Brief aan mijn 6-jarige

Lieve Axelle,

Zes jaar geleden was ik nu net geen 14 dagen mama. 1 Juli kwam je in alle hevigheid ter wereld. Je moest persé nog die dag geboren worden. Die hevigheid en vastberadenheid hadden me toen al veel over je kunnen leren. Maar ik was toen zelf iets te overweldigd. Ondertussen kijk ik op die tijd terug en moet ik lachen wanneer ik aan je geboorte terugdenk. Lieve Axelle, toen al had je een duidelijke boodschap voor ons. Na al die jaren begin ik dat eindelijk te zien. Dat klinkt misschien een beetje gek maar in de drukte van ons gezin heeft het een tijdje geduurd voor ik dat als mama kon zien.

Axelle, je hart loopt over voor de wereld. Het liefst van al ben je vrienden met iedereen. In Zuid-Afrika begreep je niet waarom de leeuw de zebra op peuzelde. “Mama, waarom eet die nu de vriend op van de andere zebra’s?” Ook aan enthousiasme ontbreekt het je niet. Het lijkt wel of je in alles interesse hebt. We moeten dan ook maar een minimaal voorstel doen of jij springt al mee op de kar. Afgelopen jaar werd ook duidelijk dat je het liefst van al wil dansen, turnen en zwemmen. Actief bezig zijn doet je zo een deugd. Het doet ons lachen en verwonderen tegelijkertijd als we zien hoe je op basis van YouTube-filmpjes alle K3-dansjes nadoet.

De appel valt trouwens niet ver van de boom want ook jij kiest ervoor om zoveel mogelijk weg te gaan. Van reizen wordt je enthousiast en je hart maakt een sprongetje als we zeggen dat we tijdens het weekend op uitstap gaan. Je stak er al zoveel van op. Ondertussen weet je al erg goed dat niet iedereen het overal even goed heeft want ook dat zie jij op reis. Zonder dat we erover spreken, vertel je zelf verhalen van dingen die jij geobserveerd hebt. Gelukkig niet alleen de lasten van de wereld, maar ook de schoonheden die we je vaak proberen te tonen. Dat je nog steeds zo vaak over Australië spreekt, doet mijn hart springen.

En dan is er dus ook nog die hevigheid en vastberadenheid van je. Soms is die erg confronterend want ook hier valt de appel niet ver van de boom. Met je hart op je tong en een temperamentvol karakter durft het al eens botsen tussen ons. Ik zou liegen als ik zeg dat ik hierin niet heb moeten zoeken, misschien nog steeds zoekende ben. Maar ondertussen vonden we wel een manier om beiden daarmee om te gaan. Al is dat nog steeds met vallen en opstaan.

Maar het voornaamste is, lieve Axelle, dat jij uitgroeit tot een prachtmeid. Eentje die ongelooflijk geïnteresseerd is in de wereld en graag connectie voelt met mensen. Voor ons is dan ook het belangrijkste je de komende jaren te laten uitgroeien tot een meisje die dit kan bewaren. In een soms donkere wereld is dat niet altijd evident. Maar je bent een lichtje en wij zijn er om dat extra te laten schijnen.

Lieve Axelle, als er maar woorden bestonden om te kunnen omschrijven hoe groot de liefde voor je is. Die zijn er niet maar weet dat je mijn alles bent en ik je ongelooflijk graag zie.

Mama