Lieve Estelle,
4 jaar ben jij ondertussen al. Het lijkt alsof je pas gisteren werd geboren maar toch loop je elke dag als een spring-in-het-veld rond. Je weet je aandacht op te eisen, gaat voor alles voluit en je doet alles wat de anderen nooit mochten. Je pakt ons in met je charme en bent heel erg goed in grenzen aftasten. Een neen is voor jou geen optie. Je wordt dan ofwel héél erg boos (en doet dan toch je eigen zin) of je hart breekt in duizend stukken met de nodige tranen tot gevolg. Dan ga je op de grond liggen en huil je het uit want mama / papa is boos op jou.
Dat is trouwens iets waar je niet goed mee om kan: als iemand boos is op jou. Je wil het liefst van al vriendjes zijn, samen gezellig doen en van het leven één groot feest maken. Je fluistert bijna elke dag ‘love you’ en je schaterlach tovert op ieders gezicht een glimlach. Je houdt van het leven en van ontdekken. De afgelopen 4 jaar stond ons hart al wel eens vaker stil. De blauwe plekken die je opliep zijn niet meer bij te houden. Maar zeg maar eens neen tegen jouw fantasie, ondernemingsgezindheid en enthousiasme.
De afgelopen 4 jaren zijn voorbij gevlogen. En hoewel je geboren werd in een periode dat ik er door ziekte niet altijd kon zijn voor je, ben je het kind dat opgroeit met meeste zelfvertrouwen. Ik las je brief van toen je 1 jaar werd, nog eens terug. Toen al bleek je een plakkertje te zijn en dat is zo gebleven. Ik vermoed dat het die fysieke nabijheid is die maakt dat jij weinig tot geen last ondervindt van mijn extra bagage.
Hoewel ik van je eerste levensjaar weinig herinneringen heb, staan die eerste weken op mijn netvlies gebrand. Je maakte ons gezin compleet en je was, samen met je zussen en broer, hetgeen ik nodig had/heb om te blijven doorgaan. En kijk nu… 4 jaar verder. Jij bent uitgegroeid tot een fantastische kleuter. Elke dag zorg je voor situaties waardoor we heel hard moeten lachen. Maar elke dag zorg je ook voor situaties waardoor onze haren een beetje grijzer worden. Maar jij kan en mag dat. Je guitigheid en je levenslust maken dat we een oogje toeknijpen. Of eens heel hard zuchten, wel eens boos worden, maar je dan toch laten doen. Het zal de Estelle-magie zijn.
Lieve Estelle, we zien je graag. Ik weet nu al als jij ooit trouwt dat wij een berg aan verhalen gaan hebben over al jouw fratsen en avonturen op je huwelijksfeest. Misschien dat jij je er dan een beetje voor zal schamen maar ik hoop het eigenlijk niet. Want je bent fantastisch!
Liefs,
Mama.