Carnaval: een prinsessenjurk op bestelling

Vorige week blogde ik over enkele snelle DIY-carnavalspakjes. Ruim op tijd voor carnaval, al zeg ik het zelf. Helaas, zelfs als ik voorzienig ben loopt er iets fout. Fout als in de zin van buikgriep. Eentje in de ergste vorm die ik ooit al kende. Bovendien vond Axelle dat zij een prinsessenjurk verdient. En oh ja, niet eentje die je zo koopt in de winkel. Neen, mama moet de jurk zelf maken. Geen idee of ze het opgemerkt zou hebben, als ik vandaag snel een exemplaar ging kopen. Maar als een lief snoetje dat vraagt, tjah… Carnavalsgerief ligt hier standaard niet in mijn stoffenkast. Dus trok ik richting ‘De Strik’ in Ledeberg. Zonder ideeën en verwachtingen stapte ik er binnen. Gewoon even rond snuisteren in deze winkel bezorgt je hoe dan ook tientallen ideeën. Niet veel later stapte ik met een stapeltje schoons naar buiten en dat voor geen geld!

De jurk kwam in mijn hoofd tot stand toen ik het roze bontje zag. Op slag verliefd. Zo sleurde ik anderhalve meter mee naar huis. Kwestie om naast de prinsessenjurk nog allerlei roze projecten te kunnen uitwerken. En normaal ben ik niet eens in to roos! 

Zij is in de wolken met haar jurk.

Ik gebruikte de Tinny Dress als basis voor deze jurk. Achteraf gezien had ik misschien de halsuitsnijding wat dieper moeten maken. Maar aangezien het hier toch gaat om verkleedkleding… En  werkelijk, wie zal er wakker van liggen? Axelle alvast niet, want zij is in de wolken met haar jurk.

Achteraan werkte ik met een zichtbare rits, al valt deze absoluut niet op. Het rokgedeelte verlengde ik tot helemaal op de grond. Het getrainde oog kan zelfs zien dat tijdens de fotoshoot de zoom nog niet helemaal aan haar lengte was aangepast. Maar toen was er nog enigszins licht… ‘t Was nu al niet van de poes om de stoffen mooi op foto te krijgen. En wachten tot morgen is echt geen optie. Vanavond is deze witte jurk allicht niet meer zo wit.

De rok werd trouwens volledig gevoerd met een gewoon katoentje en een laagje tule, kwestie van het kleed voldoende volume mee te geven. Zoals een echte prinses hé… 

Vanavond is deze witte jurk allicht niet meer zo wit.

Geloof me, toen Axelle thuis kwam glunderden haar oogjes. Ze vond ook prompt dat wij voor haar moesten zingen, want de prinses is jarig. Waar ze dat vandaag heeft, God mag het weten. En ook al ben ik dan nog niet helemaal genezen, voor die vrolijkheid en dankbaarheid doe ik dit gewoon. Morgen wordt een fantastische carnaval voor haar. Daar ben ik nu al zeker van!