voornemens 2019We zijn al enkele dagen 2019. De meesten zijn allicht al gewoon aan het nieuwe jaar, voor de anderen begint het morgen pas terug echt. Vakantie voorbij, terug werken geblazen, kinderen naar school. Ik moet toegeven, met schrik kijk ik naar die dag. Het voelt voor mij alsof ik op die dag ook met iets moet starten. Dat ik al die tijd maar gewoon een beetje kon doen en nu mij serieus moet beginnen organiseren.

Niemand legt mij die druk op hoor. Ik heb nog enkele maanden voor ik effectief echt aan de slag moet. Manlief begrijpt compleet dat er iemand voor die vier hummeltjes moet zorgen en dat dat eigenlijk al een job op zichzelf is. Maar mijn hoofd he… dat is voor eeuwig en altijd de spelbreker. Ik leg mezelf een druk op. And I hate it. Nu, jezelf zomaar veranderen, dat gaat niet. Gaan we ook niet proberen. Ik ben het ondertussen al gewoon dat het in mijn hoofd nooit stopt. Op geen enkel vlak. Maar om het mezelf niet nog moeilijker te maken heb ik beslist dit jaar geen specifieke voornemens aan dit jaar te koppelen.

In mijn hoofd heb ik tientallen voornemens, daar moet je niet aan twijfelen. Maar ik wil ze deze keer niet persé concreet uitspreken. Alsof er een doel gehaald moet worden. Wetende dat je allicht toch niet in alles kan slagen. En niet slagen maakt me triest, onzeker en verward. Dus we doen het niet. Ok, misschien wel een beetje in mijn hoofd. Mogelijks is dat dan wel mijn werkpuntje voor dit jaar. Meer rust in mijn hoofd, meer evenwicht, meer geluk.

Maar het hoeft niet. Heel erg graag maar niet persé want ik weet hoe het werkt. Mijn hart, mijn hoofd… ze zijn niet gemaakt om zomaar los te laten. Maar goed laten we dat proberen en voor de rest gewoon wel zien. Go with the flow of toch zo iets. Als ik dat een beetje kan zal het al heel wat zijn.

Wat ik wel ga doen is aan datgene waaraan ik werk, indien mogelijk, hier neerpennen. Want dat is wat goed voelt, hier bijhouden hoe het leven eraan toegaat. Voor mezelf, voor mijn kinderen, voor jullie. Alvast nu alweer een dikke merci om dit jaar met me mee te lezen.

Dus geen voornemens die persé moeten, moeten. Dat is al een heel voornemen op zich.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

2 reacties

  1. Helemaal herkenbaar! Ik ben al ouder dan jij, maar ook in mijn hoofd stopt het nooit tot de volledige chaos uitbreekt. Ik heb mezelf ondertussen letterlijk verboden om in bed nog te piekeren of zelfs na te denken. Het heeft wat training gevraagd, maar het werkt (meestal).
    Ik wou ook geen voornemens. Ik zette er toch enkele in mijn blog en op het moment dat die online ging, wist ik al dat het de verkeerde waren. Mijn echte voornemens zitten dieper in mijn hart. Die ga ik proberen waar te maken, alleen zichtbaar voor wie ze aanbelangen.
    Geniet van je kindertjes, je knippert eens met je ogen en ze zijn al weer een jaar ouder.