vloek
Vandaag was het voor mij een lesdag, een praktijkles dan nog wel. Ik keek daar naar uit. Want uiteindelijk ga ik niet terug naar school om echt met mijn neus in de boeken te zitten ofzo. Neen, ik wil dingen creëren. Dus met enig enthousiasme trok ik richting school. Al had ik gisteren wel last van een migraine-aanval en moest ik daar vandaag nog van bekomen. 

Laten we niet rond de pot draaien, de lesgevers (Nederlanders) waren zelf erg enthousiast en deden hun uiterste best om niet binnen het traditionele kader van les geven te blijven. Alleen merkte ik bij mezelf regelmatig een interne vloek, soms zelfs luidop gemopper. Er werd veel aandacht besteed aan out of the box denken. En ja wat laten lesgevers je dan al eens doen? Juist ja, van die drama-spelletje waarin je moet doen alsof je iemand tegen komt alsof je die al jaren kent. Of sterren tekenen, eindeloos veel keren opnieuw, dat ook. Uiteindelijk kwam dit alles wel tot iets en stapte ik uiteindelijk naar huis met mijn eerste project. Eentje die nog vele beter kan worden. Maar toch. I did it.

Doorheen de dag betrapte ik me trouwens nog meer op intern, en vooral, extern gevloek. Ik botste bijna met een fietser die zich niet aan de verkeersregels hield en reageerde ‘nogal’ boos. Ok, dat ik me te pletter schrok speelt natuurlijk ook mee. Thuis was het echter niet anders. Een inwendige vloek omdat er deze avond bijzonder veel leven in de brouwerij was en mijn hoofd nog altijd niet helemaal meewil. Nog ene omdat ik graag foto’s wou nemen maar de tijd mij weeral inhaalde. En uiteindelijk eentje luidop omdat de vaatwasser een maat gekrompen blijkt te zijn. Waarom kan niet al mijn vaat in dat ding? Nog een afwas doen kon er echt niet meer bij. Een blog schrijven natuurlijk wel, haha.

En plots moest ik wel nadenken over al dat gevloek en gemopper. De laatste weken lijken me soms te transformeren in een vloek-monster. Intern meestal wel, maar ja, ik flap het er ook al eens uit. Ik besef dat vermoeidheid daarin allicht een enorm rol speelt. Want wie zich dit herinnert, ik slaap nog steeds niet meer. Ondank al jullie tips.

Dit gezegd zijnde, ik moet er misschien maar iets aan gaan doen. Aan dat slapen en aan dat inwendig mopperkonijn. Voor mijn kinderen dat mopperen van mij overnemen. Want had je al gemerkt dat kinderen werkelijk alles van je overnemen?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

10 reacties

  1. Kan je dat leren? Slapen? Ik slap al bijna 2 jaar amper of niet. En als zoonlief dan al eens slaapt lig ik klaarwakker. Van dat tekort aan slaap ga ik eten met als gevolg verdikken… en daar lig ik dan weer wakker van?

  2. het is al gezegd op je vorige post: ik denk dat het kan helpen om een uur voor het tijdstip waarop je wil gaan slapen, even ‘niets’ te doen, dus lezen of tv kijken. Dan is je hoofd leger als je gaat slapen. Dat én op tijd in bed kruipen natuurlijk :-)

  3. oh ja, herkenbaar!! zelfs mn kleinzoon van 2, betrap ik soms op een ‘toeme’….is mijn schuld…als t wat tegen gaat door slaapgebrek of mn dag niet…hebben zelfs oma s nog ;-)

  4. Ik denk dat iedereen dat wel heeft. Anders blijf je gewoon mentaal niet gezond als het niet af en toe eruit komt. Ik doe heel soms stiekem in de spiegel de schreeuw van Munch na, en soms ook niet zo stiekem om mijn WTF uit te drukken. Lies, ik lees je blog niet veel, maar las nu je verhaal over school. Ik vind jou een dappere, ondernemende en straffe madam met 3 kindjes. Migraine, slaaptekort, piekeren, Bring it on. Jij kan het wel aan.