tijdOp Instagram postte ik deze week een live filmpje. Na het lezen van deze blogpost moest ik even nadenken over mijn eigen situatie. Net zoals An ben ik een jaar thuis. En daar waar zij uiteindelijk gekozen heeft voor rust en traagheid, die haar heelt, kies ik voor het andere. Drukte, een opleiding en duizend plannen. Haar post vond ik prachtig geschreven en deed me even nadenken over mijn eigen situatie. Waarom kies ik voor iets anders? En is dat wel ok? 

Want als ik eerlijk ben, besef ik dat ik op lange termijn niet zo kan blijven doorgaan. Daarom ging ik live op Instagram om nog maar eens raad te vragen aan de wereld. Het leven waar ik voor kies, de gedachten die ik heb, de dromen en plannen en niet te vergeten ons gezin, zijn moeilijk te proppen in de 24 uren waarover we per dag beschikken. Om alles te kunnen doen wat ik wil doen lever ik daarom slaap in. Véél slaap!

Op zich is dat voor mij niet nieuw. De periode van de webshop sliep ik amper. Gezond was dat niet maar ik bleef gewoon doorgaan. Deze keer is het gelukkig zo erg niet. Er is geen stress mee gemoeid en het is niet van moeten. Dat is echt wel al iets. Maar mijn lichaam soigneren, dat doe ik dus nog altijd niet; en dat zou ik echt wel eens moeten gaan doen.

Ik vroeg dus tips op Instagram om mijn tijdsschema meer onder controle te krijgen. Gewoon omdat ik besef dat zo weinig slaap niet vol te houden is. En omdat er nu nog een weg terug is.  Veel mensen waarschuwen me voor een burn-out en ik snap waarom. Het was daarom heel fijn om merken dat ik zoveel reacties kreeg en jullie meedenken binnen mijn verhaal. Er waren mensen die me tips gaven, mensen die mijn verhaal herkenden maar ook mensen die net tegenovergesteld zijn en ook op de grenzen van zichzelf botsen.

Trouwens, aan iedereen die reageerde maar nog geen reactie terug kreeg: “Door tijdsgebrek kon ik tot nu toe nog niet iedereen beantwoorden maar alvast merci voor je woorden!”.

Ook met An had ik het erover. Zij gaf mij een interessante tip: de passion planner en dat sprak mij wel aan. Ik denk dat ik daar maar eens werk van ga maken. Hopelijk kan ik daardoor effectief keuzes maken. Het kan gewoon niet allemaal. Je kan niet overal zijn. Je kan niet alles doen. Dat besef ik al is het moeilijk om dat toe te geven.

Dus, de komende periode probeer ik echt prioriteiten te stellen, op zoek te gaan naar dat wat echt moet en wat ik echt wil. En vooral datgene bepalen waarin ik tijd kan besparen. Mezelf enigszins structureren is niet slecht, denk ik dan. Dat merkte ik al toen ik serieuzer bezig was met mijn Bullet Journal. Wat daarin natuurlijk niet helpt zijn de ellenlange to-do-lijsten die ik maak per dag. Zo lang dat ik eigenlijk al op voorhand weet dat ik die dingen nooit allemaal kan doen. Maar ’t is duidelijk sterker dan mezelf.

Mijn eerste streefdoel is nu om vroeger in bed te kruipen. Ik ga nu meestal pas na 2 uur slapen. Drastisch mijn slaapuur vervroegen heeft geen zin. Dus de komende dagen probeer ik om tussen 12 en 1 uur in mijn bed te belanden. Mijn uiteindelijk doel is om de dagen dat ik wakker ben tot na middernacht te beperken.

Wat ik verder nog belangrijk vind om mee te geven is: maak je niet al te veel zorgen over mij. Ik doe zotte dingen, maar ik voel me wel goed. Ik had nog nooit zo weinig stress en geniet, net zoals An, van Axelle te voet naar school brengen, in alle rust. Boodschappen met de fiets te doen en/of Baptiste naar de crèche brengen. Goed dus, maar wel een beetje heel erg moe.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

24 reacties

  1. Amai, ik bewonder jou. Rond 2 u gaan slapen en waarschijnlijk ten laatste om 7u wakker waarschijnlijk met 3 kindjes, dus ook nog wat onderbroken slaap. Ik zou dat geen week volhouden denk ik.

  2. You go girl! Rust of liever lekker druk, iedereen is anders en we hoeven heus niet hetzelfde na te streven. Maar vaak is het wel een moment om eens stil te staan bij jezelf voor een kleine reflectie.
    Je reflectie zegt daar een paar interessante dingen. Je plan van aanpak lijkt me een grote kans op slagen hebben.

  3. Ondanks dat ik lang genoeg in bed lig ben ik ik de week nooit uitgerust en tegen vrijdag kapot. Ik heb veel slaap nodig. Ik heb in mijn hoofd een uur om te gaan slapen, het laatste uur dat ik kreeg vroeger van mijn ouders dat ik moet gaan slapen. Als dat uur nadert zegt heel mijn wezen: naar bed. Dat zit er in gebakken. Ik kan dan weer niet uitslapen, eens ’s morgens wakker beginnen bij mij die gedachten te tollen en ven ik direct klaarwakker, soms al om 5u. In wil zoveel doen, helaas loopt mijn voltijdse job met veel energie weg. Het is moeilijk zoeken naar evenwicht, keuzes durven maken en niet te veel te willen, maar ik wil ook zo veel. Die passion planner interesseert me wel, maar dat vraagt ook weer tijd zeker?

  4. Ik herken veel van wat je zegt eigenlijk. Zo’n vier jaar geleden werkte ik fulltime, was de kleinste (de 4e) zo’n paar maanden oud, organiseerde ik kinderkampen en muziekavonden. Ik ging dus ook nooit voor 1 uur slapen en dreef op pure adrenaline, maar ik hield het wel allemaal vol en had er enorm veel plezier in maar zonder het goed en wel te beseffen stevende ik compleet af op een muur, want ik kon absoluut mijn grenzen niet bewaken. Ondertussen zijn we vier jaar verder (met therapie en al) en toch een beetje wijzer maar gebeurt er hier nog steeds veel in huis (terug zo goed als fulltime werken in nieuwe job, verbouwen in de ardennen, B&B, kunstacademie én nog steeds 4 kinderen natuurlijk ;)) maar, er is één grote maar, ik kan mijn grenzen beter bewaken (zeker ook naar andere mensen toe). De nieuwe job heeft bv eerst veel opgeslorpt en ik heb dat toegelaten door andere dingen echt gewoon te schrappen zoals bijvoorbeeld een paar avonden naar de kunstacademie, de gastenkamer die on hold werd gezet en dates met fijne vrienden die werden uitgesteld. Vroeger zou ik alles blijven doen zijn, nu heb ik bewust gekozen om echt prioriteiten te stellen en dat werkt echt goed en bevrijdend zelfs. Ik druk daarnaast veel vaker op de rem, probeer ook het FOMO-gevoel te onderdrukken en hou to-do-lijstjes bij, maar niet voor elke dag (to-do van Microsoft vind ik super & simpel en synchroniseert op alles) want dan voel ik me een slaaf van mezelf en als laatste heb ik mezelf één gouden regel opgelegd en dat is ‘gaan slapen om 23 uur’, iets dat ik ondertussen al enkele maanden volhoud. Ik weet ook wel dat je op die 2 uur extra (tot 1 uur) nog veel kan doen, maar nu sta ik ‘s morgens niet meer geradbraakt op, kan ik de kindercrisissen ‘s morgens ook gewoon beter te baas en heb ik het gevoel gewoon opgeruimder en productiever te zijn, dus mijn tips (ook al vraag je hier niet meer achter ;)): je grenzen echt bewaken, voldoende slapen en vooral doen waar je zelf blij van wordt.

  5. Ongelofelijk wat jij allemaal in een dag probeert te proppen.
    Ik kan het niet ook al heb ik er maar een enkele kleuter. Heb het wel geprobeerd maar wanneer het chronisch tekort aan slaap te erg wordt begint de gezondheid een duik te nemen en lig ik compleet in de lappenmand. Daar is dan niemand mee gebaat als je er alleen voor staat. Alles willen doen, ambities, interesses, vrije tijd, … op den duur keuzes moeten maken. Ja van moeten want de verantwoordelijkheden blijven en die zijn niet schrapbaar. Dus met de volgorde van kind, opa, werk, huishouden bengelt mama letterlijk onderaan. Dus buitenkomen zit er slechts zelden in. Interesses dienen vnl van huis uit doenbaar te zijn. Ik mis sociaal contact het meest of eens simpelweg eens iets uit eten gaan.
    Maar het principe van “je hebt ervoor gekozen, nu moet je maar op je tanden bijten en je er doorheen slaan” weegt hier zwaar. Dat het misschien nog wel verschillende jaren zo zal moeten zijn probeer ik stellig te negeren.
    Sommige van mijn keuzes doen wel zeer uiteraard maar het lukt anders niet. Ik wou soms dat ik sommige zaken kon spreiden, dan heb je toch nog iets om naar uit te kijken of cst zorgen om te maken.
    Hopelijk slaag jij er beter in of kan je ze misschien wel spreiden in de tijd.
    Ik heb echt soms een hekel aan van die keuzes maken en stel ze dan ook wel eens (te lang) uit.

  6. Hallo,
    Ik herken je verhaal.. Ikzelf studeerde enkele jaren terug bij, verpleegkundige deze keer. Maar in het 2de jaar moeten stoppen wegens ‘helemaal op’ zijn. Ondertussen ook 3 kids, super Leuk, maar ook oooh zo vermoeiend ?. Maar een mama kan veel, heeel veel. Nu na enkele jaren te werken in de zorg begint het terug te kriebelen. Ik wil die opleiding afwerken!! Ik voel dat ik meer kan en wil. Maar de grote vraag is.. hoe combineer je dit allemaal zonder mezelf voorbij te lopen. Mijn gezin, partner, studies onder controle te houden.. al die vragen.. nooit genoeg.. En toch.. het is wat ik wil. Uiteindelijk volgen we ons gevoel en ik weet dat het allemaal goed komt! X

  7. Ik ben blij dat je intussen, de raad die ik je wilde geven, al zelf ontdekt hebt. Voldoende slaap! Ik wou dat na het zien van je filmpke posten maar ik stelde het uit… (geen tijd …proest… ja echt) En in de tijd die je dan overhoudt, stop je dan alle dingen die je graag zou willen doen. Die passionplanner lijkt me wel wat. Alleen mijn probleem (maar zeker dat van jou als ik dat hier zo lees) veel te veel “passions”! En begin daaruit dan maar eens te kiezen! :-(

  8. Waarom struggelen wij toch allemaal met een tekort aan tijd?!? Ik wil ook nog zoveel leuke dingen doen maar dat past niet in die 24u :( Kunnen we dan nu die anti-slaappil uitvinden? Hoewel ik ook graag slaap eigenlijk. Ok, I know, ik wil alles en niks… dat is mijn probleem.

  9. Ik herken je probleem. Hier geen gezin met kindjes maar toch rode kruis, een drukke Job, een blog, een echtgenoot, …
    Mijn bullet journal stond ook vol met lijstjes dus smeet ik het ding twee weken aan de kant. Nu maak ik een tijdlijn per dag en vul daar de taken op in. Ook slapen en eten en ontspanning krijgt een blokje tijd. Ik hoop dat dit mij nu helpt om mijn 24 het te verdelen

  10. Zelf ben ik ook het voortdurende slachtoffer van mijn veel te grote dromen en streven naar perfectie. Ik voer vooral het gevecht met mezelf, om te leren loslaten. Mijn lijf ging vorig jaar letterlijk op de noodrem staan, dus ik probeer mijn grenzen te respecteren, maar wanneer het aankomt op mijn passies is het moeilijker om de lijn te trekken en mijn ideeën in te tomen. Mijn hoofd staat eigenlijk nooit stil, vermoedelijk net zoals dat van jou (dat lees ik zo’n beetje tussen de lijnen door) en het is echt een kwestie van zoveel mogelijk mijn chaotische geest te ordenen en daarbij helpt mijn bullet journal me ook. Ik gebruik die vooral voor braindumps (lees: alles wat in mijn hoofd omgaat dump ik erin) en kan daaruit dan weer gaan filteren en ordenen. Soms is het voor mij al voldoende als ik even de mogelijkheid had om iets van me af te schrijven. Ik kamp met een BO en ben dus alert voor gelijkaardige signalen in mijn buurt. Maar ieders draagkracht is anders, dus het is niet gezegd dat iemand anders er wel recht op aan het afstevenen is. Maar… wat zelfzorg en je lichaam rust gunnen is alvast geen overbodige luxe. Het moet nog heel wat jaartjes mee :)

  11. Hoera voor jezelf. Ik denk dat je probleem herkennen en zoeken naar oplossingen een hele grote stap is, misschien wel de belangrijkste. Mijn ‘bulletjournal’ helpt me prioriteiten stellen, en sinds een paar weken leg ik mezelf elke week een nieuwe kleine gewoonte op (bv. elke ochtend een klein wandelingetje van 10 min., kleine poetsgewoontes, weekmenu, …) in de hoop zo een aantal dingen binnenkort als routine te kweken.
    Ook mijn slaappatroon valt daaronder. Want niks zo erg als vermoeidheid. Al lukt het me niet om daar routine in te bouwen, wegens onregelmatig uurrooster.
    Ik duim mee dat je ook ergens tijd kan winnen, en zo wat tijd voor jezelf kan overhouden, die je kan invullen naar behoefte

  12. Ik leerde de passion planner onlangs ook kennen via An en mij lijkt het wel interessant. Al probeer ik het nu liever nog even met mijn bullet journal :)

  13. Ik word al uitgeput als ik al jouw plannen lees, dus ik vraag me meestal al af hoe je dat volhoudt. ‘k hoop voor jou dat je effectief een evenwicht vindt voor je je eigen grenzen aanknalt al heb je wellicht wel ruimere grenzen dan ik. ‘k heb de laatste tijd paar mensen zien crashen waar ik het zelf niet zag aankomen, dus verzorg je maar goed met al die ambitie.

    ‘k neig zelf nogal naar luiheid vermoed ik en sinds ik kleine kindjes heb, heb ik meer behoefte aan rustmomenten en heb ik er vrede mee dat ik nu in een fase van mijn leven zit waar ik het wb hobbies een tijdje kalmer aan doe. Ik heb er alle vertrouwen in dat dat een tijdelijke fase is. En ‘k kan echt niet zo lang meer opblijven, dus die boze dreigende telefoon dat je dringend in je bed moet rond middernacht kan ik niet voor jou uitvoeren :D

    1. ik besef dat heel erg goed maar weet dat dit bij mij nu niet het geval is want de stressfactor is relatief… het is soms zwaar en vermoeiend maar mentaal zit het wel goed en dit is zeker niet voor altijd! ;-) ik let er dus wel op en probeer echt vroeger te gaan slapen. Tot nu toe trial and error maar we werken eraan. Wel lief van je!

  14. Na het lezen van een blogbericht bij de NoNonsensMoms kom ik nu bij jou terecht. Zoveel herkenning op één avond! Mijn sabbatjaar startte 1 februari 2017 en loopt nu stilaan ten einde. Ik had ook zoveel ideeën om mijn jaar mee op te vullen. Maar tegelijk ook nood aan rust, regelmaat, zelfzorg, meer structuur en inderdaad, ook meer slaap ;-) Het is tot nu toe een mix geweest: soms maanden met veel energie en dan weer een dip, soms lag de focus op de kinderen en dan weer op mezelf. Stilaan heb ik nieuwe hobby’s ontdekt: handlettering en sinds kort ook een eigen blog. Zo leuk om nieuwe dingen uit te proberen! Maar ik heb wel wat schrik dat ik er binnenkort geen tijd meer voor heb als ik terug aan het werk ga… Dus geniet jij nog maar even van de extra tijd die je nu hebt. Ik wens je een heel boeiend jaar!