De ‘Tinny Dress’, het patroon dat hier nooit licht te bestoffen, werd net voor onze vakantie nog eens boven gehaald. Dat blauw gestreept stofje lag namelijk te lonken in mijn kast. Het schreeuwde: ‘Tiiiinnnnnyyyyyy’. En wanneer ik dergelijke schreeuw hoor, moet ik er gewoon aan beginnen. Die schreeuw komt trouwens steeds vaker terug. Ondanks de soms heel erg moeilijke momenten hier thuis en de vermoeidheid, komt mijn goesting om te naaien terug. Het is denk ik het enige waar ik mijn denken echt mee kan uitschakelen. Naaien, mijn yoga!  De avond voor we richting Parijs vertrokken zat ik dus , i.p.v. onze reis voor te bereiden, te naaien. 

U weet het ondertussen wel al: 4 jaar, rimpelrok, weinig extraatjes. Dat is hoe ik Tinny het liefste maak en het liefste zie. De stof spreekt en dat is alles wat ik nodig heb om super tevreden en ontspannen te zijn. Dat ik dit patroon ondertussen met mijn ogen dicht naai, zorgt helemaal voor complete ontspanning. En omdat ik er zo een deugd van had, besliste ik die avond trouwens mijn naaimachine naar Parijs mee te nemen. Dat de naai-vibe helemaal terug is, zoveel is zeker. (Check mijn Instagram maar eens voor meer.) 

Naaien, Tinny Dress, streepjes… dat maakt mij gelukkig. Meer moet het echt niet zijn.

Foto’s werden logischerwijs genomen in Parijs, op dezelfde locatie als Feliz. Axelle ziet er een beetje moe uit. Ze sliep daar namelijk niet bijzonder veel. Met broer op één kamer slapen was echt geen goed idee. En voor zij die zitten wachten over een verslag van onze reis. Het komt eraan, alleen nog even geduld.