Een jaarlijks traditioneel blogbericht maar in het nieuwe jaar kwam het er nog niet van. Toch maak ik toch nog even tijd voor mijn voornemens in 2020. Vorig jaar besloot ik voor niks speciaal te gaan. Alsof mijn lijf onbewust al aangaf dat niks van alles waarvan ik droomde en waar ik hoopte zou kunnen uitkomen. 2019 was zwaar, pittig en het stelde me zowel fysiek als mentaal op de proef. Voornemens realiseren is sowieso bijzonder pittig, vorig jaar was het sowieso niet gelukt.
Ik leerde er echter iets uit. Geen druk op je schouders leggen met allerlei zotte voornemens, dat zorgt dat de boel lekker chill is. Niks moeten en gewoon mogen. Want gewoon mogen is in onze maatschappij iets dat niet evident is. Ikzelf ben zelf de queen in mezelf druk opleggen. Ik heb er niet eens een maatschappij voor nodig. Want yes, ook al spreek ik geen voornemens uit; ergens in mijn hoofd zullen er altijd voornemens malen.
Toch wil ik ook dit jaar niet al te veel op papier zetten, ‘t is te zeggen in dit blogbericht. Extra druk kan ik niet meer aan. Ik moet zien mijn weg te vinden in mijn huidige toestand en dan moet ik niet dwaas lopen doen over mogelijks nog dwazere voornemens. Maar toch zijn er een aantal dingetjes die voortvloeien uit vorig jaar, waar ik dit jaar aandacht voor wil hebben.
Structuur; mijn lichaam heeft er oh zoveel nood aan. Fysiek werd ik gedwongen vele stappen terug te zetten en af en toe durf ik mijn eigen (nieuwe) grenzen alsnog niet te respecteren. Dan duw ik werk voor me uit waardoor ik een zware deadline enkel kan halen door door te werken tot een kot in de nacht. Te weinig slaap zorgt er dan op zijn beurt voor dat de minuten op een dag wegtikken en ik me niet gefocust krijgt op de zaken die ik echt wil doen. Daarom durf ik wel uitspreken dat een gestructureerder leven krijgen, iets is waar ik aan wil werken. Met kleine stapjes en ik hoef niet persé een organisatietalent te worden. Maar gewoon meer mentale rust… het zal mij deugd doen.
Rust: 2019 veranderde me helemaal en ook weer niet. Ik leerde er echter dat je soms gewoon moet loslaten. Janken, je tranen drogen en doorgaan. Niet alles hoeft je uit balans te brengen. Dat maakt je niet onverschillig als mens maar voor jezelf zorgen mag. Ik zou zelfs durven zeggen dat het moet. Het brengt rust in je hoofd en daar wil ik dit jaar verder aan werken. Daarom ga ik bewust op zoek naar positieve gedachten omdat ik zo de moeilijkste uitdagingen toch te overzien vind.
Reizen: het was mijn leven, het is mijn leven, het blijft mijn leven.
Bucketlist: dit jaar wil ik graag een poging doen om zoveel mogelijk zaakjes van mijn bucketlist af te vinken. Het is niet dat het persé moet maar het zijn fijne zaken. Als ik de lijst lees; krijg ik er energie van. En dat is wat telt… meer energie krijgen.
A Digital Story: ik voel me zo goed in mijn nieuwe werkende rol als freelancer en wil absoluut dit jaar gaan voor mijn zaak. Weliswaar in combinatie met mijn gezin en mijn ziekte. Moet kunnen, dat geloof ik echt.
En zo kom ik toch weer aan een aardig lijstje voornemens. Ik zou er nog specifiek verschillende concrete doelen kunnen aan toevoegen zoals mijn kasten leegeten, meer sporten, gezonder eten, … maar eerlijk? We zien wel hoe die dingen lopen… ik weet wat mijn werkpunten zijn. Extra druk is niet nodig. Dat 2020 een mooi jaar mag worden met plaats voor alles wat een mens kan meemaken en voelen. Dat het gevuld mag zijn met de meest doodnormale dagen. Omdat doodnormaal eigenlijk het schoonste is. Geluk in het doodnormale.
Gelukkig nieuwjaar!