Even geen foto’s, geen naaisels, geen washi tape of andere creatieve zaken. Stilaan begin ik een zeker ritme terug te vinden, samen met kleine Axelle, maar het is even anders geweest. Zoals ik vorige week al meldde, werd bij Axelle verborgen reflux vastgesteld. Op enkele dagen tijd zag ik mijn lief, klein wezentje veranderen naar iets dat helemaal in de ban was van die reflux. Amper eten, veel huilen, weinig slapen. 
Op aanraden van o.a. mijn zus maakte ik afgelopen zaterdag een afspraak bij de osteopaat. Blijkbaar zijn er velen door hen geholpen, waaronder ooit ook mijn zus! 
Maandagavond was het zo ver. Gespannen trok ik richting Machelen a/d Leie, waar ik verwacht werd bij Eddy Lippens. Ik wist helemaal niet wat er zou gebeuren en eerlijk… ik had er niet helemaal vertrouwen in. Argwanend stapte ik dus de praktijk binnen. 
Wat me daar overviel, kan ik moeilijk beschrijven. De man leek Axelle al te kennen, zonder haar ooit te hebben ontmoet. Veel van het gedrag dat ze de laatste tijd vertoont, beschreef hij. Verder stelde hij ook zeer gerichte vragen. Door zijn vragen begon er ook een belletje bij mij rinkelen. Het belletje van “de appel valt niet ver van de boom.” 
Misschien hoorden jullie al van het kiss-syndroom maar toen ik er alles over te weten kwam, merkte ik dat Axelle perfect in dat plaatje past en ik er eigenlijk ook in pas. Het is met mij goed gekomen, dus ik maak me geen zorgen, maar bij Axelle kunnen we er misschien voor zorgen dat ze net iets minder probleemkes heeft! Er is een familiale predispositie en daarnaast zijn er vier mogelijke oorzaken van kiss die ik kan afvinken: zeer snelle bevalling, prenataal trauma, medicatiegebruik en bekkeninstabiliteit.  
Eddy Lippens wist mij te vertellen dat mevrouwtje al zeer sterk ontwikkelde spieren heeft, en het meestal die kinderen zijn die nooit tot kruipen komen. (Check: mama heeft nooit gekropen.) Hij onderzocht haar grondig en toonde mij dan waar het probleem zat. Er zit een spanning aan haar linker nekspier. Mevrouwtje werkte ook tegen toen hij haar hoofdje wilde draaien, terwijl ze bij alle andere bewegingen vlot meewerkte. 
Aan de hand van een krachtige maar korte impuls op de spier, wordt de spier gemanipuleerd en dit zou moeten helpen. Voor zo ver ik het nog weet (want ik was behoorlijk mijn melk kwijt wegens alle info en wegens zware vermoeidheid) loopt de zenuw die naar de maagklep loopt ook langs deze spanning of naar die spier. En dat zorgt ervoor dat bij Axelle de klep niet goed afsluit. De stoelgangproblemen zijn trouwens ook gekoppeld aan dit alles. Door een nog niet goed ontwikkelde darmflora en al het zuur dat uiteindelijk in de darmen terecht komt, krijg je winderigheid, krampen, constipatie… 
Opmerking: deze kinderen krijgen ook snel een voorkeurshouding voor rechts (Check Axelle) maar het is de rechtse kant die de klep ook open trekt… bijgevolg nog meer last! 
Ik kreeg na de manipulatie nog heel wat tips van deze bijzondere man mee: o.a. bij flesvoeding rechtop drinken, na het drinken over de schouder leggen en druk zetten met je eigen schouder tegen het maagje en één magische tip: buikligging. De klep sluit sneller in buikligging. Daarnaast zijn linkerzijligging en rugligging ook goed. Rechter zijligging niet wegens het sneller open gaan van de klep. 
De buikligging werd de volgende dag onmiddellijk uitgetest. (Opmerking: je doet dit enkel als je bij je kindje aanwezig bent!) En de buikligging… ja, die doet wonderen… Axelle slaapt terug rustig, schiet niet voortdurend wakker en is niet constant met de armpjes en beentjes aan het wikkelen… 
Opmerking: voor de behandeling begon Axelle altijd te wenen in buikligging… nu geeft het haar rust…  
Eddy Lippens waarschuwde mij: de komende week zouden de klachten toenemen en inderdaad diezelfde avond nog was het prijs! Maar hij zei me ook dat ik na een week duidelijk verandering moet merken. Dankzij de buikligging is er alvast vooruitgang… 
Mensen met deze problemen moeten dus misschien zich maar eens gaan verdiepen in deze materie en langs gaan bij een osteopaat die daar serieus mee bezig is. Wat ik trouwens belangrijk vind en mij ook nog meer vertrouwen gaf is dat hij de consultaties tot een minimum beperkt, want voor je kleintje heb je centjes over maar het is fijn te merken dat het geen geldklopperij is! 
Mijn leven als mama met een refluxkindje gaat dus verder en gelukkig nemen de horror – momenten af i.p.v. toe! :-)
Liefs,
Lies! 

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

16 reacties

  1. Inderdaad spannend als je daar de 1ste keer naar toe gaat! Ook wij hebben een goede ervaring achter de rug toen ons zoontje nog maar 3 maanden oud was! veel beterschap voor Axelle alvast!

  2. Na een vreselijke bevalling ben ik heel wat keren bij de osteopaat langsgeweest – en nog een hele reeks anderen – om mijn sterrekijkertje in orde te krijgen… ik kan het alleen maar aanraden. Wat geduld en alles komt in orde met je kleine meid!

  3. Ik ben met beide dochters naar de osteopaat geweest. De eerste keer was ik ook heel wantrouwig. Maar dochter twee was nog heel klein toen ik weer bij hem aanklopte. Ik merkte dat mijn meisjes allebei veel rustiger werden na een tijdje. Hopelijk is dat bij jullie ook het geval. Wat ons nog afgeraden werd: de maxicosi, wegens een heel slechte houding. Mijn meisjes zaten daar alleen maar in als ze met de auto meemoesten.

  4. En merk je al verbetering ondertussen?

    Hier ook 2 refluxkindjes gehad, bij de eerste nog nooit gehoord van een osteo voor reflux en dat heeft toch zo'n 8 maanden (waarvan 4 heel zwaar) geduurd voordat het beter was.
    Bij de 2de naar een osteo geweest en dat hielp idd heel goed.

  5. Het duurt een week voor we verbetering kunnen merken zei de osteopaat dus durf ik er nog niet aan te denken ;) ze leek ook weer regendagen te hebben, wou gisteren alleen nog maar eten dus maakte het er niet makkelijker op want darmproblemen en reflux leken nog erger! Vandaag gelukkig beter dag :)

  6. hoi,
    Mijn kleinzoon heeft ook veel last van Refux gehad, gehad zeg ik want het is nu veel beter en de kleine is nu ook een stuk rustiger en contenter.
    Het blijkt dat de oorzaak van reflux ook te maken heeft met het feit dat het kindje heel gevoelig is voor de emoties van de mama (die is er tenslotte het meest bij betrokken)
    Nu is mijn dochter bij een vrouw geweest, en die heeft ervoor gezorgd dat de emoties verminderen en dus nu ook de reflux heeft verminderd.
    Ik heb hier de website zodat je de nodige details kan lezen. http://denauw.webs.com/reflux

    Veel succes

  7. Hoi Lies,
    Wat goed dat je hier achter bent gekomen en de klachten al wat beterden. Ik ben benieuwd hoe het nu met je kindje gaat.

    Ik ga zelf ook naar Eddy Lippens, maar dan voor mijzelf. :)
    Ik kan niet uitdrukken wat die man voor mij heeft betekend, maar zal het kort proberen omschrijven:
    Ik was dus ook een KISS-baby, maar daar was mijn moeder nooit achter gekomen tot enkele jaren terug.
    Ik had al jaren last van pijnen in spieren en gewrichten en dat verergerde zodanig dat ik op een gegeven moment bedlegerig was voor 6 maanden. Dokters wisten niet waar het van kwam, maar ik kon alleen nog maar uitkijken naar in de rolstoel geraken. En de pijn die ik voelde kregen ze maar niet verdoofd. Het was verschrikkelijk. Vaak kon ik nog niet zelfstandig drinken omdat ik niet mijn eigen beker kon heffen.
    Maar mijn moeder is bij Eddy uitgekomen en drie dagen na de eerste behandeling waren mijn klachten voor 70% beter!
    En nu, jaren later sport ik en kan ik vanalles wat ik nooit had gedacht dat ik nog ooit zou kunnen!
    Ik moet wel blijven gaan, elke 4 maanden. Maar als dat alles is…
    Als we erachter waren gekomen voordat ik 7 jaar was, dan was er nog kans op volledig herstel, maar ik ben alvast tevreden met mijn leven weer terug te hebben!

    Daarom ben ik ook heel blij voor jouw dochter, je hebt haar enorm veel mogelijk leed bespaard met er zo vroeg bij te zijn. Ik ben heel benieuwd hoe het nu met haar gaat!

    Groetjes Sarina