in de buurt wel iemand die tijdelijk de hoogstnoodzakelijke dingen kan overnemen? Een tijdelijke sluiting is wel goed voor de rust, denk ik. En daarna eventueel periode met beperking van verzenddagen, maar dat hoef je nu nog niet beslissen en kan ook dan. Geniet vooral nu ook nog even goed van de rust, de zwangerschap, en de laatste weken met z'n drieen!

  9. Het komt zoals het komt :) en er hebben dat u al velen voorgedaan en op de ene of andere manier doorsparteld… no stress… al zou ik in jouw situatie waarschijnlijk met dezelfde rollercoaster in mijn hoofd zitten :D

  10. Ik begrijp je helemaal.Mijne man moest in de periode dat ik van nummer 2 moest bevallen ook net naar het buitenland,hij was er gelukkig wel maar ik had aan mijn zus gevraagd om mee te gaan indien de zoon zich eerder zou aandienen…misschien een tip voor jou want alleen bevallen lijkt me niet leuk.De rest komt van zelf wel in orde.

  11. Komt goed. Ik denk ook nog elke dag, hoe gaat dat lukken. Nummer drie kwam twintig weken na nummer twee tijdens verbouwingswerken. Binnenkort verhuizen we weer van onze tijdelijke woonst – een appartement op vier hoog met een ieniemini lift en een verschrikkelijk smalle ondergrondse garage waar ik de eerste maand niet met de auto uit durfde – naar ons huis. Er is nog niks zoals het moest en in september starten we weer met een druk schooljaar. Maar zoals altijd zal het wel weer moeten lukken. Dus maak je maar geen zorgen en neem het dag per dag, dan komt het zeker goed!

  12. hey lies, wat je beschrijft is zo herkenbaar! toen ik zwanger was van onze tweede, was ik de hele tijd panisch, net zoals jij. ook over de praktische zaken vooral. want hoe ging ik voeden als noa (die maar 19 maanden was toen haar zusje geboren werd) nog potjestraining moest? en zou mijn man wel in het land zijn? want hij werkt vaak in het buitenland, en ook na de bevallig is hij heel snel weer vertrokken en continu aan het werk geweest. en hoe ging ik die twee naar boven brengen voor badjes? en hoe moesten ze dan in bad en waar moest de andere dan ondertussen blijven?

    en idd ook de vraag ivm aandacht en liefde…

    ik ga er geen doekjes om winden, het was geen gemakkelijke periode, maar ik ben er door geraakt. je doet dat gewoon zo goed en zo kwaad als je kan. je leert die verschillende ballen in de lucht te houden en je ontwikkelt je eigen manier van doen en vindt voor alles wel een oplossing..het komt wel goed, en idd binnen enkele jaren lijkt het allemaal heel simpel, je zal het binnenkort zelf zien. maar voor nu: nog een fijne zwangerschap en veel rust in je hoofd gewenst!

  13. In herken de paniekaanvallen, maar dat loopt wel los. Eens die kleine man er is, gaat dat allemaal in 1 trek door. Er zullen momenten zijn waarbij je denkt: ik kan dit niet. Maar ook die gaan door. Eerlijk waar! Het lukt je wel!

  14. Heel erg herkenbaar!! Toen ik zwanger was van dochter 2, heb ik het een hele periode heel druk gehad en daardoor kon ik het wat meer van me afzetten. Maar toe. Was het moment daar dat ik thuis was, en kwam alles op me af. Ik heb ook echt alle mogelijke gedachten gehad, ben keibang geweest, heb alle mogelijke praktische dingen bedacht, enz. Gek werd ik van mezelf, en ik vond het ook heel erg, want plots leek het alsof ik vooral bang was van dat tweede kind, in plaats van blij met dat wondertje! Wat mij hielp was dat we heel concreet op voorhand vanalles hebben afgesproken voor de opvang van m'n oudste. De eerste twee maanden had ik elke dag een opvangplaatsen, zodat ik geen enkele dag alleen zou zijn met de twee kids. Misschien wat overdreven, 'aar het heeft me enorm veel deugd gedaan, ik kon echt uitrusten en me helemaal opladen voor als de oudste thuis kwam. Daarna was het helaas gedaan met de pret. De eeste twee maanden leek ik op een roze wolk, maar toen was mijn opvangplan gedaan, was m'n vriend ook ineens extreem druk bezig op het werk, en kon de oudste plots een dag minder naar de crèche. Toen heb ik echt afgezien. M'n vriend was dan na enkele weken ook een hele week in het buitenland, en de jongste bleek toen verborgen reflux te hebben, enz. Ik ben echt wel gecrasht, maar ook daar zijn we doorgeraakt! Het is niet altijd simpel, maar het lukt allemaal uiteindelijk hoe dan ook. Alles komt op z'n plooi! En ik vroeg me ook af of ik een tweede wel even graag kon zien, maar echt, dat kan dus!! Soms is het allemaal effe een hel, dan wenen ze allebei, maken ze ruzie, weent de baby terwijl je bezig bent, of moet de oudste pipi doen terwijl je net borstvoeding geeft, enz. Maar alles lukt! Ik heb ook veel gebabbeld met vriendinnen, concrete tips gevraagd, en dan gewoon geprobeerd. Proberen, trial and error, en echt, alles komt goed! Geniet van je laatste weekjes zwangerschap, hopelijk likt het en vind je wat rust!

  15. Alles komt altijd goed. Al-tijd! Maar als ik je 1 gouden raad mag geven: neem zoveel tijd als nodig met je baby. Die webshop, dat komt dan wel weer. Deze tijd komt nooit meer terug, en als je er niet ten volle van geniet krijg je daar later spijt van. Been there done that. Believe me, wij zaten midden in een bouw bij kind 1 en waren net verhuisd bij kind twee. Vandaar dat er hier een derde moest komen, en daar genoot ik van met een grote G!

  16. Ja jong, ik herken da! Aan 36w zitten we hier, en elke dag vloeit er wel een traantje… De tuin die niet afraakt, ons madam die in stuit blijft liggen, die oudste pagadder die zo wild is als wat, de onwetendheid of zus blijft zitten of doet ze net als broer en beslist ze om op 37w te komen,… En angst, angst voor de toekomst. Want idd hoe gaat dat gaan met 2 kleintjes in huis van nog geen 2jaar? Naast onze handen ook onze voeten gebruiken zeker?? En ik besloot met een ferm gedacht dat ik ander werk wil maar zou wachten tot die 2e er is… Dat is dus binnenkort maar ik weet nog steeds niet 100% wat ik nu echt wil. En beslissingen nemen met rondvliegende hormonen is ook al niet zo'n goed idee. Dus ja, de nachtelijke uurtjes verlopen hier ook vaak met rondtollende gedachten, het vullen van lijstjes, vergieten van tranen,… Maar ja, alles komt goed zeker? Ooit…

  17. Darling! Everything will be fine!!!
    Echt, geloof mij.
    Ja, het wordt zwaar.
    Ja, het zal een grote aanpassing zijn.
    Ja, dat gaat tandenbijten zijn.
    Ja, ge gaat dat kunnen.
    Echt!
    En ik ben er als je wil babbelen xxx

  18. Heel herkenbaar. Nr 2 kwam hier ook net toen manlief een nieuwe functie kreeg. Vaak mensen 'alleen' mogen ontvangen, maar niemand die er moeilijk over deed, want dan konden ze de baby zelf ook eens vastnemen en me helpen ;-)

    Het wordt effe hectisch, maar probeer vooral te genieten en voor je het weet is er een nieuwe routine in je leven!

    Het is de moeite waard dus gewoon gaan! En proberen in een weekend te bevallen, net als ik?

    Succes, je kan het!

  19. Hey Lies
    waar ik opeens aan dacht met je bijberoep: hou er rekening mee dat, als je je bijberoep blijft uitoefenen, je geen recht hebt op een uitkering bij moederschapsrust. Vraag zeker na bij je boekhouder!
    Dus als ik jou was, zou ik de shop gewoon even on hold zetten terwijl je je moederschapsrust neemt. Da's het duidelijkst voor iedereen, waardoor je volgens mij het meest begrip krijgt.
    Want euh, werken en twee kadeetjes, da's toch niet min.
    Groetjes, de mama met eentje van net geen vier weken, die superdankbaar is dat oma de oudste een weekje wou opvangen omdat twee kindjes even toch gewoon te veel was.

  20. Lieve Lies, heel herkenbaar wat ik las bij jou! Maar drie jaar nadat ik kind twee op de wereld zette, kan ik jou met zekerheid zeggen dat alles goedkomt, ook bij jou! Liefs xxx

  21. Soms de boel de boel laten en genieten van de spruit! Mijn 2de spruit kwam ook in de drukste periode van mijn man zijn werk. En weet je wat? Het lukte best! Maar soms moet je alles even kunnen loslaten en concentreren op de kindjes. Het werkt loopt niet weg, maar die kindjes zijn zo snel groot. Echt, je gaat dat goed doen!

  22. o dat komt goed. Ik was ook veel alleen wegens een man met drukke activiteiten. Daarbij kwam dat het verblijf in het ziekenhuis samenviel met de kerstdagen. De verpleegsters dachten eerst dat ik een alleenstaande mama was. Maar hierdoor werd ik extra in de watten gelegd, namen ze de tijd voor een extra gesprekje …

  23. ooh jee, ik herken de stress.
    Bij ons was nummer 2 geheel onverwacht (we wilden er zeker 2 maar zo kort op elkaar!!)
    Ja, ik was al 8 weken ver toen ik het nieuws kreeg van een nieuwe baby. :-) En zo is Sietse er veel sneller verwacht dan we ooit gedacht hadden.
    Nog geen 13 maand zit er tussen. Dieuwke kon nog niet stappen en beide werden ze met een keizersnede geboren. (waarom, laten we achterwege ;-) )
    Ik win er geen doekjes rond. Plannen, plannen en plannen. De eerste 3 jaar waren enorm hectisch! maar we hebben het overleefd en dat kunnen jullie ook.
    Heel veel succes Lies! You Can Do It!!