Wie dacht af te zijn van onze reisverslagen van Australië, had het mis. Er staan er nog enkele gepland maar daar nemen we onze tijd voor. Gewoon omdat het leuk is om zoveel weken na de reis terug te kijken. Al gaat dat ook steeds een beetje gepaard met hartenpijn. Ik mis het heel erg: de natuur, de mensen, de spontaniteit en het relaxe van de mensen. Vandaag kijk ik echter met plezier terug naar een prachtig plaatsje in Oost-Australië want na al die weken West-Australië neem ik jullie daar mee naar toe. Na een nachtvlucht richting Sidney, het oppikken van onze camper en een nachtje kamperen bezochten we Frazer park, inclusief het prachtige Frazer Beach.
Vooraf had ik compleet geen idee waar ik mijn familie naartoe sleepte. Op onze app WikiCamps had ik een plaatsje ontdekt waar ze natuurlijke blow hole’s hebben en dat wou ik persé zien. Over die app trouwens later meer, onmisbaar als je in Australië reist!!! Braaf volgde manlief mijn bevelen en zo kwamen we uit in Frazer Park. Eén van de vele nationale parken die Australië rijk is. Af en toe keek manlief wel eens bedenkelijk want niet alle wegen zijn er geasfalteerd. Maar als het volgens die app mogelijk is, dan laat Lies zich niet tegenhouden door een onverharde weg…
En Lies kreeg gelijk want we werden getrakteerd op een prachtig stukje natuur. Die Blow Hole’s op foto vastleggen is bijzonder moeilijk. Er hangt continu een soort van waas door het water dat opgespoten wordt. Als je mijn Instagram-stories checkt zie je dit stukje natuur aan het werk. Zo blij dat ik dat gefilmd heb! Er is ook een grot en op het uiterste punt kan je er vissen of gewoon even gaan genieten van het uitzicht. Kinderen houd je best wel weer aan je hand dan.
Vanaf dat punt zagen we trouwens Frazer Beach liggen, dus niet veel later parkeerden we onze camper daar om de rest van de dag op dat prachtige strand door te brengen. De golven zijn er geweldig. Heerlijk hoog maar toch haalbaar met de kindjes wegens een langzaam zakkend strand. Manlief en ik gingen elk op zijn beurt trouwens dieper zwemmen in de zee. Over en in de golven springen, dat is puur jeugdsentiment…
Het strand moet je met iets meer mensen delen dan het gemiddelde strand in West-Australië maar dan nog valt dat heel erg goed mee. Er zijn gewoon zoveel stranden in Australië dat je echt naar de super populaire stranden moet gaan om aan overbevolking te denken. Onze kinderen spreken nog altijd over de stranden en de zee in Australië en willen super graag terug. Ook Céleste was helemaal fan, vooral van het zand dan…
Na een nachtje kamperen gingen we de volgende dag op zoek naar Fingal Bay. Daar komen twee stranden, waardoor je bij laagwater een eilandje kan bezoeken. Omdat ik geen exact adres had, volgden we Google Maps die ons uiteindelijk bijna bij de bestemming bracht. Maar toch niet helemaal. Zo kwamen we terecht op een prachtig strand omgeven door prachtige natuur. Daar konden we het water niet in wegens een zee die heel wild was en heel snel heel diep werd. Maar we klommen wel over de rotsen en werden uiteindelijk zo getrakteerd op een prachtig uitzicht op Fingal Bay.
Fingal Bay bezochten we uiteindelijk op een andere dag. Meer daarover in een volgend bericht over Australië. Want wederom kom ik niet kiezen tussen alle foto’s en anders wordt het een beetje te he. De komende weken staan er alvast nog enkele pareltjes op het programma…