Ons Australië avontuur ligt alweer eventjes achter ons. Toch krijgen we daar nog steeds veel vragen over. Hoe we dat allemaal deden, welke reisroute we namen maar vooral ook hoe we een tripje naar de andere kant van de wereld organiseerden met drie kleine kindjes zoals de onze. Want de meesten mensen gaan er vanuit als we over onze reis vertellen, dat we onze kinderen thuis lieten… Vandaag sta ik stil bij onze voorlopig jongste telg Céleste. Eentje die net iets minder flexibel is, door haar leeftijd, dan de andere twee kids. Er valt echter van alles te vertellen over reizen met een baby/peuter. Vandaag beperk ik mij tot de voedingsmomenten.
Een eerste niet onbelangrijk punt is dat Australië geen ontwikkelingsland is en je heel makkelijk toegang hebt tot melkpoeder. Dat wisten we vooraf maar om de eerste weken toch niet al te veel te moeten stressen daar over namen we een voorraadje van Céleste haar melkpoeder mee. Zij dronk op dat moment nog de Nutrilon Verzadiging opvolgmelk en konden niet echt inschatten als er een soortgelijke variant te verkrijgen zou zijn down under. Bovendien mochten wij echt héél veel bagage meenemen en hoefden we uiteindelijk alles maar te installeren in onze camper.
Dat overleeft de vliegtuigreis perfect, en we waren niet aan ons proefstuk toe.
Moet je echt continu met je bagage lopen slepen dan is dat natuurlijk niet zo praktisch. Kan je dus niet veel voorraad meenemen? Bel dan even naar de fabrikant van je melkpoeder om te informeren of ze in het land van bestemming ook je specifieke melk hebben. In ons geval bleek dat Nutricia ook daar in de winkelrekken staat. Toch was het daar, eens de melk op was, even zoeken. Want daar lijkt niks op hier. Toen we de overgang moesten maken, mengden we trouwens haar flessen zodat als er toch een smaakverschil zou zijn, ze daar geleidelijk aan kon wennen. Werkte perfect. Bij terugkomst hebben we haar trouwens op dezelfde manier laten wennen aan haar melk hier.
Ook qua vaste voeding waren we voorbereid. Niet alleen voor de vliegtuigreis maar ook voor de meeste dagen daar in Australië. Wederom, door de grote hoeveelheden bagage die we mochten meenemen, belandden ook Céleste haar favoriete potjes van Olvarit in de bagage. Dat overleeft de vliegtuigreis perfect, en we waren niet aan ons proefstuk toe. Ook toen we naar Thailand trokken met Axelle, namen we dat gewoon mee in onze bagage. Zorg er gewoon voor dat het netjes in het midden van je bagage zit zodat het geen harde schokken dient op te vangen. Dus zelfs in een trekrugzak kan het gewoon mee…
Qua vaste voeding kan je natuurlijk in het land van bestemming altijd zelf bereidingen maken. Maar onze reizen zijn meestal behoorlijk druk. Om dan ook nog eens tegen ‘s middags een potje te staan koken, daar pas ik voor. Sowieso konden we meestal maar om 10 uur ‘s morgens aan onze dag beginnen dus extra huishoudelijk werk, dat hoeft echt niet. En wanneer je in hotels etc. slaapt heb je vaak geen toegang tot een keuken.
Zo konden we geleidelijk aan alternatieven zoeken en Céleste laten wennen aan andere smaken.
Zeker qua potjesvoeding raad ik aan om een voorraadje mee te nemen. Wij zijn hier in België best verwend op vlak van vaste voeding. In Australië was de keuze heel erg beperkt en ook heel erg duur. En ook de smaken waren niet echt vertrouwd. Toen we in Thailand met Axelle reisden was dat trouwens nog erger. Daar vond je in grote supermarkten bijna niks en moesten we soms noodgedwongen potjes noodles kopen omdat we anders niet altijd geschikt eten vonden. Veel hangt dus af van de regio waar je verblijft. Vooraf checken is dus wel aangeraden.
Wij konden natuurlijk niet voor 7 weken alles meenemen maar hebben toch een lange periode kunnen overbruggen. Zo konden we geleidelijk aan alternatieven zoeken en Céleste laten wennen aan andere smaken.
Fruit is dan weer net iets makkelijker al is Céleste op dat vlak niet zo gemakkelijk. Je kan overal wel fruit kopen, zo ook in Australië. En omdat Axelle op dat moment enkel bananen uit het vuistje at, heeft ze dus héél veel bananen gegeten tijdens onze reis. Fruitpap nam ik namelijk enkel mee in hoeveelheden om de vliegtuigreis te overbruggen. Verder nam ik wel een portie fruitzakjes van Olvarit mee maar die werden in Australië vooral gebruikt als gezonde beloning voor alle drie de kindjes of om hen snel iets te kunnen geven als de nood hoog was. Het bracht vooral ook vaak de perfecte afkoeling in de soms hete temperaturen daar.
Reizen met kleine kindjes is dan misschien wel een uitdaging. Met een beetje voorbereiding en logisch verstand kom je eigenlijk al heel ver. Céleste heeft daar zeker en vast geen honger geleden en als je toch gebruik kan maken van gewicht in je bagage, kan je zo heel makkelijk stress rond voeding vermijden. En bij terugkomst heb je lekker veel plaats over in je bagage voor souvenirs. Win, win! Zo wordt reizen met kinderen aangenamer en durf je straks net zoals ons de andere kant van de wereld aan.
Toen we met onze zestienmaander naar de VS zijn gaan roadtrippen, kochten we gewoon alles ginder. We lieten hem ook wat mee-eten als we op restaurant gingen. Met de jongste was het nog makkelijker, die heeft borstvoeding gekregen tot kleuter en dan heb je gewoon altijd je melk bij, superhandig. Vaste voeding was zij dan weer een pak lastiger dan de grote broer maar Italiaanse potjes lustte ze wel en pizza ook ;-) Op zich vond ik reizen met babies en peuters zeker een uitdaging, maar toch ook wel goed te doen als je erin slaagt om veel los te laten, wat al een oefening op zich is natuurlijk. Maar toffe post, want veel mensen denken nog altijd dat reizen met kleine kinderen een utopie is, wat natuurlijk zeker niet klopt!
Zestienmaander zou ik ook niet meer zoveel meenemen maar Céleste at toen nog niet alles dus was best handig :) ik weet dat veel mensen stressen over zo een dingen dus vooraf je informeren kan wel helpen :) van Thailand wist ik dat het wat moeilijker zou worden dus toen hadden we een voorraad mee en probeerde we ondertussen dingen daar uit, niet altijd met even groot succes ? Axelle was toen wel al ouder. Als je geen borstvoeding meer heeft is melk checken wel belangrijk vind ik. Maar wederom afhankelijk van hoe oud he… en reizen met kleine kinderen gaat zeker he :) jezelf voorbereiden helpt vind ik :)
Mijn kinderen zijn inmiddels ook al frequent travellers (de 5jarige met meer dan 30 vluchten achter de kiezen, de 2,5 jarige ongeveer de helft). Ik heb nog nooit problemen gehad met voeding maar in feite ook nooit iets meegenomen. Ik ga uit van het principe dat alles te vinden is in de lokale supermarkt als je naar een ontwikkeld land gaat. ‘k heb enkel altijd een grote portie koeken mee voor de trip onderweg. Het enige nadeel is dat een van de eerste to do’s bij aankomst is, een supermarkt(je) vinden. Maar die zijn er echt wel altijd.
Ter plaatse kopen we inderdaad potjes kindervoeding, maar ‘k heb nog nooit gevoel gehad weinig keuze te hebben. In België gaven we dat wel maar zelden. Soms trokken ze hun neus op, aten ze minder, maar dat overleven ze wel. En andere potjes waren een hit. Potjes kindervoeding gaven we vooral voor de lunch. We kochten ook altijd snel yoghurtjes en bananen en ander fruit.
‘s Avonds gingen de kinderen gewoon mee op restaurant als we op hotel verbleven en daar kan je altijd wel wat puree (vaak maken ze met grote glimlach beetje groentenpuree), brood, broccoli, rijst enz krijgen. Vanaf 6 maanden aten onze kindjes dus gewoon kleine beetjes mee. Als dat dan een vakantieperiode minder gevarieerd was en wel heel vaak frietjes waren….dan was dat maar zo.
Voor melk had ik nooit een issue want ik gaf wel bij beide lang borstvoeding. Bij honger heb je dat dan natuurlijk wel super handig altijd bij de hand.
Echt: voeding op reis is geen issue voor kindjes. Dat lukt echt wel.
Australië was behoorlijk beperkt qua potjesvoeding. Idem met Thailand. Ik was dus eigenlijk behoorlijk blij dat ik een voorraad mee had. En direct naar een supermarkt moeten gaan vind ik zelf vreselijk. Ik vind het heerlijk de eerste periode verder te kunnen met eigen voorraad zodat we ons voor de rest helemaal kunnen focussen op onze reis.
Wij hebben met onze dochter van 7 maand 3 weken rondgereisd in Canada. Groentenpapjes waren daar ook moeilijker te vinden, dus veel variatie was er helaas niet, maar dat overleven ze wel. Fruitzakjes waren er dan weer in overvloed.
Melk hadden we zelf voldoende mee voor 2,5 week, maar een derde pot poeder paste echt niet meer in de bagage. En inderdaad, de zoektocht naar gelijkaardige melk was niet zo eenvoudig maar ze heeft de andere melk uiteindelijk ook gewoon gedronken