De trouwe lezer hier voelde het al aankomen. Mijn omgeving al helemaal en mijn huidige werkgever, die zal ook niet geheel verrast zijn. Hij moet dit trouwens niet via deze weg te weten komen, mocht u dat schrik baren. Met een klein hartje, een beetje schrik maar vooral met veel enthousiasme vertel ik jullie eindelijk dat ik spring. Of zal springen. Ik moet namelijk eerst nog een baby baren en daar mogelijks eventjes van bekomen.

Mijn verleden heeft me al te vaak beïnvloed in de toekomstkeuzes die ik nam.

Mensen vertelden mij al langer dat ik niet helemaal pas in het klassieke werkpatroon waarin ik zat. Niks mis mee en ik ben jaren gelukkig geweest in mijn job, maar altijd is er ergens diep in mij iets blijven roepen. Dit is niet wat je wil… Toen manlief en ik de webshop startten, dacht ik een oplossing te hebben gevonden. Maar we werkten ons kapot en in the end bleef er eigenlijk niks over. Niks is een groot woord, maar werk mag enigszins in verhouding zijn met al de rest. Het was of de shop stoppen, of mijn werk opzeggen, of het einde van onze relatie. De eerste bleek uiteindelijk de eenvoudigste keuze te zijn.

Met veel pijn in het hart sloten we de deuren van onze succesvolle webshop maar diep in mijn hart wist ik ook wel dat puur verkopen op zich ook niet dat dingetje was waar ik nu persé naar op zoek was. Mijn verleden heeft me al te vaak beïnvloed in de toekomstkeuzes die ik nam. Maar ik wist eigenlijk wel dat iets met computers, ondertussen ook iets met smartphones, mijn ding was. Daarom besliste ik vorig jaar om een postgraduaat aan te vatten. Eentje om meer zekerheid te geven en me vooral wat werkervaring te laten opdoen.

Toch nog even checken als een job achter een computer echt wel iets voor mij is. Want tot nu toe ben ik altijd de bezige bij geweest in een psychiatrisch ziekenhuis. Toch net iets geheel anders, nietwaar?!? Mijn stageplaats opende echter mijn ogen.

Ik spring… Ik ga echt springen!!!!

Daarna was het een kwestie van tijd en bezinnen. Ik dacht dat in Australië te doen maar daar dachten we werkelijk waar 7 weken lang niet aan onze toekomst. Al lieg ik nu misschien want ik las enkele boeken die me misschien wel het juiste duwtje in de rug gaven. Op Belgische bodem voelde ik heel snel wat ik nu verkondig. Ik ga springen. Er is nog heel wat praktisch geregel en ik zei het al eerder, er komt ook nog een baby aan. Dat moeten we eventjes eerst doen, maar de kogel is door de kerk. Voor iemand me van mijn roze wolk haalt: ik weet dat een gezin met vier kleine kinderen mega druk wordt. Maar dat betekent niet dat je enkel nog moeder bent en je niks anders meer kan opbouwen.

Ik spring… Ik ga echt springen!!!!

P.S.: er moeten nog veel stappen ondernomen worden maar één van de plannen is mijn social media kennis delen. Daarom geef ik op woensdag 27 juni mijn allereerste social-media-workshop Instagram. Geïnteresseerd om deel te nemen? Check dan even hier hoe, wat en waar.