Ik leerde ondertussen dat je nooit echt nooit mag zeggen. Maar in normale omstandigheden is dit de laatste keer dat ik zwanger zal zijn. Dat betekent dadelijk ook de laatste keer 39 weken. Al was ik, ondanks drie kinderen, nog maar één keer effectief 39 weken zwanger en dat was bij Baptiste. Van die zwangerschap weet ik niet meer echt alles, behalve dat ik niet zo extreem veel last had van persé willen bevallen zoals nu.

Baby D. wordt verwacht op dezelfde dag als Baptiste 3 jaar geleden.

Drie jaar gelden was ik trouwens nu ook 39 weken ver. Baby D. wordt verwacht op dezelfde dag als Baptiste 3 jaar geleden. Ik ging toen één dag overtijd en hoop dat dit deze keer niet het geval zal zijn. Anders delen ze elkaars verjaardag en dat wil ik graag vermijden. Ikzelf werd ook vijf jaar na mijn zus geboren, op haar geboortedag. Ondertussen is dat helemaal ok maar als kind moet je altijd je eigen dag delen.

Dus de kleine baby mag gaan komen. Dat was uiteindelijk mijn hoofdreden waarom ik graag wat eerder wou bevallen. Die vierde zwangerschap weegt echter ook fysiek enorm door. Sowieso zijn die laatste weken pittig, bij elke zwangerschap. Maar ik was de laatste vijf jaar wel heel vaak zwanger en dat voelt mijn lijf. Zeker nu er een zekere kleuter beslist heeft om het ‘s nachts lekker bont te maken. Vermoeidheid is my middle name geworden.

Het is het mooiste wat er is en ben dan ook vooral ontzettend dankbaar dat ik de kans heb gekregen dit vier keer te doen.

De laatste dagen viel ik ook letterlijk stil. Er kan in huis nog zoveel gedaan worden want een huishouden dat stopt nooit. Maar de zetel is te aanlokkelijk geworden. Af en toe doe ik nog een poging om iets uit te vreten maar het stelt allemaal niet meer zoveel voor. Hier en daar een beetje naaien, dat lukt nog met zijn momenten. Maar door plaatsgebrek in mijn buik is zitten niet echt meer een ideale houding. Ribben die eraan gaan, check. Maagzuur, dubbel check.

Maar het is de laatste keer en hoewel ik niet echt het zwangerschapstype ben dat geniet van al dat zwanger zijn, het is en blijft speciaal. Wetende dat je straks nieuw leven op de wereld zet… Dat moment is zo ontzettend bijzonder. Ik kijk er heel erg naar uit en ben dan wel met klaar met kinderen krijgen. Maar mijn hart zal altijd een beetje week worden bij het aanzien van zwangere buiken. Niet omdat ik persé zelf nog eens wil zwanger zijn of die schopjes wil voelen. Wel omdat het leven kostbaar is en een kind leven van onschatbare waarde is. Het is het mooiste wat er is en ben dan ook vooral ontzettend dankbaar dat ik de kans heb gekregen dit vier keer te doen.

Liever deze nacht dan volgende week pas, haha.

Zwanger zijn en genieten dat zijn woorden die bij mij dus niet echt samengaan. Maar dankbaarheid en warm worden van dat nieuwe leven, dat wel. En ik ben er klaar voor om het nog één keer te doen. De grootste angst en paniek is verdwenen. Al mag ik echt niet teveel nadenken over de bevalling, maar ik kan dat. Liever deze nacht dan volgende week pas, haha. En daarna heb ik het grote gezin waar ik altijd van gedroomd heb. Ik ben echt met mijn gat in de boter gevallen.