Gisteren werd alles anders. Uitspreken wat er met me aan de hand is, was moeilijk. De slaap kon ik niet vatten en de hele nacht heb ik gehuild om alle berichtjes die me gestuurd werden. Ik ben niet klaar met lezen, ik houd de rest voor de moeilijke momenten, want die komen er allicht nog vaak. Met een klein hartje zal ik morgen de deuren van Maria Middelaeres binnen stappen. Ik weet niet als ik het droog zal houden en als ik überhaupt iets zal onthouden van wat er gezegd wordt. Het enige wat ik nu wil is dat de onderzoeksmolen in gang wordt gezet om erna te weten wat er nu precies woekert in mijn lichaam.
De schrik dat het een specialle’ke gaat zijn of toch nog erger dan het beste van het slechtste is groot, maar ik probeer positief te blijven. De wils- en vechtkracht om met dit dingetje in mijn leven om te gaan is groot. Ik vind het niet eerlijk, dat wel, maar mij krijgen ze zo snel niet klein. Weten dat al mijn vreselijke gevoelens over het moederschap onterecht zijn doet op een manier ook deugd. Het is een verlichting te weten dat het niet het moeder zijn is die me zwaar valt. Hoe gek dat ook moge klinken.
Dus vanaf nu wordt het een Liesellove 2.0.
Maar hoe moet het nu verder? Ik ben ziek, er is iets met me aan de hand maar ik wil niet gewoon ziek zijn. Ik weiger enkel dat te zijn in de komende maanden, en misschien wel jaren. Ik ben meer. Het besef dat ik tijd moet nemen om voor mijn lichaam te zorgen is er zeker en vast. Het dwingt me gas terug te nemen en stil te staan bij het leven. Weeral stilstaan bij het leven, alsof ik dat al niet genoeg doe. Maar net door dit besef ik dat de keuzes die ik gemaakt heb in het verleden of nog aan het nemen was, wel de dingen zijn waar ik 100% achter sta. Een leven dat niet moet voldoen aan de typische maatstaven van onze ratrace-maatschappij.
Ik ga dus op zoek naar hoe ik dit een plaats kan geven. Veel zal afhangen van wat er nu exact aan de hand is en welke behandeling nodig zal zijn. Als ik me echt crapperdecrap voel dan zal er misschien niet veel anders op zitten dan enkel te rusten. Maar ik wil mijn dromen niet opgeven en ik wil ze ook niet uitstellen. Dus vanaf nu wordt het een Liesellove 2.0. Eentje die eerlijk en open zal zijn over deze k*tziekte maar ook eentje die daarnaast moeder blijft, gepassioneerd reizigsters en ondernemer. Hoe we dat allemaal gaan combineren, dat maakt niet uit.
Morgen is dan ook mijn eerste vraag: blijf ik voor altijd ziek?
Voor de eerste keer in mijn leven ga ik er mij geen bal van aantrekken wat een ander zal denken. Ik zal doen wat goed is voor mij en mijn gezin. Dat is wat ik wil en dat is wat er nu enkel nog toe doet. Nu is het vooral (bang) afwachten, leven in onzekerheid en kijken hoe alles praktisch kan geregeld worden. Zelfstandig worden en dan net ziek vallen is niet echt de ideale combinatie, laat mij u dat verzekeren. Maar vooral, ik moet en zal een manier vinden om hiermee om te gaan. Voor die vier kleine koters hier. Zij zijn mijn drijfveer: gisteren, vandaag en morgen!
Uitgehuild ben ik nog niet, laat staan dat ik vol moed ben. Het wachten is vreselijk. Uren duren dagen. Elk soortgelijk verhaal geeft me moed en anderzijds bezorgt het me zoveel angst. Morgen is dan ook mijn eerste vraag: blijf ik voor altijd ziek?
Ik ben ziek maar ik ben niet alleen maar ziek.
💜💜💜💜
Veel courage morgen! Weet dat morgen in gedachten honderden mama’s mee met jou in de wachtzaal zitten. Hoop dat al die positieve (virtuele) vibes je kracht geven om één van de moeilijkste gesprekken ooit aan te gaan!
Hoe is het mogelijk… Vandaag heb ik meermaals met jou in mijn gedachten gezeten. Sterkte voor morgen, overmorgen en alle dagen daarna!
Groetjes Sofie
Wat schrijf je ook dit weer zo ‘schoon’. Beklijvend. Echt.
Ik duim mee voor jou. Moet goed komen.
Onmiddelijk kippenvel. Laat deze ziekte je niet klein krijgen en blijf genieten van alles, zoals je al altijd doet! Iedereen duimt met je mee! 1000x geluk stuur ik jou richting uit..
You can do this! 🍀
Sprakeloos …
Heel veel sterkte gewenst!!
Groet, Ilse
Je gaat dat ongetwijfeld ook rocken op je eigen-wijze manier. Het zal een iets andere reis worden dan gepland, maar ook 1 waaruit op een duistere manier dan toch te leren valt. Ik denk aan je..
Veel sterkte, duimen voor goed nieuws
Heel veel sterkte🍀
You can do it meid. Het is absoluut niet eerlijk. Maar het is wat het is en je moet er idd door. Voor jezelf , de kids, je man… Je hebt veel steun gelukkig. Maar idd, jij bent meer dan de ziekte alleen. Ik heb het er net over gehad ook met een hele goede vriendin die net gestart is met chemo (borstkanker): nu is het even allemaal in teken van de ‘ziekte’, maar stilaan ‘vergeten’ mensen dat stukje ook en is het gewoon terug Lies. Ik denk dat het normaal is dat zowel jij als de mensen om je heen even allemaal perplex staan. Het komt goed, het komt goed. Je hebt veel steun en ik wens je veel moed toe!
Ook ik zit dit te lezen en blijf sprakeloos. Veel sterkte, vandaag en in je hele strijd.
Zoveel aan jou gedacht sinds ik het vernam! En ik zal even hard duimen voor vandaag. Xxx
Veel moed, vandaag! Ik duim voor een einde aan de onzekerheid en voor antwoorden: veel en duidelijk, zodat jullie weten waar jullie aan toe zijn. Ook heel veel moed voor je man want als “partner van” is de angst en het verdriet meestal even groot maar je verdwijnt wat op de achtergrond.
Onwezenlijk gewoon. Veel moed en sterke in deze moeilijke en onzekere periode 😘😘
Veel sterkte en moed vandaag bij de dokter. Ik hoop mee met je. Knuffel x
Sinds ik het las al vaak aan jullie gedacht. Sterkte vandaag en geel veel mensen duimen vandaag mee!
Lieve lieve allerliefste Lies,
Elke minuut, dag en nacht, denk ik aan jou, aan jullie. Ik weet heel goed dat je een vechter bent en dat je omringd bent door hele lieve mensen die samen met jou deze weg zullen bewandelen. En ik denk ook aan hen en ik zou niet graag in jouw schoenen staan maar ook niet in hun schoenen.
Daarom dit: Lies, je kent me. Als we ook maar iets kunnen doen, durf het dan aub te vragen. Ik sta aan de zijlijn te supporteren en zal er zijn voor jou, voor jullie. Beloofd.
Heel veel succes op deze moeilijke weg!
Mijn gedachten zijn bij jou.
Dikke zoen x
Ik ken je niet persoonlijk, maar ik volg je al een tijdje. Ook ik ben een mama van 4 kinderen… en… geloof het of niet, ze hebben bijna dezelfde namen: Alix, Baptiste, Céleste en Justine. Ongelooflijk wat jullie nu meemaken… maar, weet dat je als mama van 4 al heel wat power hebt nodig gehad… ook nu zal je die power hebben om dit te overwinnen! Yess, you can!
Superveel sterkte!
Stilte overvalt me… Maar je/ jullie bent/zijn inderdaad veel meer dan die k*tziekte. Veel moed en laat het maar stromen als het moet!
Ik kan je niet uit mijn hoofd zetten! Een vrouw met het hart op de juiste plaats, iemand die voor alles en iedereen goed wil doen, een liefdevolle mama. Een vrouw waar ik naar opkijk! Wat doe je het allemaal goed. Je bent krachtig! En laat het nu juist die kracht zijn die je zal helpen om dit alles boven te komen. Je gaat er geraken! Samen met je top gezin. Neem in tussentijd voldoende tijd voor elkaar. De mensen die er echt toe doen. Xxx sterkte.
Ik heb dit met tranen in mijn ogen zitten lezen. Weet niet wat ik moet zeggen, sprakeloos. Ik ken je niet persoonlijk maar het toch voelt het alsof ik jou als collega mamavanvier een beetje ken, heb veel aan je gedacht. Wens jou en je mooie gezin heel heel heel veel sterkte, liefde en kracht toe de komende periode.
Er zijn zoveel oneerlijkheden in dit leven maar de kunst is eroverheen te surfen, niet? Als dat kan. Als je de tijd en de kracht krijgt. En heel veel liefde. Ik wens het jou en je gezin van harte. Die 2.0 wordt dan misschien de mooiste versie ooit.