14 september 2018 gaat de geschiedenis in als de geboortedag van Estelle. Zusje van Axelle, Baptiste en Céleste. Daardoor alleen al wordt het een dag die ik nooit meer zal vergeten. Elke minuut staat in mijn geheugen gegrift ook al duurde de arbeid 14 uren. Stukken langer dus als je dat vergelijkt met die van haar zussen en broer.

Maar het wachten, de vermoeidheid, het soms afzien tijdens de zwangerschap (en tijdens de bevalling) was het meer dan waard. Ook al is ze nog geen 48 uren oud, ik kan me nu al geen leven meer voorstellen zonder haar. Net alsof ze altijd al bij ons was.

Estelle, nu al in ons hart alsof je er altijd al was!

Grote zus Axelle is dolenthousiast en zal super blij zijn als we thuis zijn. Ze kijkt er naar uit om voor haar kleine zusje te zorgen en haar te showen aan de wereld. Broer Baptiste heeft het wat moeilijker. Hij wou niet op bezoek komen maar ter plaatse was hij wel héél lief voor zijn zusje. Alleen van mama moet hij nu even niet zoveel weten, maar ook dat komt goed. En Céleste? Die blijft haar even lieve zelve. Enthousiast om de baby te aaien. Hartverwarmend om te zien ook al moeten we haar nog leren dat Estelle net ietsje anders is dan haar popjes en knuffels.

En kleine Estelle, die laat alles gewoon gebeuren… Ze is een bijzonder rustig kind die op dit moment nog heel veel slaapt. Ook dat is weer vernieuwend na de vorige geboorte van haar zus Céleste.

Ons gezin is compleet en zo voelt het ook echt. Ik zit een beetje op een roze wolk en durf ik dat niet te luid roepen. We zien wel wat morgen brengt. Maar het avontuur met haar en de rest van mijn gezin aangaan, daar kijk ik heel erg naar uit.

Estelle, nu al in ons hart alsof je er altijd al was!