zwanger worden tipsVruchtbaarheid, zwanger worden… zolang je klok niet tikt en je nog geen vurige kinderwens hebt, zijn die thema’s een ver-van-je-bed-show. Maar wanneer je uiteindelijk beslist om samen met je partner voor een kind(eren) te gaan, kan je plots aan niks anders meer denken. Het betert er niet op als je continu door je omgeving wordt aangesproken met de vraag wanneer nu dat eerste of tweede kind komt. (Naar een derde of meer wordt meestal niet meer zoveel gevraagd, haha.) Het klinkt dan ook allemaal zo evident, maar dat is het niet. Na drie zwangerschappen vertel ik jullie daarom ook graag wat ik liever op voorhand had geweten.

Het klinkt dan ook allemaal zo evident, maar dat is het niet.

  1. Je krijgt op een gegeven moment echt continu de vraag wanneer dat eerste kind nu komt. (En na een eerste, wanneer het tweede komt.) Mensen bedoelen het goed maar staan er niet bij stil dat je hierdoor soms in een ongemakkelijke positie wordt geplaatst. Gaat het zwanger worden niet zo vlotjes, dan is het niet fijn om daaraan herinnerd te worden. Anderzijds ben je misschien net zwanger en wil je dat helemaal nog niet kwijt aan de wereld. Als je net zoals ik niet goed kan liegen is dat echt vervelend. Had ik in die tijd maar een standaard antwoord klaar. Zelf eentje bedenken kan dus interessant zijn. Trouwens ook wanneer je niet zwanger wil worden, is deze vraag echt vervelend! Dus stel deze vraag sowieso nooit zelf!!!
  2. Wanneer je zwanger probeert te worden, lees je vaak als tip dat je moet proberen er niet aan te denken. Ik weet niet hoe dat bij jullie zit, maar dat was voor mij onmogelijk. Telkens wanneer ik die tip kreeg/ las, nam het stressniveau bij mij trouwens nog meer toe. Je mag er niet aan denken en lijkt het daardoor nog 10 keer meer te doen. En dan lukt zwanger worden niet en denk je dat het komt doordat je teveel nadacht, haha. Vergeet dat advies dus maar. Probeer gewoon je leven verder te zetten zoals je dat altijd al deed. Plan leuke momenten in die je gedachten kunnen verzetten zonder dat je, je daarin geforceerd voelt. Ik ontdekte trouwens twee van de drie keer mijn zwangerschap op reis en de andere keer net na de feestdagen…

    Als je net zoals ik een controlefreak bent, krijg je hierdoor toch een beetje een houvast.

  3. In navolging van er niet aan denken. Had iemand mij maar eerder gezegd dat er ovulatietesten bestaan. Ik heb namelijk niet het geluk dat ik mijn eisprong voel en ik altijd maar een gokje deed in het Wilde Westen. Met die testen krijg je er echt wel een goed zicht op en kan je ook cyclussen gaan vergelijken. Als je net zoals ik een controlefreak bent, krijg je hierdoor toch een beetje een houvast.
  4. In de periode dat we zwanger probeerden te raken van ons eerste kindje, volgde ik alle standaardadviezen op. Cyclus uitrekenen, vruchtbare periode ontdekken en proberen niet veel te denken aan willen zwanger worden. Na enkele maanden werd ik echter gek van mezelf. En ja, ook nog eens extreem onzeker. Daar waar ik een cyclus heb waar ik een klok mee kan gelijk zetten, werd ik onregelmatiger en onregelmatiger. Bovendien kreeg ik na zes maanden proberen allerlei gekke symptomen waardoor ik zelfs een keer dacht dat ik schijnzwanger was. (Echt!!!) Merk je dus dat je lichaam vreemd doet, aarzel dan niet om de stap naar een dokter te zetten. Zij helpen mogelijke medische oorzaken uit te sluiten, wat voor veel geruststelling kan zorgen. Raadpleeg vooral dokter Google niet want dan ben je dus of schijnzwanger of onvruchtbaar of terminaal ziek, haha!
  5. Iedereen in je omgeving lijkt plots zwanger. En wanneer zij vertellen over hun zwangerschap lijkt het alsof het bij iedereen in één keer gelukt is. Behalve bij jezelf dan. Het is duidelijk nog altijd een taboe om daar eerlijk over te spreken. Weet dus dat dit vaak niet de gehele waarheid is. Ook ik merkte achteraf dat velen niet helemaal eerlijk zijn geweest over hun traject om zwanger te worden. De meeste mensen hebben echt wel wat meer tijd nodig dan één vruchtbare periode. Ben je zelf zwanger, denk er dan aan hoe moeilijk de confrontatie met dergelijke verhalen was, en wees dus eerlijk.

    Bij nummertje één heb ik maanden voor ik effectief zwanger werd, vreemde cyclussen gehad.

  6. De medische malle molen is niet niks maar gelukkig zijn er de dag van vandaag wel mogelijkheden om met hun hulp zwanger te worden. Weet wel dat je vaak niet in één, twee, drie terecht kan op een fertiliteitsafdeling. De stap daar binnen zitten is best beangstigend, want je weet op voorhand niet waar je zal uitkomen. Uitgebreid kan ik hier echter niet over vertellen, want ik ontdekte, gelukkig maar, dat ik zwanger was van Axelle, de dag voordat mijn vruchtbaarheid getest moest worden.
  7. Bloedverlies kan je op de meest gekke momenten krijgen. Bij nummertje één heb ik maanden voor ik effectief zwanger werd, vreemde cyclussen gehad. Ik kreeg bloedingen, soms al een week, voor mijn effectieve menstruatie. Ook toen ik zwanger was van Axelle had ik dit. Sterker zelfs, die vroege bloedingen gingen gewoon door. Daardoor dacht ik wederom niet zwanger te zijn. Bij Céleste kreeg ik een bloeding 12 uur voor mijn menstruatie normaal start (remember dat van die klok), waardoor ik dacht niet zwanger te zijn. Conclusie: bloedingen krijg je op de gekste momenten en je weet niet altijd wat het wil zeggen.

    Aarzel dus nooit om je arts te contacteren

  8. Ben je zwanger? Vergeet dan niet dat bloedverlies tijdens de zwangerschap normaal kan zijn. Bij Baptiste had ik daar erg last van. (Zo erg dat als ik niet geweten had dat ik zwanger was, ik allicht dacht dat ik nog steeds in mijn cyclus zat.) De allereerste keer was ik compleet in paniek en ervan overtuigd een miskraam te hebben opgelopen. Ook bij Céleste was het trouwens van dat. Aarzel dus nooit om je arts te contacteren en op controle te gaan of om deze op te bellen, hoe vroeg ook in de zwangerschap. Ga geen soortgelijke verhalen op internet gaan opzoeken. Wedden dat je alleen maar botst op die verhalen waarbij het slecht afliep?

Bij dergelijke ingrijpende gebeurtenis in iemand zijn leven is het sowieso goed om je laten begeleiden door iemand waar jij je goed en op je gemak bij voelt!

Zwanger (willen) worden, het is me wat… Een bijzondere ervaring maar tegelijkertijd ben ik zo blij er vanaf te zijn. De stress en onzekerheid vond ik echt moordend. En vooral ook die teleurstelling wanneer bleek dat het weeral eens niet was. Hier ging het cliché wel op dat nummer twee en drie veel sneller kwamen dan nummer één. Maar weet dat het ook omgekeerd kan. Maak je, je zorgen, zet dan gewoon de stap naar je dokter. Zij kunnen je echt wel goed begeleiden en tips geven. Ik veranderde trouwens van gynaecoloog omdat ik niet zomaar een standaard antwoord wil horen. Voel jij je dus niet goed bij je gekozen arts? Weet dan dat veranderen altijd kan. Bij dergelijke ingrijpende gebeurtenis in iemand zijn leven is het sowieso goed om je laten begeleiden door iemand waar jij je goed en op je gemak bij voelt!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

13 reacties

  1. hey Lies, ik ben blij dat je vertelt dat je van gynaecoloog veranderde. Niet evident! Ik deed dit uiteindelijk pas aan 36 weken, maar dat was mijn beste medische beslissing ooit. De eerste arts was een paar weken op vakantie en verwees me door naar haar ‘vervangcollega’ voor een belangrijke ingreep, maar ondertussen informeerde ik me , hoorde over een gynaecoloog die vooral mijn visie deelde & maakte een afspraak voor een tweede opinie. Mijn vriend merkte dat mijn lichaamstaal instant zoveel relaxter was en dat ik niet moest twijfelen om te veranderen. Moeilijk om zo laat dit te laten weten aan de eerste arts, maar het bracht wel een prachtige -zo sereen mogelijke- keizersnee op. De tweede zwangerschap onder haar vleugels was een verademing en resulteerde in een rustige, natuurlijke bevalling.

    1. Ja! Dat is echt zo belangrijk hé! Voor de één is die aanpak goed, voor de andere weer een hele andere! Ik voelde mij op slag anders bij mijn huidige en ben haar eindeloos dankbaar! Ze heeft me zo vaak geholpen daar waar ik elders opmerkingen (medische weliswaar) kreeg waar ik echt niks mee was. Tuurlijk weet ik dat als je op 8 weken een bloeding krijgt en alles er goed uitziet op echo dat geen belofte is dat alles goed zal gaan, maar dat hoeft de dokter mij niet zo letterlijk te vertellen bijvoorbeeld!

  2. Ik kan me volledig aansluiten bij wat je zegt. En dat bloedverlies, dat had ik elke zwangerschap exponentieel meer… Bij Bas ben ik zelden een dag zonder bloedverlies geweest (soms zelfs zo erg dat ik op een halfuur tijd bloedde doorheen mijn broek). Heel erg slopend was dat, telkens schrik en onzekerheid, tegelijkertijd denken dat het wel weer aan je stomme ‘ongeluk’ ligt, om dan telkens toch te moeten beseffen dat je sowieso de gyn moet raadplegen just in case.

  3. Het kan een hele lange weg zijn, zwanger worden! Wij hebben de vraag “Wanneer komt er een kindje” nooit gekregen, omdat ik nog maar 23 was toen we besloten om ervoor te gaan. Wel heb ik een aantal keer de opmerking gekregen: O, was het een ongelukje?. Ik was 25 toen ik zwanger was van Hanne. Leg je een weg af van twee jaar, krijg je vervelende opmerkingen! Ik merkte trouwens, bijna net zoals jij, twee dagen voordat we de vervolgonderzoeken kregen dat ik zwanger was hihi. Nu ligt er inmiddels een meisje van bijna 6 weken naast me! Hopelijk mogen er bij ons ook nog twee mooie kindjes bijkomen, net als bij jullie!

      1. Och, echt wel! Maandag ook wat opmerkingen naar mijn hoofd gekregen toen ik met de kleine in de Efteling liep. “Het is toch veel te warm voor zo’n kleintje”… Anderen weten altijd zo goed hoe het werkt!

  4. Zelden vervelende vragen gehad van: wanneer komt er een kindje? A ja, ik verkondigde dat ik geen kinderen hoefde. Tot m’n man zijn biologische klok begon e tikken… Jaja, die hebben dat ook. En iedereen nu denken dat mijn klein schatje een ongelukje is… Hihi! Die onzekerheid tijdens de zwangerschap, daar had ik ook heel fel last van en als daar nog bloedingen bij komen… En voortijdige weeëen, en een te ijverige osteopaat waardoor mini zich een aantal uren niet laat voelen, en zwangerschapsdiabetes, blaasontstekingen à volenté, … Nee, een zorgeloze zwangerschap was aan mij niet besteed… Maar hé, alles is goedgekomen! Nu loopt er hier een vrolijk kind van bijna 3 rond die niks mankeert! (hoewel… Misschien oortjes eens laten nakijken, want luisteren is toch moeilijk! ?)

  5. Weer een heel fijne en (helaas) herkenbare blogpost! In onze omgeving waren een paar niet zo subtiele mensen, die maar bleven vragen wanneer dat kindje nu zou komen. Want we waren toch getrouwd, en we hadden toch een huis? Niemand wist dat we al een tijdje aan het proberen waren, maar over zo’n zaken spreek je meestal niet openlijk. Het is voor ons een moeilijke weg geweest, en we ontdekten ook dat ik zwanger was een week voor een afspraak voor vruchtbaarheidstesten :-). Ook bloedingen waren erbij, dus heel veel onzekerheid. Dan een ingedaalde baby aan 30 weken, met 6 weken plat liggen er ook nog eens bij. Maar kijk, morgen wordt J. één. Niet te geloven… En ja hoor, ondertussen krijgen we van overal de vraag wanneer nummer twee komt. Om gek van te worden!

  6. Puntje 1 en 2: check. Ik gebruikte 8 (!) jaar geleden echter ovulatietesten. Conclusie, ik ben onvruchtbaar zwanger geraakt, want nooit een ovulatie gehad. Niet echt geweldig betrouwbaar dus. Gek worden van jezelf en niet aan mogen denken: big time! Maar het klopt wel: bij nummer 1 een jaar geprobeerd, inclusief een miskraam en bij nummer 2 was ik zwanger voor ik het goed en wel besefte (ring gestopt net voor de verhuis, om er nadien volop aan te beginnen en na de verhuis aan een knellende jeans gemerkt dat ik al zwanger was). Om dan op 8-9 weken een bloeding te krijgen en te denken dat ik alweer een miskraam had. Gelukkig niet. Maar ook dan mezelf gepijnigd door nog een week te wachten alvorens naar de dokter te gaan en gerustgesteld te worden… Ik vertel dat trouwens ook altijd zo en meestal is de reactie eerder negatief. Mensen in mijn omgeving lijken dus graag te horen dat alles goed ging. Want meestal is de reactie: amai, daar krijgt ge ook geen hoop van. Ik had het nochtans ook graag wat vaker gehoord, dat het niet vanzelf ging bij de anderen. Gyneacoloog: geen evidentie. Ik had eentje waar ik me heel goed bij voelde, alleen deed die geen bevallingen (specialisatie borstkliniek). Telkens dus een andere genomen. Ik heb ze op 1 na allemaal gehad gedurende 2 zwangerschappen en voelde me bij geen enkele goed. De ene was overbeschermend, de andere net heel nonchalant en nog een andere kwam me ongeïnteresseerd over. Ik ben mogelijks een moeilijk mens, maar ergens ben ik (nog altijd eigenlijk) op zoek naar iemand die een rem op mij kan zetten zonder dat ik de neiging krijg daar lijnrecht tegenin te gaan… En algemeen gezien, als het op medisch vlak aankomt, geldt voor 1 keer ‘google knows it all’ NIET. Of beter, da’s mijn ervaring.

    1. Hier klopten de testen dus wel! Misschien werken ze nu al beter dan vroeger? haha geen idee :-) affain maakt niet uit :-) en ja dokters, moeilijk om eentje te vinden die helemaal je ding is maar gelukkig is dat hier wel gelukt