Een derde keer zwanger zijn? Het blijft bijzonder. Ook voor mijn omgeving is het dat, al blijkt dat vaak om geheel andere redenen te zijn. Zo zit iedereen op zwangerschap nummer 1 te wachten. Daarvoor kreeg ik continu de vraag wanneer er een kindje zou komen. Ook nummer 2 was een evidentie. Wederom kwamen daar continu vragen over. Na de geboorte van nummer 2 stopten de lastige vragen, want ja lastig zijn ze echt wel.
Alsof ons leven, als het al niet over was, nu helemaal voorbij is.
Met een nummer 3 lijkt niemand rekening te houden en dat was duidelijk te merken aan sommigen hun reactie. Ik kreeg ontzettend vaak de vraag of het geen ongelukje was. Want ja, zo kort na elkaar. Of als we dit gepland hadden?!? Sommigen hun gezicht zag ik lijkbleek wegtrekken om daarna met de opmerking af te komen: “Amaai, dat gaat druk worden.” Dat van dat druk worden is alvast hetgeen dat we het vaakst moeten aanhoren. Alsof ons leven, als het al niet over was, nu helemaal voorbij is. Sommigen spreken dan weer automatisch over kind nummer 4, want opgroeien in een oneven gezin? Dat doe je, je kind toch niet aan?!?
Maar, deze mama, kan iedereen altijd van een antwoord dienen. Dat het druk wordt, dat lijkt mij evident. Maar naar mijn gevoel niet in een mate dat mijn leven zoveel meer over zal zijn als het nu is. Niet dat ik zo naar mijn leven kijk, maar als ik dan toch in die termen moet spreken… En dat het zwaar wordt? Tjah, die pamperjaren duren niet voor eeuwig en altijd. Een mens kan daar dus echt bewust voor kiezen, haha. Daarna schelen onze kindjes echt niet veel van leeftijd en kunnen ze echte partners in crime worden. Ik kijk er nu al naar uit.
Mama van drie kinderen (of meer?), kregen jullie ook de gekste reacties? Moesten jullie ook afrekenen met verhalen alla een derde kind is slecht voor het milieu of je leven is over? Ik ben benieuwd!
Beste Liesellove, ik ben ook een mama van 3 iets grotere tieners: 17-15 en 11… ik vind het GEWELDIG en heb er helemaal geen spijt van… mijn hart wou nog wel een 4e, maar mijn man en mijn “redelijkheid” niet meer… en daar ben ik nu wel blij om…
Oneven is juist leuk: er is altijd een competitie een discussie… ik heb 1 dochter en 2 jongens die ongelooflijk goed overeen komen ook al schillen ze 4 jaar..
Iemand zij me onlangs: kinderen krijgen is als kaarsen aansteken: hetzelfde vuur en dezelfde energie verdeel je telkens wanneer je een nieuwe kaars aansteekt, maar die vlammetjes worden echt niet kleiner….
All the best en geniet, geniet echt van die leuke tijden want het gaat zeer snel voorbij. . Jouw ervaringen met ons delen geeft me het gevoel dat ik het allemaal nog eens herbeleef… zalig!
Mooi gezegd van die kaars… Moet ik onthouden :-) Dank je voor je lieve woorden!
Heel herkenbaar hoor! Ieder heeft natuurlijk in zijn hoofd het ideale aantal kindertjes in een gezin. Zo zit in mijn hoofd dat een enig kind zo alleen is … Een mening hebben mag dus, maar een mening opdringen is ronduit onbeleefd!
Wij zijn de gelukkig ouders van 3 kids op vier jaar tijd, de jongste kwam uiteindelijk 8 maanden later dan we wilden omdat we een kindje verloren tijdens de zwangerschap. We hebben er helemaal geen spijt van, maar het kan soms wel pittig zijn (en eerlijk dat gaat niet over na de pampers). Wat zo mooi is, ze lijken elkaar wel af te lossen om er even extra ‘zorgen’ over te hebben.
En wapen je misschien al tegen volgende opmerking: ‘We kwamen nu 3 keer op babybezoek, maar als er een vierde komt zal je ons niet meer zien’ … Zo gezegd om te lachen …
Echt?!? My god, mensen zijn echt erg….
En dat het pittig is dat is héél logisch maar dat is volgens mij in elk gezin wel zo. Ik heb daar geen schrik voor en wou vooral dat mensen niet steeds in de verf zetten dat ik een gek ben ;-)
Ik werd voor zot verklaard toen ik 4 jaar na mijn tweede zoon zwanger was. Mijn eerste 2 zonen, al 6 en 4 jaar, waren, elk na maanden platte rust , ong twee maanden te vroeg geboren. Het was allemaal goed gekomen dus had ik er het volste vertrouwen in. En de jongste werd na 8 maanden geboren, weliswaar ook na 2 maanden platte rust in het ziekenhuis. Ik had een zwangerschap nog nooit zo ver gedragen.
Mijn 3 zonen zijn nu 20, 24 en 26 jaar oud en komen heel goed overeen. Op feestjes trekken ze de aandacht omdat ze samen ongeloofelijk plezier kunnen maken.
Dus niets van aantrekken, het is jullie keuze en jullie gezin!
Ik kan het gelukkig wel relativeren en zie het idd bij veel grotere gezinnen terugkomen. Ik merk ook dat mensen, eens ze bekomen zijn, wel blij zijn hoor. Maar het is opvallend hé dat twee de standaard is en alles dat meer is, daar krijg je vragen en bedenkingen over. :-)
Eerst en vooral proficiat! Geniet ervan. Ze zijn zo snel groot. Na onze 2 dochters wilden we nog een derde. Dat lukte niet onmiddellijk en de dochters waren ondertussen uit de pampers … dus. We zouden het bij 2 houden. 8 jaar later en de zwangerschapswens is er opnieuw. Er volgt een miskraam. Mijn moeder daarover verteld en haar reactie was onmiddellijk: de pil vergeten? Echt niet leuk om horen. Mijn broer en zussen hadden maar 2 kinderen, waarom ik er dan meer moest hebben? (ik kom uit een gezin van vijf) . En ze was al oud en ze wilde haar kleinkind toch nog een tijdje kennen. Kort daarna was ik opnieuw zwanger van een zoon. Een heerlijke tijd en een zalige baby. Zo eentje om bij uit te bollen. Ik ben blij dat we voor 3 kinderen gekozen hebben. Het is leuk om zien dat het leeftijdsverschil er niet meer is en dat ze nu, als volwassenen,met zelf al kinderen, veel aan mekaar hebben. Je krijgt inderdaad allerlei opmerkingen. Negatieve en positieve. Maar laat ze maar denken. En NEE, je leven is niet voorbij. Het wordt alleen maar beter.
Van dat leven dat voorbij is heb ik echt geen schrik. Sommigen zeggen dat al als je aan één kind begint, maar mijn leven is voller en vooral waardevoller geworden. We konden ons aanpassen aan het leven met twee kinderen, dus aan eentje met drie, dat lukt zeker ook wel! En dat is wat ik hoop, dat de kids veel aan elkaar zullen hebben… heb je natuurlijk niet helemaal in de hand maar het lijkt me geweldig als het zo is! :-)
Ik lees geen dingen bij jou, die ik niet zelf heb mogen aanhoren, of zelf al eens (goedbedoeld) gezegd heb tegen iemand, noch lees ik een mening die onder de categorie ‘onbeleefd’ of ‘ronduit grof’ (die van het het babybezoek van hierboven, daarentegen) zou kunnen vallen … Wellicht wordt jouw mening ook wel eens als ‘onbeleefd’ of ‘ongevraagd’ ervaren en heb je er zelf geen erg in … en believe me, de pamperjaren waren hier absoluut NIET de drukste, achteraf bekeken (damn, ongevraagde mening) … maar dit is van toepassing op mijn gezin en helemaal geen extrapolatie naar alle gezinnen met drie kinderen :-D
Geniet ervan!
Rustiger gaat het nu wel nooit meer worden. ;-)
Klopt :-) maar dat is natuurlijk al sinds kind 1 zo en ik vind dat eigenlijk heerlijk, meestal toch haha
Ik krijg met vier kinderen altijd de vraag of ze allemaal van dezelfde vader zijn?? Het is druk maar zeer gezellig. Onze kinderen 6-8-10-12 komen allemaal goed overeen en kunnen heel,goed samen spelen waardoor het hier ook weer heel,relaxed kan zijn.
Geniet van je zwangerschap je doet het toch nooit voor iedereen goed !
oh god, dat is echt wel erg zeg… mensen durven nogal
OOOh ,het is al lang geleden,de oudste is 36 de jongste 25 ,maar ik hoor het nog …
tja jullie wilden zeker een meisje ?(de 2 oudste zijn jongens …)
Ist voor t kindergeld ? dan doen jullie nog eentje ,zekers?
nooit gedacht dat jullie zo alternatief waren ….en voor een groot gezin gingen …???
tja je had het vast niet meer verwacht ,dat het nog kon …(ik was 29???)
tja van de eerste heb je nooit genoten ,he? (ja ik was jong ,heel jong ,maar ik heb ongelooflijk van hem genoten,je ziet op die leeftijd nog geen draken en spoken ,he!)
En ga je nu stoppen met werken ?
ik werkte van thuis uit ,huisbewaarder,en ik was toen al onthaalouder ,al noemde het toen nog niet zo ..;
druk ,ja het was pittig,twee jongens ,12 en 7 en een baby ,man die hard werkte en vele uren ,iemand moet er voor betalen ,he ?
Verre vakanties zat er financieel niet in ,maar ze deden de sport die ze graag deden ,bmx rijden en base-ball,zagen zo ook een groot stuk van de Benelux,heb ze nooit horen klagen ….
maar nu zijn ze volwassen ,en ze weten dat je niets gratis krijgt ,alle drie zelfstandig en als ik de verhalen hoor ,er toch vrij goed doorgekomen ,zenne !
geniet van je zwangerschap en lach is in je vuistje met het commentaar …x
dat het soms heel pittig zal zijn klinkt mij bijzonder logisch maar als ik je verhaal hoor en hoe ze met elkaar omgaan, love it!
Er is toch niks leuker dan je kinderen samen zien spelen en opgroeien. Naar mijn mening is het een rijkdom voor de kinderen. Dus eentje meer of minder moet toch wel kunnen. Mensen geven al te graag hun ongezoute mening. Maar jij beslist nog altijd over je eigen leven.
Ik ben zelfs stiekem jaloers. Ik heb 2 kindjes (meisje en jongen) en die kriebels zitten daar nog steeds. Maar mijn man krijg ik niet meer overtuigd.
Hai,
Hier drie meisjes van 9, 8 en 6 , geweldig!
Wat dacht je van de opmerking: wat jammer dat het weer een meisje is, een derde had je liever een jongen gezien. Belachelijk!
En ja soms is het wel eens druk, en ze maken wel eens ruzie (vaak zelfs), en ja ook beeeeergen was. Maar met twee hadden we het wsch net zo druk gevonden ;). Maar ze kunnen het zo vaak goed met elkaar vinden, ze zorgen lief voor elkaar, de twee groten hebben de grootste pret om hun jongste zusje, de jongste vindt het cool om twee grote zussen te hebben. Op vakanties of in het weekend is er altijd iemand om te spelen, ook als er een bijeen vriendinnetje is. Nu ze allemaal sporten, is het wel eens puzzelen met de tijd en de contrubutie is nu ook keer drie, maar dat is werkelijk het enige nadeel dat ik kan bedenken. Ik geniet van een volle tafel als de kids uit school zijn, als ze allemaal vriendjes meenemen is het soms net een kinderfeestje!
dat van die activiteiten en was had ik ook al bedacht :-) maar als een moederhart iets wil… ;-)
Proficiat met de komst van jullie derde kindje! Ik heb gewoon héél veel bewondering ; ))
Ik ben zelf mama van een zoontje van bijna 4 (die vaak voor 3 telt). Iedereen moet voor zichzelf beslissen waar je je goed bij voelt. Ik persoonlijk hou het maar bij ééntje (de eerste 6 maanden door gebracht op de zetel, omdat meneertje liever overdag sliep) en nu ben ik al super blij als ik tot 7u s’morgens kan slapen, wat als uitslapen beschouwd kan worden. Hij is ook super actief en tatert een hele dag door.Het leuke eraan is dat het bij jullie altijd een gezellige boel is! Ik hoor ook zeggen dat de 2 kindjes een grotere aanpassing is dan de stap naar 3, maar daar kan ik dus niets van zeggen!
Klinkt inderdaad als heel erg zwaar, respect voor je keuze ook hoor :-) ik wil er drie maar kan net zo goed volgen dat iemand maar voor eentje kiest of zelfs helemaal geen kinderen!
ik ben zelf mama van een dochter (net 6) en een tweeling (jongen-meisje) van 3,5 jaar oud. Toen ik net zwanger was van een tweeling kregen we vooral veel meewarige blikken. ‘Jij liever dan ik’ hoorde ik ook wel vaak. De tweeling was ook voor ons onverwacht, maar de meewarige blikken en commentaren waren niet echt bevorderlijk. Ondertussen zijn de baby en peuterjaren achter ons. Het was zwaar, maar je weet dat je erdoor moet en dat het voorbij gaat. Intussen is het bij ons (gezellig) druk. Ik ben het met sommige anderen eens dat die pamperjaren niet de lastigste zijn. Ja, die vragen fysiek veel, maar ze gaan voorbij. Daarna komt een ander soort drukte, die volgens mij wel een beetje langer zal aanhouden. Maar ik zou het zo opnieuw doen. Ik ben nog heel erg dikwijls blij dat nummer 2 en 3 samen kwamen, omdat ik niet weet of ik anders aan een derde zou zijn begonnen (we werken beiden erg veel). Maar nu zou ik het me echt niet anders willen wensen…
Ik vind dat raar dat mensen dat echt hardop vragen, of het een ongelukje was. Dat iedereen er het zijne van denkt, is maar menselijk. Maar laat de mensen toch allemaal eens hun eigen leven leiden! Ik kan daar echt kregelig van worden. Al willen jullie 10 kinderen, niemand hoeft zich daar toch mee te moeien!
Pas op, wij stoppen ook bij 2 want ik zie 3 gewoon niet zitten en ik denk ook altijd bij mensen met 3 kinderen of meer “amai, ge moet er goesting in hebben!” :-D Maar dat is puur vanuit mijn leefwereld, dat is toch voor iedereen anders hé.
Wij kiezen dus bewust voor 2 en geloof het of niet, nu Ellie 1 jaar gepasseerd is, begint iedereen te vragen: “En, een derde? Nog gaan voor een jongen?” (Want ja, zo jammer, wij hebben er 2 van hetzelfde geslacht, boehoehoe. Wenen! Reden genoeg om voor een derde te gaan, zo blijkt! Pffff.) Dus als het een troost mag zijn, omgekeerd is het niet anders hoor. Ik voel mij soms ook raar bekeken, dat wij NIET voor een derde gaan, want grote gezinnen is toch weer hip?
Wat je ook doet en waar je ook voor kiest, vragen komen er altijd. Ik laat het gewoon over mij gaan en geniet van onze 2 meisjes. Binnen een paar jaar stoppen die vragen en opmerkingen wel ;-)
Trek het je allemaal niet te veel aan en geniet er maar van!
oh maar genieten doe ik zeker ;-)
Heel herkenbaar wat je schrijft! Hier zijn alvast de pro’s van een derde keer zwanger zijn: http://www.leukewereld.be/wp/2016/09/een-derde-keer-zwanger-de-pros/
Hier ook 4 bengels (4,5 jaar, 2 van 2,5 jaar en 1 van 6 maand). Pittig? Ja. Gepland? Neen, die n°4 toch niet :-) Maar ik zie ze zooooo graag. Uiteraard vloek ik veel, want ze zijn allemaal op zo’n geweldig vermoeiende leeftijd. Maar mijn hart smelt als ze samen spelen, het opnemen voor elkaar, elkaar helpen en zoveel meer.
Ik kom uit een gezin van 12 kinderen. ik vond dit heel leuk. ja, soms ruzie , maar ook wel altijd iets te doen. Ook nu als volwassene kijk ik terug op een gezellige drukte. En ik heb er nu zelf 2, ik wil er nog minstens 1, mss 2 :) ik vind je helemaal niet gek, juist vanzelfsprekend dat je er meer dan 2 wil :) kindjes zijn leuk! en als ze volwassen zijn, zie ik het ook als leuk, gezellig, interessant om je kinderen zelf hun leven te zien uitbouwen,! maar daar ben ik nog niet. Nu zijn ze nog 4 en 2 en dus hopelijk binnenkort er nog eentje bij.. (Leen)
Ik zou alleen maar willen zeggen: “Een dikke proficiat met je 3e zwangerschap!”. Zelf mama van 4 en daar soms heel moe, maar ook heel blij, supercontent, fier, slap van het lachen, overstromend van liefde, een tevreden mens door…
Ach tja ook ik heb ze laten praten. 3 kinderen is heerlijk! Jullie willen zeker een meisje (we hadden 2 knullen en nee ik was heilig ervan overtuigd dat ik een jongens mama was), oh dat is de goden verzoeken deze komt zeker te vroeg (onze 2de met 31 weken ww en dus lang in ziekenhuis gelegen met wwremm ers uiteindelijk precies op 37 wkn geboren en ja dan denk je nog wel eens extra na of je en 3de aandurft, maar dat diepe verlangen, je gezin nog niet compleet voelen, je kent het vast. Dus wij durfden de stap aan ) …. nu alweer? (Zit 4.5jr tussen oudste en jongste) en nog van dat soort uitspraken. Ik heb ze naast me neer gelegd. .. en ja nr 3 is een meiske (wat heb ik moeten wennen en nog steeds soms ?) en ja gecompliceerde bevalling met een revalidatie traject van ruim 2 jaar…. maar een gezond kindje en een compleet gelukkig en gezellig gezin!
Ach en van 2 naar 3 is niet veel drukker hoor. Het is gewoon een kwestie van duidelijke afspraken en alles zelf goed op een rijtje hebben. Je bent soms gewoon een manager ;).
Geniet van het groeiende nieuwe leven in je, het blijft bijzonder. .ook een 3de keer! En zo leuk de reactie van de oudste 2…. ik droom nog even terug.
Hier ook drie kindjes op 4 jaar tijd en ja ik kreeg de vraag of ik wel wist dat anticonceptie bestond en dat eigenlijk ook niet zo duur is. Of al lachend werd er gezegd: jij zou blijven kweken (want niet helemaal waar is, maar 4 zou ik helemaal zien zitten)
En dan lach ik eens vol medelijden terug
Ik vind nogal altijd de stap van geen naar één kind het grootste, meest intense wat er mij overkomen is. En ja hoe meer kinderen, hoe meer geregel. en ja als ze alledrie tegelijkertijd wenen, roepen, stampen en tieren moet ik mijne innerlijke Boedha al eens opzoeken, en toch zou ik het niet anders willen.
Ik heb zelfs twee broers (eentje die amper 14 maanden ouder is en eentje van 3.5 jaar jonger) en heb dat altijd fantastisch gevonden. Zelfs nu we allemaal twintigers zijn en over het hele land wonen, zijn we nog altijd zes handen op één buik.
Bij ons ligt de situatie nog net iets anders. Met mijn ex heb ik al twee kinderen van zes en acht. Ik ben ondertussen bijna twee jaar samen met de grote liefde van mijn leven en over enkele weken verwachten we een babymeisje. Voor ons allemaal heel logisch, maar wat ben ik geschrokken van al die opmerkingen! Ik zou zelf nooit durven vragen of een kindje een ongelukje was, maar die vraag is echt al ontelbare keren gepasseerd. Ook vinden blijkbaar veel mensen dat we er snel aan begonnen zijn. Euh, ik ben er 34, we moeten echt geen jaren meer wachten hoor! Broer en zus zijn gelukkig super enthousiast, we zullen moeten opletten dat kleine uk niet te veel verwend wordt ;)